Ανακοίνωση των νεολαίων του ΚΚΕ(μ-λ)
Τα εντεινόμενα αδιέξοδα του εγχώριου πολιτικού προσωπικού από τις αφόρητες πιέσεις των ξένων και ντόπιων κέντρων εξουσίας για την όξυνση της αντιλαϊκής πολιτικής, καθώς και ο ξέφρενος ανταγωνισμός Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, αλλά και των τελευταίων αναμεταξύ τους, ήταν οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν τα πράγματα στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Από τότε βρισκόμαστε εν μέσω μιας προεκλογικής περιόδου με τους εκβιασμούς των δυνάμεων του συστήματος να οργιάζουν από τη μια μεριά και τις αυταπάτες για τα «θαύματα» που μπορεί να βγάλει η κάλπη να απογειώνονται από την άλλη.
Ανάμεσα σε αυτές τις συμπληγάδες των εκβιασμών και των αυταπατών συνθλίβεται ένας λαός που τα τελευταία χρόνια βυθίζεται μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση που φέρνει η ένταση της επίθεσης κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού. Με τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τους εφαρμοστικούς νόμους να έχουν δημιουργήσει πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης στη συντριπτική πλειονότητα των λαϊκών οικογενειών.
Ακόμα περισσότερο, γίνεται προσπάθεια να τσακιστούν οι συνειδήσεις μιας νεολαίας που το σύστημα της εκμετάλλευσης της λέει ανοιχτά και κυνικά ότι θα ζήσει ως μια γενιά δίχως μέλλον. Τη διώχνει βίαια από την εκπαιδευτική διαδικασία, αξιοποιώντας τα τερατουργήματα του «νέου σχολείου»- εξεταστικού κάτεργου και των διαγραφών, τη σπρώχνει στη σκλαβιά της μαθητείας και των voucher, την προορίζει για τα αζήτητα της ανεργίας, της μετανάστευσης και του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα που διαμορφώνει. Και όπως συμβαίνει και με τους αγώνες της εργατικής τάξης και όλου του λαού, την αντιμετωπίζει με τη σιδερένια μπότα της καταστολής και της φασιστικοποίησης, όταν τολμάει να βγει στο δρόμο για να διεκδικήσει τα όνειρα που δεν την αφήνουν να κάνει και το μέλλον που της στερούν.
Σε αυτές τις συνθήκες, η δικιά μας πολιτική στάση απέναντι και στην εκλογική διαδικασία πατάει πάνω σε κάποιες βασικές αλήθειες που πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστούν και γι’ αυτό κάνουν τα πάντα για να τις συσκοτίσουν:
1) Η κρίση του καπιταλιστικού- ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι βαθιά και γενικευμένη. Προκύπτει από την ίδια την εκμεταλλευτική φύση και λειτουργία του, αποκτάει συνολικό χαρακτήρα από τη σύμπλεξή της με τους ανταγωνισμούς των ισχυρών «παικτών» του πλανήτη για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Με αυτήν την έννοια, είναι αθεράπευτη και δεν ξεπερνιέται με γιατροσόφια και τα κάθε λογής κυβερνητικά «προγράμματα εξόδου».
2) Αυτή η κρίση φτάνει στη χώρα μας πολλαπλασιασμένη λόγω της διπλής εξάρτησής της από Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Η ένταξή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η επιτήρηση των μηχανισμών της τρόικας, η ολόπλευρη παρέμβαση των ξένων «προστατών» στο εσωτερικό της, σημαίνουν, ανάμεσα στα άλλα, τη συνεχή μεταφορά πλούτου από μέσα προς τα έξω. Αυτή η σχέση πραγμάτων μεταφράζεται σε ένα διαρκές άρμεγμα του λαού από τα ιμπεριαλιστικά αρπακτικά, παράλληλα με το ξεζούμισμα του ιδρώτα του από το ντόπιο κεφάλαιο, ενώ γεννάει τους χειρότερους κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλειά του.
