Κάλεσμα- Ανακοίνωση των Εργατικών Κινήσεων – Παρεμβάσεων Λάρισας για τη Γενική Απεργία
Μία ακόμα επετειακή απεργία, μια άσφαιρη ντουφεκιά ή μια ακόμα αφορμή για μια ακόμα πραγματική μάχη στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ταξικής μας πάλης, την οποία δίνουμε καθημερινά και την οποία καλούμαστε να δυναμώσουμε;
Δεν είναι η πρώτη φορά που στεκόμαστε με κάποια αμηχανία μετά από την εξαγγελία μιας απεργίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία χωρίς πραγματική σχέση με τους εργαζόμενους, χωρίς διάθεση πραγματικής σύγκρουσης και σχέδιο κλιμάκωσης των αγώνων, εξαγγέλει την καθιερωμένη απεργία για τον προϋπολογισμό. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έχοντας αποδεχθεί τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της εθνικής ανάπτυξης, της κερδοφορίας, ουσιαστικά υπηρέτησαν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών, εκτόνωσαν και υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα πραγματικού αγώνα.
Αυτή, πράγματι, είναι η μία πλευρά του νομίσματος…
Η άλλη πλευρά είναι ότι όσο δεν έχει ανάγκη η γραφειοκρατία τους απεργιακούς αγώνες, τόσο τους έχουμε εμείς… Και μάλιστα, μιας που δεν έχουμε την προσδοκία ή την αυταπάτη ότι κάποιοι άλλοι θα αγωνιστούν για τα δίκια και τις ανάγκες μας, εμείς είμαστε και αυτοί που έχουν και το χρέος να τους οργανώσουμε και να διεξάγουμε τους αγώνες αυτούς. Γιατί η έξοδος από την εργασιακή ζούγκλα στην οποία ζούμε, δεν θα έρθει απλώς με κυβερνητικές αλλαγές, με συν/πλην 180 βουλευτικές έδρες. Ήδη με τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επαληθεύεται και πάλι το παλιό σύνθημα: όταν τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς…
Συνάδελφοι
Η κυβέρνηση προχωρά με γρήγορους ρυθμούς την υλοποίηση του αντιδραστικού προγράμματος της ΕΕ και του ΔΝΤ. Υλοποιείται πρωτόγνωρη φορολεηλασία του λαού, προωθούνται βαθιές αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς μόνιμης δημοσιονομικής προσαρμογής, ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και διαρκούς βαθιάς λιτότητας που στην ούγια τους γράφουν φτώχεια και ανεργία!
Αυτές τις μέρες οι δανειστές και το κεφάλαιο, η τρόικα και η κυβέρνηση, «παζαρεύουν» και σχεδιάζουν για την επιβολή ενός ακόμα πακέτου νέων βάρβαρων μέτρων ενάντια στους εργαζόμενους. Μάλιστα θέλουν να κλείσουν τη συμφωνία, ώστε η κυβέρνηση να την ψηφίσει το Δεκέμβρη.
· για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, με νέα ενοποίηση ταμείων, πέταγμα χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την προώθηση των επαγγελματικών ταμείων που είναι η άλλη όψη της ιδιωτικής ασφάλισης.
· για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και μισθούς πείνας, πάνω στο σάρωμα των συλλογικών συμβάσεων
· και αντι-συνδικαλιστικό νόμο κατάργησης των σωματείων, των απεργιών και του ελεύθερου συνδικαλισμού.
Στους χώρους δουλειάς ειδικά την τελευταία περίοδο, η αγριότητα των εργοδοτών ξεπερνά κάθε όριο. Οι εργοδότες αποθρασύνονται από τα μνημόνια, τους αντεργατικούς νόμους, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την επέκταση την ελαστικών σχέσεων εργασίας. Στη Λάρισα όπως και αλλού είχαμε το τελευταίο διάστημα φαινόμενα ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Επιτίθενται πρώτα και κύρια στη νέα γενιά, να την πείσουν στην υποταγή, στο πενιχρό μισθό των βάουτσερ, σε μια ζωή χωρίς δικαίωμα, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα. Οι νεολαιίστικοι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, οι μαζικές διαδηλώσεις στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που δέχτηκαν την ωμή καταστολή της κυβέρνησης και του κράτους, υπογραμμίζουν ότι η ιστορία γράφεται με ανυπακοή και αγώνα.
Απέναντι στο σύγχρονο μεσαίωνα που αναδύεται από τα πιο σκοτεινά υπόγεια της βαρβαρότητας, ο αγώνας ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά των απλήρωτων εργαζομένων και ανέργων, στην εξαφάνιση κάθε δικαιώματος, στην κατίσχυση του ολοκληρωτισμού και της τρομοκρατίας, είναι αγώνας αξιοπρέπειας για το λαό.
Για να μη ζήσουμε μια τέτοια ζωή, για να μην γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα, αξίζει να αγωνιστούμε. Για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών αγώνων και τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και της κυβέρνησης τους. Με την πίστη και την ελπίδα ότι με τον λαό στο προσκήνιο ο τροχός της ιστορίας μπορεί να γυρίσει.
