Ίλιγγο προκαλούν οι αριθμοί που αφορούν στις υποχρεώσεις της χώρας και ειδικά στις δεσμεύσεις της για αποπληρωμή χρέους 38,328 δισ. € από την 1η Μαΐου μέχρι και την 31η Δεκεμβρίου χωρίς να υπολογιστούν οι τόκοι ύψους 3 και πλέον δισ. €.
Βάσει των συμφωνηθέντων το καθαρό ποσό που πρέπει να καταβληθεί για χρεολύσια από 1.5.2015 έως το τέλος του 2015 είναι 13,1 δισ. δεδομένου ότι οι πληρωμές που εμφανίζονται εντός του ιδίου έτους (25,2 δισ.) είναι αναχρηματοδοτούμενο χρέος (έντοκα γραμμάτια και repos). Αντίστοιχα για τόκους θα πρέπει να καταβληθεί στο ίδιο διάστημα ποσό το οποίο σήμερα ανέρχεται στα 3,1 δισ €.
Βλέποντας λοιπόν αυτά τα νούμερα, πέραν του εύλογου που βγαίνει από τα χείλη του καθένα ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει αυτές τις υποχρεώσεις, γεννούνται και ερωτήματα για το ποιοι καθόρισαν τέτοιες υποχρεώσεις σε μια χρονιά, που αν πιστέψουμε την προηγούμενη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή κυβέρνηση, βγαίναμε από τα μνημόνια και μπαίναμε στις αγορές. Πώς μπόρεσαν αλήθεια να υπογράψουν ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής χρέους όταν ο παραγωγικός ιστός της χώρας και η κοινωνία είναι διαλυμένοι; Μήπως ο σχεδιασμός αυτός ήταν που έκανε τους προηγούμενους κυβερνώντες να φύγουν από την κυβέρνηση άρον – άρον τον Ιανουάριο και τώρα να το παίζουν θύματα;
Παράλληλα όμως αυτοί οι αριθμοί αποδεικνύουν με τον πλέον ηχηρό τρόπο ότι οποιαδήποτε συμφωνία και αν επιτευχθεί, όποια επαχθή μέτρα και αν ληφθούν από την κυβέρνηση η χώρα δεν θα μπορέσει να ανασάνει και θα βρεθεί εκ νέου σε ανάγκη νέων πακέτων «βοήθειας» και νέων δόσεων, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, λιτότητας, ανεργίας, δυστυχίας.
Αρα ας αλλάξουν τροπάριο όλοι αυτοί που κόπτονται για συμφωνίες ώστε να έλθουν κάποια χρήματα στα δημόσια ταμεία, αφού φαίνεται κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα ότι ακόμη και όλη η παρακρατηθείσα από τον Αύγουστο του 2014 δόση και όλα τα χρήματα που μας κρατούν και ανήκουν στη χώρα δοθούν αύριο μεθαύριο θα είμαστε και πάλι με άδεια ταμεία, όλα τα λεφτά θα φύγουν στους δανειστές, δεν θα μπει ούτε ένα ευρώ στην πραγματική οικονομία και το χειρότερο θα έχουμε αυξήσει επιπλέον το δημόσιο χρέος αφού η δόση φτάνει για να πληρωθούν χρεολύσια και τόκοι.
Κατά συνέπεια αυτή η απλή ανάλυση των αριθμών καταδεικνύει με σαφήνεια ότι εκείνο που προέχει είναι η διαγραφή χρέους, η χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής και πρώτα από όλα η αναθεώρηση της εθνικής ιδέας περί αναγκαίας παρουσίας της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Γιατί δεν λένε στον κόσμο ότι παραμονή στη ζώνη του ευρώ σημαίνει μηδέν ευρώ στην πραγματική οικονομία αφού προέχει η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών αλλά και των τραπεζιτών και του διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου;
Γιατί δεν λένε ότι παραμονή στο ευρώ σημαίνει σκληρή λιτότητα, μηδενική παραγωγικότητα, ύφεση, ανεργία, δυστυχία, περαιτέρω διάλυση των κοινωνικών δομών.
Ας βγουν και ας πουν την αλήθεια στον κόσμο και ας ζητήσουν να αποφασίσει ο λαός βάσει των πραγματικών δεδομένων και όχι βάσει των όσων σερβίρουν τα κανάλια της διαπλοκής και οι πάσης φύσης ευρωλάγνοι στη χώρα που δυστυχώς υπάρχουν και μέσα στο κυβερνών κόμμα.
Γιάννης Παιδής