3) Η επίθεση των δυνάμεων του συστήματος ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς διεξάγεται σε παγκόσμια κλίμακα εδώ και δεκαετίες, αποκτάει τρομακτικές διαστάσεις εν μέσω κρίσης και έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Κεντρικός στόχους τους είναι η ισοπέδωση όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων, η διάλυση κάθε στοιχείου οργάνωσης των λαϊκών μαζών, η μετατροπή τους σε μια άμορφη μάζα που θα την εκμεταλλεύονται όσο, όπως και όποτε θέλουν. Δεν υπάρχουν «εσωτερικές» τάσεις στο σύστημα, «λογικές» δυνάμεις, «άνεμοι αλλαγής» που μπορούν και θέλουν να βάλουν φραγμό σε αυτήν την επίθεση. Γι’ αυτό και όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει, αλλά, απεναντίας, θα βαθύνει και θα κλιμακωθεί.
4) Σε σύνδεση με το προηγούμενο, οι λαοί δεν μπορούν να επενδύσουν σε «καλές» και «ανθρώπινες» πλευρές αυτού του συστήματος, διότι αυτές πολύ απλά δεν υπάρχουν. Είναι βάρβαρο και εκμεταλλευτικό, δεν μεταρρυθμίζεται, δεν διορθώνεται, η μόνη πραγματική διέξοδος είναι η ανατροπή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ψευδαίσθηση από την αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξει μια φιλολαϊκή διαχείριση στα πλαίσιά του. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη από την άποψη ότι μπορεί η αλλαγή να έρθει μέσα από τις εκλογές.
5) Οι αντιθέσεις μεταξύ του κεφαλαίου και της εργατικής τάξης είναι ασυμβίβαστες και δεν χωράνε στα πλαίσια καμιάς «κοινωνικής συναίνεσης». Το τι μπορούν να κερδίσουν ή να χάσουν κάθε φορά οι λαοί είναι ζήτημα ταξικής πάλης και των συσχετισμών που διαμορφώνουν σε αυτήν την πάλη. Κανένα από τα δικαιώματα των λαών δεν χαρίστηκε, τα πάντα κατακτήθηκαν με αγώνες.
Σε αυτές τις εκλογές, λοιπόν, ο λαός και η νεολαία δεν μπορούν παρά να φτύσουν κατάμουτρα τις δυνάμεις της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα εκείνα που κατ’ εντολή του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου μας μαυρίζουν καθημερινά τη ζωή. Που με απύθμενο θράσος προβάλλονται ως εγγυητές της «ομαλότητας», ενώ την ίδια ώρα έχουν αναλάβει πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την προώθηση νέων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Αποτελεί μέγιστη πρόκληση να παρουσιάζονται ως «σωτήρες» οι βασικοί υπαίτιοι της εξαθλίωσης του κόσμου της δουλειάς. Πρέπει να είναι «κόκκινο πανί» για τις λαϊκές μάζες η προσπάθεια όλων αυτών να το παίξουν υμνητές της «σταθερότητας», ενώ ταυτόχρονα μπλέκουν τη χώρα ακόμα και σε πολεμικές περιπέτειες που γεννούν τα επιθετικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Από κοντά τους και το Ποτάμι, το κόμμα του ΓΑΠ και άλλες πρόθυμες μνημονιακές «τσόντες». Σε άρρηκτη σύνδεση με αυτούς και με τους κάθε λογής μηχανισμούς του συστήματος, ενάντια στο λαό και την πάλη του, η φασιστική Χρυσή Αυγή, που αντιπροσωπεύει ό, τι πιο μαύρο και αντιδραστικό έχει αναδείξει η ανθρώπινη ιστορία.
