Έχουν περάσει λίγες μόνο εβδομάδες από τότε που το «50 Shades of Grey» έσπασε το ρεκόρ του Χάρι Πότερ κι έγινε το πιο επιτυχημένο βιβλίο στην ιστορία των βιβλίων. Για να πενθήσουμε μαζί με τον υπόλοιπο πλανήτη αυτή τη σκοτεινή στιγμή, μετράμε και τιμούμε αυτά που μας έμαθε η δημιουργός του μαγικού κόσμου του Hogwarts:
Η επιμονή ανταμείβεται
Τόσο για την ίδια τη Rowling αλλά και για τους ήρωες της. Η Rowling είχε την ιδέα για το Harry Potter κάπου στις αρχές του ’90 ενώ πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια μέχρι την ολοκληρωση του τελευταίου βιβλίου της σειράς. Αν αυτό δεν είναι παράδειγμα υπομονής και επιμονής, δεν ξέρω τι είναι.
Κατά τον ίδιο τρόπο οι ήρωες της καλούνται να δείξουν τεράστια επιμονή τόσο στις ενδοσχολικές αλλά κυριώς στις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, βλ. «πρέπει να καταστρέψω τον Βόλντεμορτ πριν αφανίσει τον κόσμο».
Tο να φοβάσαι να πεις τα πράγματα με το όνομα τους αυξάνει μόνο τον φόβο σου
Λεπτή αναφορά στον «Ξέρεις ποιo» ή «Ακατανόμαστο», λέγε με Βόλντεμορτ. Το να λες τα πράγματα με το όνομα τους εκτός από το να σε κάνει να ακούγεσαι σαν ενήλικος άνθρωπος, σε κάνει αυτόματα να φοβάσαι και λιγότερο. Τα λεγε ο σοφός Dumbledore. Επανέλαβε τώρα μετά από μενα: Παιδιά. Φαλάκρα. ΔΕΗ.
“Fear of a name increases fear of the thing itself».
Albus Dumbledore, Harry Potter and the Chamber of Secrets
Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να αμφισβητείς τους «από πάνω»
Είτε αυτο αναφέρερεται στην Umbridge, το υπουργείο μαγείας ή γενικότερα τον κάθε εκνευριστικό. Οκ μπορεί η Rowling να μην το είπε πρώτη (βλ. Benjamin Franklin και λοιπούς) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Fred και ο George δεν αξίζουν ένα standing ovation μόνο και μόνο για την παρουσία τους.
Ο πρωταγωνιστής δεν είναι πάντα αυτός που θα καταλήξει με το γκομενάκι
Η Rowling μπορεί να έπεσε σε αρκετά κλισέ καθ’ όλη τη σειρά των βιβλίων αλλά ευτυχώς το Harry+ Hermione δεν ήταν ένα απ’ αυτά με αποτέλεσμα η Ερμιόνη να καταλήξει με τον Ron. Το ότι μετάνιωσε (ή δήλωσε μετανιωμένη) χρόνια αργότερα γι’ αυτήν την επιλογή όχι μόνο δεν έχει σημασία αλλά…
Eίτε αυτή η αρπαχτή έρχεται σε βιβλίο με ολόκληρο βιβλίο με τίτλο «Fantastic Beasts and Where to Find Them» ή «The Tales of Beedle the Bard» ή διήγημα τύπου «Daily Prophet reports about the Quidditch World Cup». Γιατί το τέλος σε μερικές περιπτώσεις μάλλον δεν έρχεται ποτέ.
