Δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα η διακήρυξη της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΠΑΜΕ) ενόψει των εκλογών στην ΕΛΜΕ Λάρισας στις 18 Δεκεμβρίου. Παράλληλα ανακοινώθηκαν και οι υποψήφιοι για το δ.. της ΕΛΜΕ στο ψηφοδέλτιο της παράταξης. Το κείμενο αναφέρει τα εξής:
“Ο πόλεμος που μας έχουν κηρύξει κυβέρνηση – Ε.Ε. – μονοπωλιακοί όμιλοι συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο ήδη απολύθηκαν, πολλοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα ανάμεσα σε αυτούς και εκατοντάδες συνάδελφοι μας, ενώ σχεδιάζονται κι άλλες απολύσεις. Η επίσημη ανεργία βρίσκεται συνολικά στο 26%, ενώ δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, ανασφάλιστοι και με ελαστικές μορφές απασχόλησης.
Ετοιμάζουν νέες αλλαγές στην εκπαίδευση, οι οποίες κινούνται στη ρότα της ευρωενωσιακής πολιτικής και ενισχύουν την αυτονομία της σχολικής μονάδας δηλ. τη διαφοροποίηση του περιεχομένου των σχολείων και την κατηγοριοποίησή τους καθώς και την ακόμα μεγαλύτερη εισβολή των λεγόμενων ευρωπαϊκών προγραμμάτων της φανταχτερής αμορφωσιάς.
Οι μισθοί μας έχουν περικοπεί μέχρι και 40%, ενώ ετοιμάζεται νέο μισθολόγιο με στόχο να εξισωθεί ο μισθός του Δημοσίου με τον κατώτερο μισθό του ιδιωτικού τομέα (586 μεικτά).
Οι συντάξεις κατακρεουργήθηκαν, μαζί με τις επικουρικές και το εφάπαξ, ενώ ήδη εξήγγειλαν νέα άγρια επιδρομή στο ασφαλιστικό που θα σαρώσει ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση. Τα ταμεία οδηγούνται σε χρεοκοπία. Υγεία, Παιδεία και Πρόνοια έχουν γίνει ακριβό εμπόρευμα.
Η άγρια φοροληστεία και με τον ΕΝΦΙΑ φτωχοποιεί παραπέρα το λαό ενώ ετοιμάζουν νέα φοροεπιδρομή με την αύξηση του ΦΠΑ.
Παράλληλα, προωθούνται αλλαγές στη λειτουργία των σωματείων με το νέο συνδικαλιστικό νόμο. Θέλουν να δυσκολέψουν την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, τη συλλογική διεκδίκηση, τη δυνατότητα για απεργία.
Αυτή η πολιτική δεν είναι από λάθος υπολογισμένη είναι εδώ και χρόνια σχεδιασμένη. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και για να ξεπεράσει την κρίση του απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από τους εργαζόμενους, ώστε να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει καμιά εκδοχή και κανένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής που αποδέχεται το ρόλο του κεφαλαίου και τα δεσμά της καπιταλιστικής σκλαβιάς.
Αυτός είναι ο στόχος τους και στην εκπαίδευση.
Θυμήσου όλες τις αναδιαρθρώσεις της τελευταίας 15ετίας στην εκπαίδευση και σκέψου «πού το πάνε». Νέα βιβλία, νέα αναλυτικά προγράμματα, αύξηση των ελαστικών μορφών εργασίας, νέο μισθολόγιο, «καινοτόμα» προγράμματα της ΕΕ, τράπεζα θεμάτων κ.ά.
Τώρα, με συντονισμένες πιέσεις προϊσταμένων, σχολικών συμβούλων και πολλών διευθυντών, θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο με την εφαρμογή του αντιδραστικού κρατικού ελέγχου, της λεγόμενης αξιολόγησης, η οποία καμιά σχέση δεν έχει με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των δημοσίων υπαλλήλων, των εκπαιδευτικών.
Η αξιολόγηση στοχεύει στο συμβιβασμό και την χειραγώγηση των δημοσίων υπαλλήλων, σε ένα κράτος ακόμα πιο αυταρχικό, στην επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και του σχολείου. Στοχεύει στην ανάδειξη της σχολικής μονάδας ως αυτόνομης, με ευθύνη στα οικονομικά της και το πρόγραμμά της, πράγμα που οδηγεί στη διαφοροποίηση και κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών.
Τελικά, οι γονείς θα βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, οι μαθητές θα μαθαίνουν όλο και λιγότερα, όλο και πιο αποσπασματικά, οι εκπαιδευτικοί θα είναι όλο και πιο φοβισμένοι.
Οι μόνοι ευχαριστημένοι και κερδισμένοι, θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα διάφορα ιδρύματα τους.
Συναδέλφισσα, Συνάδελφε,
Σκέψου: Αν η όποια κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για τη μόρφωση των παιδιών μας, τέτοια μέτρα θα έπαιρνε;
Σκέψου, όμως, και αυτό: Όσο στην οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια και όσο η χώρα μας βρίσκεται εντός των τειχών της Ε.Ε., μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση που θα ενδιαφερθεί στην πράξη για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών; Η απάντηση είναι προφανής και είναι αρνητική.
