Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ υποψήφιος βουλευτής Λάρισας ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ
Τα αδιέξοδα της τέταρτης μνημονιακής κυβέρνησης, αυτής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι εκλογές στις 25 Γενάρη μας βάζουν μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα: θα συνεχιστεί η πολιτική των μνημονίων που έχει ρημάξει τη ζωή μας, το σχολείο, τη δημοκρατία, το δημόσιο και φυσικό πλούτο;
Ή όχι, αρνούμενοι να μας επιβάλλουν λύσεις μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν το τοκογλυφικό χρέος, τα μνημόνια, το καταστροφικό ευρώ και η ολέθρια σχέση της Ελλάδας με την ΕΕ; Αν απαντάμε το δεύτερο, αυτό σημαίνει:
Να φύγει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό τους προσωπικό να καταδικαστεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Κανένα συγχωροχάρτι σε όσους κυβέρνησαν μνημονιακά και σε όσους έδωσαν στήριγμα στις μνημονιακές πολιτικές. Δεν ξεχνάμε το βρώμικο ρόλο της φασιστικής Χρυσής Αυγής( προέκταση της κρατικής καταστολής) , που έφτασε σε δολοφονίες (Λουκμάν, Φύσσας) και χτυπούσε σταθερά όποιον αγωνιζόταν. Ποτέ δεν κινητοποιήθηκε ενάντια σε Τρόικα, Μνημόνια και φτώχεια και είναι πάντα υπέρ ΕΕ-ευρώ-ΝΑΤΟ.
Να φύγει και η πολιτική τους κι όχι να αλλάξει διαχειριστή. Δεν είναι απάντηση στον εκβιασμό η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για αποδοχή του πλαισίου ΕΕ-ευρώ-ΝΑΤΟ, ο συμβιβασμός με τους δανειστές, η διαπραγμάτευση του μεγέθους της φτώχειας κι όχι η αναίρεσή της. Γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα οικονομικά διαλυμένη και κοινωνικά διαιρεμένη. Γιατί για τους νεολαίους οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και η τήρηση των κανόνων του δημοσιονομικού συμφώνου από το ΣΥΡΙΖΑ σημαίνουν διατήρηση του καθεστώτος των μηδενικών διορισμών, σημαίνουν καμία αύξηση σε μισθούς-συντάξεις, σημαίνουν κατάρρευση του ασφαλιστικού, της περίθαλψης, του ΕΦΑΠΑΞ, όσο δεν κόβονται οι πληρωμές στο δημόσιο χρέος που δημιουργήθηκε για να σωθούν οι τράπεζες. Αδιέξοδη είναι και η στάση του ΚΚΕ που πέρα από την αποκάλυψη των συμβιβασμών του ΣΥΡΙΖΑ δεν οργανώνει το λαό σε άμεσο, αποφασιστικό αγώνα με τους πολιτικούς στόχους διαγραφής του χρέους και εξόδου από την ΕΕ κλπ, γιατί δεν τους θεωρεί «της ώρας», αλλά ζητά μόνο να βγάλει συμπεράσματα για την εκλογική ενίσχυσή του.
Αυτά τα αδιέξοδα ξεπερνά η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ για απελευθέρωση από χρέος, μνημόνια, ευρώ και ΕΕ. Γιατί πώς θα μπορεί μια κυβέρνηση, να αντιμετωπίσει τον πιστωτικό εκβιασμό της ΕΚΤ, παρά μόνο με την αποχώρηση από την ευρωζώνη και το ευρώ και με την απειθαρχία – παραβίαση των συνθηκών της ΕΕ ; Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την απειλή μαζικής εξόδου κεφαλαίων αν όχι με άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και με φραγμό στην κίνηση των κεφαλαίων; Και πως θα μπορούσε να καταγγείλει μονομερώς τα μνημόνια και τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις χωρίς μια γενικότερη ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ;
Και επειδή μια κυβερνητική αλλαγή δε φτάνει, όταν ο λαός και το κίνημά του είναι στη γωνία και οι θεσμοί –από τις τράπεζες και το χρηματιστήριο μέχρι το δικαστικό σύστημα και την αστυνομία- στηρίζουν τους μονόδρομους κεφαλαίου-ΕΕ, τότε απαιτείται μια βαθιά δημοκρατική τομή, μια ανατροπή που θα φέρει τον οργανωμένο λαό στο προσκήνιο.
Με τους αποφασιστικούς αγώνες ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος. Με μια Αριστερά, ανεξάρτητη από το σύστημα και ενάντια σε αυτό, που προωθεί την κοινή δράση και τη μετωπική συσπείρωση όλων όσων στρέφονται ενάντια στο νέο κοινωνικό μεσαίωνα του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και της ΕΕ.
Ψήφο λοιπόν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ για να πάρουμε όσα μας αρνούνται .
