Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, με ανακοίνωσή του, χαιρετίζει την 16η επέτειο από την συγκρότηση του ΠΑΜΕ, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος με απόφαση συνεδρίου του και παραμένει στις γραμμές του, μαζί με πολλά άλλα Ε.Κ, Ομοσπονδίες και εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία και επιτροπές αγώνα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνέχεια των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Στην ανακοίνωση του ΕΚΛ αναφέρονται ακόμη τα εξής: “Η ανάγκη δημιουργίας του ΠΑΜΕ ως πόλου συσπείρωσης Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και συνδικαλιστών, σε ταξική κατεύθυνση, απέναντι στην υποταγή του σ.κ στη στρατηγική του κεφαλαίου, της Ε.Ε και των αστικών κυβερνήσεων, στον εκφυλισμό και την απαξίωση του εργατικού σ.κ, που επέβαλαν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, επιβεβαιώθηκε περίτρανα σ’ αυτά τα 16 χρόνια.
Η διαφορά του ΠΑΜΕ με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΜΕΤΑ) δεν περιορίζεται στην μια ή την άλλη μορφή πάλης, στο ένα ή στο άλλο αίτημα. Βρίσκεται στην βασική κατεύθυνση, στο συνολικό πλαίσιο που κινούνται. Αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Στηρίζουν ενεργητικά τη στρατηγική του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική, αλλάζοντας απλά ρόλους στο ίδιο σκηνικό. Κινούνται με βάση τα κριτήρια της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τοποθετούνται υπέρ της «αντοχής της οικονομίας». Γι΄ αυτό αρνούνται και καταπολεμούν την ταξική πάλη, εχθρεύονται το ΠΑΜΕ, επιλέγοντας το δρόμο της ταξικής συνεργασίας, των κοινωνικών διαλόγων.
Το ΠΑΜΕ, από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, διαφύλαξε τον χαρακτήρα του σαν ένα ενιαίο, ταξικό συνδικαλιστικό μέτωπο, που συνενώνει αγωνιστές με διαφορετικές αφετηρίες, με διαφορετικές ιδεολογίες και πολιτικές διαδρομές. Κοινή συμφωνία όσων συνδικάτων και συνδικαλιστών συμμετέχουν σ’ αυτό, είναι να ακολουθούν τη γραμμή του ταξικού αγώνα, απέναντι στο κεφάλαιο, την Ε.Ε και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, να είναι αντίπαλοι στον ιμπεριαλισμό και στους πολέμους του, να αγωνίζονται όχι μόνο για τον περιορισμό, αλλά και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το ΠΑΜΕ στα 16 χρόνια ζωής του έδωσε σαφή δείγματα για το ρόλο του. Ξεπερνώντας απειλές, την τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις εργοδοσίας, κυβερνήσεων, εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών, βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό μεγάλου μέρους των συνδικάτων, συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να μπουν μπροστά στην οργάνωση πολύμορφων αγώνων, να δώσουν κουράγιο, δύναμη, να καθυστερήσουν με τη δράση τους μέτρα και την αντιλαϊκή επίθεση, να είναι παρόντα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, να αναδεικνύουν την αξία της ταξικής-εργατικής αλληλεγγύης.
Χωρίς το ΠΑΜΕ, η κατάσταση της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος, θα ήταν σήμερα πολύ χειρότερη.
Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δε μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους.
Σήμερα που η σήψη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, είναι τόσο βαθιά και γίνεται προσπάθεια να αλλάξει προσωπείο και τα ηνία να τα αναλάβει η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΜΕΤΑ), μετά την κυβερνητική αλλαγή, ώστε να συνεχιστεί η υποταγή του σ.κ, το καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό για τις ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος προϋποθέτει την ευθεία αντιπαράθεση με τα συμφέροντα και την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, τις πολιτικές των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων, κάθε απόχρωσης και της Ε.Ε, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, την ενίσχυση του ταξικού αγωνιστικού προσανατολισμού του σ.κ, την συμπαράταξη με το ΠΑΜΕ, την άνοδο του βαθμού οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης, του προλεταριακού διεθνισμού και της αλληλεγγύης, της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας εργατών-μικρών αγροτών-αυτοαπασχολούμενων-νεολαίας και γυναικών μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ.
Μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας. Η ταξική πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΝΛ, δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει αταλάντευτα να κάνει πράξη αυτό το καθήκον. Πρώτος αγωνιστικός σταθμός θα είναι η επιτυχία της πανεργατικής απεργίας και της συγκέντρωσης της 1ης Μάη”.
