ΓΡΑΦΕΙ Ο Αστέριος Μπαλής
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον τρόπο που ο Βαρουφάκης βάζει στο παιχνίδι το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό στερέωμα προσδοκώντας μια συναινετική και συνεργατική στάση των ισχυρών απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, σε αντίθεση με τους Γερμανούς που διαφαίνεται ότι εμμένουν στη σκληρή και αταλάντευτη στάση που υιοθέτησαν προ πολλού.
Παραδοσιακά η Γερμανία έχει μια διπλωματία <κεκλεισμένων των θυρών και σε διμερή βάση>, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ που όπως διαφαίνεται επιχειρεί να βάλει σε ρόλο παρατηρητή και εν γένει <τοποτηρητή> όλο τον οικονομούντα πλανήτη
Ο στόχος είναι πρόδηλος. Πρέπει να αποδείξει ότι ενώ υπάρχουν συνεργατικές λύσεις (μέσα από όλα αυτά που προτείνουμε) οι Γερμανοί πορεύονται με μια αδιαλλαξία που είναι επιλογή τους αλλά όχι κατ’ ανάγκη και μονόδρομος όπως οι ίδιοι διατείνονται . Αν αυτή τελικά η διπλωματική προσπάθεια κερδίσει έδαφος και γίνει θέση στη διεθνή σκακιέρα, τότε αλλάζουν άρδην οι συσχετισμοί υπέρ ημών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα ενοχοποιεί τον <οικονομικό άνθρωπο> που είναι ένας μοντελοποιημένος τύπος τραπεζικής χρησιμότητας , ευνομούμενος μέσα σε ένα <λιτό> περιβάλλον — γνήσιο κατασκεύασμα νεοφιλελεύθερων συνταγών – που μαθαίνει να εκτελεί τα δημοσιονομικά παραγγέλματα χωρίς να αντιδρά , και στη συνέχεια προτείνει < βελτιωμένα μοντέλα κοινωνικού ανθρώπου > που εμφιλοχωρούνται από ηθικές και ανθρωπιστικές παραδοχές για ένα έντιμο βίο όπως δηλαδή συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο.
Μεσούσης της επίθεσης φιλίας από μερίδα του αμερικάνικου κι ευρωπαικού τύπου αλλά και του ρωσικού παράγοντα , ο ΣΥΡΙΖΑ ενορχηστρώνει τη δική του επίθεση προσήνειας στη Γερμανία κι ενώ θα μπορούσε δυνητικά να προτείνει ως όπλο την <απασφαλισμένη> χειροβομβίδα του ελληνικού χρέους, όχι απλώς δεν το κάνει αλλά φροντίζει με δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων να καθησυχάζει τους πιστωτές πως είναι ένας διαλλακτικός και εχέφρων συνομιλητής που στοχεύει σε λύσεις χωρίς ακρότητες.
Ταυτόχρονα όμως με τη διπλωματική οδό της κατάθεσης των προτάσεων καθιστά γνωστό τοις πάσι ότι σε καμία περίπτωση δεν απεμπολεί εθνικά δικαιώματα και συμφέροντα ( λίστα Λαγκάρντ, γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, εμπλοκή με διεθνές δικαστήριο Χάγης για το ρόλο της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας στα ελληνικά δρώμενα, ρωσικές κυρώσεις) .
Θεωρώ πως αυτή η διπλωματική διεργασία έχει ακόμα πολύ δρόμο γιατί αν σκεφτεί κανείς πως μόνο μια γερμανική τράπεζα έχει δεκαπλάσιο ΑΕΠ από τη χώρα μας
καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα ποιος είναι ο αντίπαλος και ποια οικονομικά συμφέροντα τον στηρίζουν. Αν όμως η Ελλάδα σταδιακά καταφέρει μέσα από αυτή την τακτική διαπραγμάτευσης να ευθυγραμμίσει την πλειονότητα των παρατηρητών στις <δίκαιες> ελληνικές θέσεις τότε σίγουρα θα έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και για ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μπαλής Αστέριος
