Με τυμπανοκρουσίες ο πρωθυπουργός, σε μία από τις ελάχιστες ομιλίες του στη Βουλή, είχε ανακοινώσει τη ρύθμιση σε 100 δόσεις των χρεών πολιτών και επιχειρήσεων, κάνοντας λόγο για ρύθμιση ανάσα που θα βγάλει τη θηλιά από το λαιμό εκατομμυρίων πολιτών, οι οποίοι σήμερα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς εφορία και ταμεία.
Φυσικά είχε αποκρύψει και τότε ο πρωθυπουργός ότι για να παραμείνει κάποιος στη ρύθμιση, θα πρέπει να εξοφλεί όλες τις μελλοντικές του υποχρεώσεις και για τα ταμεία τις τρέχουσες ασφαλιστικές εισφορές, γεγονός που πολύ σύντομα θα αφήσει εκτός ρύθμισης το μεγαλύτερο ποσοστό των σημερινών οφειλετών οι οποίοι σε συνθήκες κρίσης δεν μπορούν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις, πόσο μάλλον το ποσό της ρύθμισης και τα τρέχοντα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήλθε και η σφαλιάρα της τρόικας, που έτσι και αλλιώς διαφωνεί με την πολιτική των ρυθμίσεων. Ετσι βάσει των οδηγιών της είναι πλέον αδύνατο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εκατομμυρίων οφειλετών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αφού θα πρέπει να πληρώνουν τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ και του φόρου εισοδήματος από τον Οκτώβριο και πέρα μαζί με το ποσό της ρύθμισης ενώ από τις αρχές του 2015 θα πρέπει να πληρώνουν και τις νέες φορολογικές υποχρεώσεις που θα είναι εξίσου υπέρογκες με το 2014, αφού τίποτα δεν άλλαξε ούτε στους συντελεστές φορολογίας, ούτε στον ΕΝΦΙΑ ούτε στα πάσης φύσεως χαράτσια που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.
Κατά συνέπεια η ρύθμιση που μόνο επικοινωνιακούς σκοπούς εξυπηρετεί είναι άνευ σημασίας για τους οφειλέτες και παράλληλα θα αφήσει άδεια και τα ταμία του κράτους. Αρα αυτό που απαιτείται είναι μια άλλη θεώρηση της αντιμετώπισης της βραδυφλεγούς βόμβας του ιδιωτικού χρέους που θα πρέπει να περιλαμβάνει και σεισάχθεια αλλά και ξεχωριστή αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης οφειλέτη.
Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται μια κυβέρνηση που δεν θα είναι πειθήνιο όργανο ξένων κέντρων αποφάσεων και το κυριότερο θα σέβεται την εθνική ανεξαρτησία της χώρας και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
