ΓΡΑΦΕΙ ο Νίκος Παντελίδης, μέλος των Ενεργών Πολιτών Λάρισας
Υπάρχουν στιγμές, που αυτά που ζεις σε ξεπερνούν…
Τρία χρόνια Ενεργός Πολίτης, ζώντας από κοντά σαν εθελοντής διάφορες καταστάσεις προσπαθώντας να απαλύνεις τη δυστυχία των συνανθρώπων σου, νόμιζες ότι τα έζησες όλα.
Ξαφνικά, η ζωή σου επιφυλάσσει μια έκπληξη, μια καινούρια εμπειρία, που σημαδεύει για πάντα το νου και την καρδιά σου…
Μία τέτοια εμπειρία έζησα μαζί με άλλους ενεργούς συμπολίτες μου, σε μια δράση ενημέρωσης των κρατουμένων στις φυλακές της Λάρισας.
Ανταποκριθήκαμε με προθυμία στην πρόσκληση του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας που λειτουργεί στις φυλακές, και που προσφέρει μια ευκαιρία στους κρατουμένους να δραπετεύσει ο νους τους από τα στενά κελιά της φυλακής και να ταξιδέψει στον κόσμο της γνώσης.
Κληθήκαμε για να παρουσιάσουμε στους κρατούμενους-μαθητές το κοινωνικό έργο που επιτελούμε ως Ενεργοί Πολίτες Λάρισας, να τους μιλήσουμε για τον εθελοντισμό, ελπίζοντας να συμβάλλουμε κι εμείς στην προσπάθεια που κάνουν για να ξαναχτίσουν από την αρχή, σε υγιείς βάσεις, τον εαυτό τους…
Η διαδικασία εισόδου στη φυλακή για έναν επισκέπτη είναι μια ψυχοφθόρα όσο και άβολη διαδικασία.
Αφαιρείς κάθε μεταλλικό αντικείμενο από πάνω σου, ακόμα και τη ζώνη ή τα παπούτσια σου αν έχουν μεταλλικά εξαρτήματα, περνάνε όλα τα πράγματά σου από ακτίνες, εσύ ο ίδιος από ανιχνευτή μετάλλων και αφού ελεγχθούν και καταγραφούν τα στοιχεία σου, σου καρφιτσώνουν ένα κόκκινο ταμπελάκι με έναν αριθμό. Στη συνέχεια διασχίζεις κάτι τεράστιους ψυχρούς διαδρόμους, που κάθε τόσο διακόπτονται από καγκελόπορτες που θα πρέπει να σου ανοίξει κάποιος φύλακας για να περάσεις… Παντού κάμερες ασφαλείας μέσα από τον ψυχρό φακό των οποίων, νιώθεις καρφωμένο επάνω σου το άγρυπνο μάτι των φρουρών.
Ξάφνου βγαίνεις σε μια εσωτερική αυλή με ένα στέγαστρο από Plexiglas, που μοιάζει σαν όαση ανάμεσα στους θεόρατους και σιδηρόφρακτους τοίχους! Είναι η αυλή του σχολείου της φυλακής! Δεκάδες κρατούμενοι προαυλισμένοι, μας κοιτούσαν, με την περιέργεια που θα ένιωθε ο καθένας μας βλέποντας κάποιον ξενόφερτο να «εισβάλλει» στον χώρο του! Όμως τα βλέμματα όλων ήταν απολύτως φιλικά! Παρά τα βαριά εγκλήματα που ίσως να κουβαλάει ο καθένας επάνω του, η συμπεριφορά τους, η εντυπωσιακή ευγένειά τους, ο συνεσταλμένος λόγος τους, μας έκανε να ξεχάσουμε ότι βρισκόμαστε στη φυλακή, και μια ανέλπιστη οικειότητα που αναπτύχθηκε, μας έκανε να αισθανθούμε πολύ άνετα μαζί τους! Ακουμπήσαμε τις τρείς κούτες με βιβλία που επιλέξαμε να τους δωρίσουμε από την Ανταλλακτική Βιβλιοθήκη των Εν.Πο.Λ. κι αμέσως τις κυκλώσανε με λαχτάρα για να δουν, να επεξεργαστούν, να ξεφυλλίσουν τα βιβλία που τους φέραμε, και να διαλέξουν ποιο θα πρωτοδιαβάσουν! Πρώτη φορά συνάντησα ανθρώπους με τόση λαχτάρα για βιβλία! Ίσως επειδή γι αυτούς, κάθε βιβλίο είναι η μόνη τους δυνατότητα για ένα ταξίδι στον έξω κόσμο! Όμως η έκπληξή μας δε σταμάτησε εκεί…
