Ο επανεκλεγείς σοσιαλιστής πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, άφησε εμβρόντητους Ουάσινγκτον, παγκόσμια τράπεζα, και ΔΝΤ αφού κατάφερε -αγνοώντας όλες τις συστάσεις τους – να μειώσει τη φτώχεια κατά 25%, την ακραία φτώχεια κατά 43%, να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες πάνω από 45%, και να αυξήσει τον πραγματικό κατώτατο μισθό κατά 87,7%.
Ο σοσιαλιστής Εβο Μοράλες που προχθές επανεκλέχθηκε για τρίτη θητεία πρόεδρος της Βολιβίας, εδώ και καιρό αντιμετωπίζεται ως αστεία φιγούρα από τα ΜΜΕ του βορείου ημισφαιρίου.
Πολλές φορές οι ΗΠΑ τον χαρακτηρίζουν λαϊκιστή και θεωρούν ότι η νίκη του ήταν νίκη του αντιιμπεριαλισμού, θαρρείς και το αντιΗΠΑ συναίσθημα είναι το μόνο συναίσθημα που ο Μοράλες εμφύσησε στους Βολιβιανούς τα τελευταία 8 χρόνια.
Όμως η μεγάλη δημοτικότητα του Μοράλες είναι αποτέλεσμα των ασυνήθιστων κοινωνικοοικονομικών μεταρρυθμίσεων οι οποίες -σύμφωνα με τους Νιου Γιορκ Τάιμς- έχουν μετατρέψει τη Βολιβία από μία χώρα «του οικονομικού κλώτσου και μπάτσου» σε μία χώρα που δέχεται επαίνους από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Και αυτό φαντάζει ειρωνικό αν αναλογιστούμε ότι η επιτυχία οφείλεται στη σοσιαλιστική διαχείριση ενάντια στις συστάσεις του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών στην Ουάσινγκτον “η Βολιβία αναπτύχθηκε πολύ πιο γρήγορα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 8 ετών από ότι κατά τη διάρκεια των 3,5 δεκαετιών πριν “.
Τα οφέλη από αυτή την ανάπτυξη είναι αισθητά στο λαό της Βολιβίας:
Η φτώχεια μειώθηκε κατά 25%, η ακραία φτώχεια κατά 43%.
Οι κοινωνικές δαπάνες αυξήθηκαν πάνω από 45% και ο πραγματικός κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 87,7%.
Όπως ήταν αναμενόμενο η οικονομική επιτροπή για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική εξήρε τη Βολιβία γιατί «είναι μία από τις λίγες χώρες που μείωσε την ανισότητα».
Είναι αλήθεια ότι ο Μοράλες έκανε εχθρούς στο Λευκό Οίκο και αυτό οφείλεται λιγότερο στη ρητορική και περισσότερο στο γεγονός ότι ζητά συνεχώς τη διεθνή νομιμοποίηση των φύλλων κόκας που το μάσημά τους είναι κομμάτι της κουλτούρας των Βολιβιανών, αλλά μπορεί να μετατραπεί σε κοκαΐνη.
Πριν εκλεγεί ο Μοράλες για πρώτη φορά, η Τέλεγκραφ έγραφε: « Η αποποινικοποίηση θα αυξήσει κατά πάσα πιθανότητα την προσφορά των φύλλων κόκας, που μεταποιείται σε κοκαϊνη, παρέχοντας στους εμπόρους ναρκωτικών περισσότερα κέρδη από την παράνομη ουσία». Στην πραγματικότητα συνέβη το αντίθετο: Τα τελευταία δύο χρόνια η καλλιέργεια της κόκας έχει μειωθεί στη Βολιβία. Αυτό το ενοχλητικό γεγονός προκαλεί μεγάλη έκπληξη στην κυβέρνηση των ΗΠΑ η οποία ρίχνει δις δολάρια σε έναν εντελώς αναποτελεσματικό και άκρως μιλιταριστικό πόλεμο κατά των ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική.
Ο Μοράλες στο παρελθόν άφησε να εννοηθεί ότι ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ ως μία δικαιολογία για να αναμειγνύονται στην πολιτική της περιοχής.
Θα ήταν όμως ανέντιμο να υποστηρίζουμε ότι η θητεία του Μοράλες ήταν τέλεια. Η κυβέρνηση της Βολιβίας δέχθηκε κριτική από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη μείωση του νόμιμου ορίου ηλικίας για εργασία στα 10 έτη. Όμως αυτό που τα περισσότερα ειδησεογραφικά πρακτορεία παρέλειψαν να αναφέρουν είναι ότι η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε έτσι σε μια καμπάνια της συνδικαλιστικής οργάνωσης παιδιών, η οποία θεωρεί οτι αυτή η αλλαγή στη νομοθεσία είναι ένα πρώτο βήμα για την προστασία των 850.000 παιδιών που εργάζονται στη Βολιβία, από την εκμετάλλευση που είναι αποτέλεσμα της παράνομης απασχόλησης.
Αυτό που έκανε ο Μοράλες είναι αξιοσημείωτο:
Διέψευσε το δόγμα που λέει ότι η αριστερές πολιτικές ζημιώνουν την οικονομική ανάπτυξη, ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης δεν μπορούν να οδηγήσουν σε επιτυχία την οικονομία και ότι η πολιτική δεν μπορεί να είναι ανατρεπτική.
Ο ίδιος τα πέτυχε όλα αυτά κάτω από τεράστια πολιτική πίεση από το ΔΝΤ, τη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα και την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Η επιτυχία του Μοράλες δίνει σημαντικά πολιτικά μαθήματα από τα οποία θα μπορούσαμε όλοι να κερδίσουμε.
theguardian.com