Γι’ αυτό λέμε ότι ο λαός δεν μπορεί να περιμένει σωτήρες από τα πάνω που θα του λύσουν τα προβλήματα.
Γι’ αυτό λέμε ότι εμπόδιο στην πάλη των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών, εκτός από τις κυβερνήσεις, είναι τόσο ο παλιός, όσο και ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Έχεις πλέον πλούσια πείρα από τη δράση όλων αυτών των παρατάξεων και στην ΕΛΜΕ Λάρισας.:
Γιατί, τόσο οι ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ (ή όποιο άλλο όνομα χρησιμοποιούν), όσο και οι παρατάξεις του ΣΥΝΕΚ των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ (άλλες φορές μαζί κι άλλες χώρια), δεν αμφισβητούν ουσιαστικά την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν αμφισβητούν την Ε.Ε. Αλλά ακόμα κι όταν κάποιοι το κάνουν στα λόγια, στην πράξη καλούν τους εργαζόμενους να παλέψουν για απλή αλλαγή κυβέρνησης και όχι για την ικανοποίηση του συνόλου των σύγχρονων αναγκών τους, σε ρήξη με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους.
ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ, όλα αυτά τα χρόνια έβαζαν πλάτη για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση και φέρουν την κύρια ευθύνη του εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος, καλλιεργούν την αντίληψη της «καλής» αξιολόγησης σπέρνοντας αυταπάτες και νομιμοποίησαν την απεργοσπασία, μιλώντας για ανώδυνους αγώνες.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για ακομμάτιστο κίνημα, αλλά βάζουν στόχο του κινήματος την αλλαγή κυβέρνησης, την αλλαγή δηλ. του διαχειριστή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που υπόσχεται να μοιράσει λίγα ψίχουλα παραπάνω κι αυτά αν τα εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΟΛΟΙ τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είτε αποδιοργάνωναν το κίνημα είτε το έσερναν σε αδιέξοδα μονοπάτια είτε με προεδρείο τη ΔΑΚΕ ΠΑΣΚ είτε με «αριστερό» προεδρείο προσπαθώντας να αποκόψουν τους καθηγητές από το ταξικό εργατικό κίνημα .
ΟΛΟΙ τους προσπαθούν να βάλουν εμπόδια και να μην υλοποιηθεί η απόφαση της γενικής συνέλευσης για διαγραφή της περιφερειακής διευθύντριας, του διευθυντή εκπαίδευσης, και των σχολικών συμβούλων (των πρώτων βιολιών της αξιολόγησης) από το σωματείο μας.
Όλες αυτές οι δυνάμεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού φέρουν βαριές ευθύνες για το μαράζωμα του σωματείου μας.
Για το ζωντάνεμά του απαιτείται επειγόντως ο ταξικός προσανατολισμός της ΕΛΜΕ κι αυτό το εγγυώνται μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που δεν έχουν την παραμικρή δέσμευση στην κυρίαρχη πολιτική ούτε την υπηρετούν από οποιαδήποτε διοικητική θέση στην εκπαίδευση.
Ας αναρωτηθεί κάθε καλοπροαίρετος συνάδελφος.Είναι προς όφελος του σωματείου ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν εκπροσωπούνται στο διοικητικό συμβούλιο;
Τους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ μας γνωρίζεις. Ποτέ δεν κρύψαμε τις ταυτότητες μας, ούτε στρογγυλέψαμε τα λόγια μας για να γίνουμε αρεστοί. Ίσα ίσα προειδοποιήσαμε έγκαιρα για τις θύελλες που βρίσκαμε μπροστά μας, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι.
Προσπαθούμε καθημερινά σε συμμαχία με άλλους εργαζόμενους, με τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τους φοιτητές και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του κινήματος. Ενός κινήματος που θα βάζει εμπόδια στο πετσόκομμα δικαιωμάτων μας, θα οργανώνει την πάλη για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, θα αγωνίζεται για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Το ΠΑΜΕ δίνει προοπτική στον αγώνα, καλεί σε Λαϊκή Συμμαχία και Αντεπίθεση, με στόχο την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, τη διέξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη με αποδέσμευση από την Ε.Ε., μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων.
Πάρε κι εσύ θέση. Μπες στον Αγώνα. Έλα στο σωματείο σου, πάρε μέρος στη ΓΣ, στις μαζικές, συλλογικές διαδικασίες. Δώσε ώθηση στην ανασύνταξη του κινήματος, δυνάμωσε το ΠΑΜΕ”.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΑΛΕΞΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 4ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΓΕΡΑΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣο 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
ΖΙΟΥΛΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ 2ο ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΟΥΝΙΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 15ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΜΑΡΟΥΔΑ ΧΑΔΙΝΑ (ΝΙΝΑ) 7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 1ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΑΜΠΗΣ 5ο ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ 6ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 7ο ΕΠΑΛ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΧΑΛΚΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ 7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