Αφού καθίσανε όλοι στις θέσεις τους, κάποιοι μάλιστα με σκλαβωτική ευγένεια μας πρόσφεραν τις καρέκλες τους επειδή δεν έφταναν για όλους, αρχίσαμε να τους συστηνόμαστε και να παρουσιάζουμε μία-μία τις δράσεις μας. Είμαι κοντά στα 15 χρόνια εκπαιδευτικός, έχω κάνει άπειρες διαλέξεις και ομιλίες, όμως πιο ευλαβικά προσηλωμένο κοινό, δε συνάντησα ποτέ μου! Κρεμόντουσαν από τα χείλη μας, παρακολουθούσαν με τεταμένη την προσοχή τις παρουσιάσεις μας, κι έβλεπες στα μάτια τους να καθρεφτίζονται τα συναισθήματα που τους προκαλούσαν αυτά που λέγαμε! Ειδικά όταν τους προτείναμε να συνεργαστούμε σε μία από κοινού δράση, ενθουσιάστηκαν! Παρατηρήσαμε ότι οι τοίχοι του σχολείου ήταν γεμάτοι από έργα τέχνης που κατασκεύασαν οι ίδιοι με απίθανα υλικά, και αναρωτηθήκαμε αν θα θέλανε να διοργανώσουμε μαζί ένα ανταλλακτικό παζάρι αλληλεγγύης, όπου οι πολίτες θα μπορούν να κάνουν δικά τους αυτά τα έργα, προσφέροντας για αντίτιμο προϊόντα που είναι πολύ χρήσιμα στους κρατουμένους. Επικράτησε ενθουσιώδης αναστάτωση! Έβγαζαν από τις τσέπες τους για να μας δείξουν, λογής-λογής μικροαντικείμενα, κομπολόγια, κομποσκοίνια, θήκες για αναπτήρες κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, κατασκευασμένα από τα πιο απίθανα υλικά,με ευρηματικούς τρόπους, εφόσον δεν επιτρέπονταν να χρησιμοποιούν – για λόγους ασφαλείας- ότι υλικά και εργαλεία ήθελαν! Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε μία περίτεχνη θήκη για αναπτήρα, κατασκευασμένη από κουκούτσια ροδάκινου!
Τελειώνοντας την παρουσίαση, δημιουργήθηκαν πηγαδάκια, όπου οι κρατούμενοι μας ρωτούσαν διάφορα πράγματα σχετικά με το κίνημά μας και τη δράση μας. Ένας μεσόκοπος άντρας με γένια, με χαραγμένες τις δυσκολίες της ζωής στο πρόσωπό του, με πλησίασε και μου είπε ότι κι αυτός πολλές φορές όταν ήταν έξω, αγόραζε τσάντες με τρόφιμα και τα πήγαινε όπου μάθαινε ότι κάποιος έχει ανάγκη…. Ένα νεαρό παιδί μας έδωσε με περίσσια υπερηφάνεια ένα χαρτί με ποιήματα και σκέψεις που έγραψε…
Αν δεν ξέραμε που βρισκόμαστε, θα νομίζαμε ότι είμαστε σε ένα συνηθισμένο σχολείο, με συνηθισμένους μαθητές και ούτε καν θα πήγαινε ο νους μας ότι απέναντί μας έχουμε εγκληματίες… Αυτοί οι άνθρωποι είναι όπως εμείς, με ευαισθησίες και όνειρα, με φιλότιμο κι ευγένεια, άσχετα αν οι συγκυρίες της ζωής ή η κακιά στιγμή τους έριξε πίσω από τα κάγκελα… Μήπως κι οποιοσδήποτε από μας δε θα μπορούσε να βρεθεί στη δική τους θέση, αν μας τα φέρει έτσι η ζωή και «στραβοπατήσουμε»;
Είναι άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθειά μας και ίσως, αν τους αγκαλιάσουμε και τους δώσουμε την αγάπη που τους λείπει, ίσως να βρουν το δρόμο τους, κι όταν εκτίσουν την ποινή τους, να αποδοθούν στην κοινωνία σωφρονισμένοι και έτοιμοι να προσφέρουν ως πραγματικοί ενεργοί πολίτες!
Στο πασχαλινό περίπτερο των Ενεργών Πολιτών στην Κεντρική Πλατεία Λάρισας, μπορείτε να βρείτε μαζί με τα πασχαλινά στολίδια που κατασκεύασαν οι εθελοντές μας, και λαμπάδες που με μεράκι έφτιαξαν οι κρατούμενοι. Τους βοηθάμε να τις ανταλλάξουν με είδη προσωπικής υγιεινής (σαμπουάν, σαπούνια, οδοντόκρεμες, αφρό ξυρίσματος, κτλ.), που τόσο πολύ έχουν ανάγκη…
Ας σταθούμε αλληλέγγυοι!