Είναι παραπάνω από σαφές ότι οι εκλογικές αυταπάτες που σπέρνει συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά στην υπόθεση των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Εδώ και πάνω από δύο χρόνια η ηγεσία του έχει επιβάλει «σιωπή» κινήματος, την οποία και αξιοποιεί για να μετατοπίζεται διαρκώς όλο και πιο δεξιά, δίνοντας καθημερινά όρκους πίστης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και εξετάσεις «καλού παιδιού» στις δυνάμεις του συστήματος. Η λογική της διαπραγμάτευσης που προβάλλει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά υποταγή του λαού στα συμφέρονται του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, τα οποία, άλλωστε, δηλώνει συνεχώς ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει ούτε στο ελάχιστο. Καμία λύση στα προβλήματά του κόσμου της δουλειάς δεν πρόκειται να δώσει το «όραμα» μιας κυβερνητικής εναλλαγής. Αντίθετα, προετοιμάζει τους όρους για ακόμα μεγαλύτερη επέλαση των δυνάμεων του συστήματος, αφού αφοπλίζει το κίνημα και τις λαϊκές δυνάμεις, υπονομεύοντας το μοναδικό πεδίο στο οποίο μπορεί να βρεθεί πραγματική διέξοδος.
Η ηγεσία του ΚΚΕ αισθάνεται άνετα όλο το τελευταίο διάστημα να βερμπαλίζει για «αντεπιθέσεις» και «λαϊκές εξουσίες» και να κατακεραυνώνει δήθεν τον κυβερνητισμό. Στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να κρύψει ότι αποτελεί μέρος της αριστεράς της ήττας και της συνδιαλλαγής, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα όλο το προηγούμενο διάστημα στην κινηματική αδράνεια, ακολουθώντας το δρόμο της περιχαράκωσης και της αναχώρησης από την ταξική πάλη. Ξέρουμε πολύ καλά τι θα επιλέξει σε περίπτωση που θα τεθεί ζήτημα πραγματικής σύγκρουσης με την πολιτική του συστήματος. Γιατί δεν ξεχνάμε το χαρακτηρισμό «προβοκάτορες» που εκτόξευε πριν από κάποια χρόνια στη νεολαία που εξεγείρονταν, ούτε το ξεπούλημα απεργιών και αγώνων. Δεν έχουμε τόσο αδύναμη μνήμη για να μη θυμόμαστε την πάγια θέση του ΚΚΕ ότι «οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς».
Στο πνεύμα της παραπάνω θέσης κινούνται, επίσης, εκλογικές συγκολλήσεις τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, δυνάμεων του «εξωκοινοβουλίου», των οποίων η γραμμή του «μεταβατικού προγράμματος» και η φιλοδοξία πλασαρίσματος στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι τις οδηγεί σε ταχεία δορυφοριοποίηση και μια στάση ουράς στο ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχόμενη κυβέρνησή του, στο όνομα της «πίεσης από τα αριστερά».
Σε αυτές τις εκλογές, καλούμε το λαό και τη νεολαία να στηρίξουν την Εκλογική Συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ)& Μ-Λ ΚΚΕ για να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας. Κατεβαίνουμε για να προβάλλουμε πλατιά την αναγκαιότητα να βγουν οι λαϊκές μάζες και η εργατική τάξη στο προσκήνιο, προσπερνώντας λογικές ανάθεσης και αυταπάτες. Θέλουμε να ισχυροποιηθεί η κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του εργατικού- κομμουνιστικού κινήματος. Δίνουμε τη μάχη σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες για να διαδώσουμε όσο πιο μακριά μπορούμε την υπόθεση της αντίστασης και διεκδίκησης που υπηρετούμε, θεωρώντας την ως τη μοναδική διέξοδο στα οξυμμένα λαϊκά προβλήματα, ως την αναγκαία προϋπόθεση για να οικοδομηθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις της συνολικής αναμέτρησης του κόσμου της εργασίας με το καπιταλιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα, το σπάσιμο των δεσμών της εξάρτησης και την ανατροπή της αστικής τάξης. Οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες του σήμερα θα ανοίξουν το δρόμο στο πραγματικό μέλλον των λαών και της εργατικής τάξης, την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ! Ζητάμε τη στήριξη των αγωνιστών του κινήματος και όλου του λαού, για να ενισχυθεί αυτή η άποψη!
