του Γιώργου Δελαστίκ
Δύο εβδομάδες έμειναν όλες κι όλες ως την ημέρα αυτών των αστραπιαίων πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Ελπιδοφόρα δύσκολη αυτή η εκλογική αναμέτρηση για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση (ΜΑΡΣ). Ελπιδοφόρα γιατί ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόσος πολύς κόσμος στην Ελλάδα που να τάσσεται εναντίον του ευρώ και της ΕΕ, που να απαιτεί να διαγράψουμε μονομερώς το χρέος
και να στείλουμε στο διάολο τους τοκογλύφους ευρωπαίους «εταίρους». Όλο και περισσότεροι Έλληνες, εκατομμύρια πλέον, αισθάνονται ότι δεν πάει άλλο με αυτή την πολιτική. Δεν το λένε, αλλά η μπόχα του συστήματος που σαπίζει και αναδύεται από όλους τους πόρους του πνίγει το λαό μας.
Θα επιμείνουμε στην ελπιδοφόρα προοπτική, χρησιμοποιώντας ακόμη και τη δημοσκοπική έρευνα που έγινε για τις ευρωεκλογές του 2014 εκ μέρους του ευρωκοινοβουλίου. Όταν λοιπόν κατά το Ευρωβαρόμετρο το 59% των ερωτηθέντων Ελλήνων δήλωσε ότι δεν αισθάνεται συνδεδεμένο με την Ευρώπη, αυτό δεν συνιστά ένδειξη ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν έλκεται πλέον από την ΕΕ; Το 54% των Ελλήνων απάντησε επίσης ότι δεν αισθάνεται πολίτης της ΕΕ. Τα πράγματα σοβαρεύουν ελπιδοφόρα αν σε αυτά τα δημοσκοπικά ευρήματα προστεθεί ότι στην έρευνα του Ευρωβαρόμετρου και στο ερώτημα αν «εμπιστεύεται τους θεσμούς της ΕΕ» απάντησε «Όχι» το… 61% των Ελλήνων! Πρώτοι και στις 28 χώρες της ΕΕ οι Έλληνες και στο πολιτικό «φτύσιμο» του ευρωκοινοβουλίου! Το… 74% (!) των ερωτηθέντων απάντησε μεγαλοπρεπώς «Όχι» στο ερώτημα αν «το ευρωκοινοβούλιο λαμβάνει υπόψη του τις ανησυχίες των ευρωπαίων πολιτών». Χωρίς υπερβολή, πρόκειται κυριολεκτικά για πολιτική κοσμογονία, όταν το 61% των ερωτηθέντων Ελλήνων δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς της ΕΕ, όταν το 59% απαντά πως δεν αισθάνεται συνδεδεμένο με την Ευρώπη, όταν το 74% έχει την πεποίθηση πως το ευρωκοινοβούλιο αδιαφορεί για τις ανησυχίες των ευρωπαίων πολιτών.
Οι εκλογές αυτές είναι ταυτόχρονα δύσκολες για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ. Η προοπτική μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θέλγει τους αριστερούς ψηφοφόρους, παρά τη διακηρυγμένη πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να διατηρήσει αλώβητο το πλαίσιο εξάρτησης της χώρας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πράγμα που καθιστά αδύνατη την άσκηση αριστερής πολιτικής. Ακόμη και μια στοιχειώδης οικονομική ανακούφιση όμως στο πλαίσιο του συστήματος θεωρείται παράγοντας ικανός να προσελκύσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ψήφους αρκετών αριστερών, όπως τουλάχιστον φαίνεται. Υπό το πρίσμα αυτό και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ θα αντιμετωπίσει δυσκολίες. Όταν μιλάμε για δυσκολίες, να διευκρινίσουμε, δεν υπονοούμε μείωση του ποσοστού ή των ψήφων που είχαμε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012. Αναφερόμαστε στην πιθανότητα η αύξηση του ποσοστού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ να μην είναι στοιχειωδώς αντίστοιχη στην αύξηση της επιρροής των πολιτικών θέσεών της. Αύξηση του ποσοστού μας είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε! Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 άλλωστε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε σημειώσει το χειρότερο αποτέλεσμά της με ποσοστό 0,33% και 20.389 ψήφους. Στις βουλευτικές εκλογές του 2009 το ποσοστό της ήταν 0,36% και οι ψήφοι της 24.687. Είμαστε σίγουροι ότι και τα δύο αυτά ποσοστά μπορούμε να τα υπερβούμε αισθητά, όσες δυσκολίες κι αν υπάρξουν. Εμείς πρέπει να στοχεύουμε να σπάσουμε και το ρεκόρ του Μαΐου του 2012, όταν ο λαός διέλυσε κυριολεκτικά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό. Τότε δηλαδή που ανέδειξε πρώτο «κόμμα» το… εξωκοινοβούλιο (!) με συνολικό ποσοστό 19%, δίνοντας στο πλαίσιο αυτό 75.439 ψήφους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ποσοστό 1,19%.
Έτσι κι αλλιώς, ο ρόλος ο δικός μας δεν τελειώνει με τις εκλογές ούτε ποτέ εγκλωβιστήκαμε στην κοινοβουλευτική αντίληψη της πολιτικής πάλης. Υποθέτουμε ότι σε περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα ευνοηθεί η ανάπτυξη της μαζικής πάλης κατά του κεφαλαίου. Αν μάλιστα η κυβέρνηση αυτή επιμείνει και υλοποιήσει κάποιες από τις προεκλογικές υποσχέσεις της (π.χ. αποκατάσταση της νομοθεσίας περί εργασιακών σχέσεων), οι συνθήκες της ταξικής πάλης θα βελτιωθούν, οπότε η σημασία του ρόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα φανεί καθαρότερα σε ευρύτερα στρώματα εργαζομένων και η εκλογικοπολιτική της επιρροή θα αυξηθεί έτσι κι αλλιώς, όποια κι αν είναι η πολιτική μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν μιλάμε για ευρύτερη αποδοχή των θεμελιωδών θέσεών μας, δεν εννοούμε τη δικαίωσή μας στο… υπερπέραν ή στη μετά θάνατο ζωή! Έρχονται σύντομα ριζικές αλλαγές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Θα ζήσουμε συγκλονιστικά γεγονότα! Από την Αριστερά σε όλες τις εμφανίσεις της θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό αν οι ανακατατάξεις που θα σημειωθούν θα φέρουν αριστερό ή αντιδραστικό πρόσημο. Τα κόμματα της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι ούτε… πολιτικοί αναλυτές ούτε προφήτες! Αν δεν είναι πρωταγωνιστές στις πολιτικές εξελίξεις, καήκαμε!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ καλείται να αποδείξει εμπράκτως, σε ένα πρωτοφανές περιβάλλον ευρύτατης αποδοχής θεμελιωδών ιδεών και θέσεών της, ότι είναι σε θέση να μετατρέπει σε πολιτική επιρροή τη δικαίωση των απόψεών της. Αυτό, σε πρώτη φάση, πρέπει να καταγραφεί κάπως και σε ψήφους σε δύο εβδομάδες που στήνονται οι κάλπες. Δεν ισχυριζόμαστε ότι αυτό είναι το κύριο, αλλά πρέπει να γίνει και αυτό. Θα διευκολύνει την ανάπτυξη της μαζικής πάλης του κινήματος η ευρύτερη αποδοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις εκλογές, όπως είναι ακόμη τα πράγματα σήμερα.
Δημοσιεύθηκε στο “ΠΡΙΝ”
