Ο Δήμος Κιλελέρ σε συνεργασία με τις αντιστασιακές οργανώσεις διοργάνωσαν εκδήλωση για τον εορτασμό της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 και προς τιμήν των πεσόντων Νικαιωτών στο Αλβανικό μέτωπο και κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης αλλά και προς τιμήν των 16 εκτελεσθέντων πατριωτών από τα φασιστικά στρατεύματα κατοχής την άνοιξη του 1943 (κατοίκων Ζαγοράς, Πουρναρίου και Φαρκαδόνας).
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο μνημείο στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στη Νίκαια. Στην κεντρική ομιλία ο αντιδήμαρχος πολιτισμού και κοινωνικής πολιτικής του Δήμου Κιλελέρ Αχιλλέας Χατζούλης ανέφερε τα παρακάτω:
“Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες του Μάη ευλαβικά συρρέουμε σ’ αυτόν τον ιερό τόπο της θυσίας για να αποτιμήσουμε έναν ελάχιστο αλλά οφειλόμενο φόρο τιμής σε αυτούς που ο ποιητής τόσο εύστοχα χαρακτήρισε «λευτεριάς λίπασμα».
Σε αυτούς που έλαχε ο κλήρος με την υπέρτατη θυσία τους, να καταδείξουν το μεγαλείο του αδούλωτου ανθρώπου και το μεγαλείο της ελευθερίας. Να καταδείξουν με σαφήνεια σε όλους εμάς ότι άνθρωπος και ελευθερία είναι δύο έννοιες απόλυτα ταυτόσημες, αλληλένδετες και αλληλοσυμπληρούμενες. Κι ότι δεν είναι πιο μεγάλη τιμή για έναν άνθρωπο να προσφέρει ότι ιερότερο διαθέτει, αυτήν την ίδια του τη ζωή για την εδραίωση και τη διαιώνιση της ελευθερίας.
Ύψιστη τιμής τους πρέπει γιατί γνώριζαν εκ των προτέρων ότι οι βάρβαροι ήταν υπεράριθμοι και τα μέσα για να τους ανταγωνιστούν πενιχρά, τα μόνα όπλα τους ήταν μέσα στην καρδιά τους. Παρόλα αυτά πιστά εκτέλεσαν το καθήκον τους να «φυλάττουν Θερμοπύλας ποτέ από χρέος μη κινούμενοι» καταθέτοντας ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της σύγχρονης δημοκρατικής μα πάνω από όλα ελεύθερης Ελλάδας.
Ήταν τέτοια εποχή το 1943 όταν 16 νέοι από το Πουρνάρι, τη Ζαγορά και τη Φαρκαδόνα συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν στα κολαστήρια των τυράννων, δίχως να απεμπολήσουν ούτε ένα μέρος από τα ακριβά τους ιδανικά, χωρίς να κάνουν ένα βήμα πίσω από τις ιερότερες αρχές τους. Στη συνέχεια οδηγήθηκαν εδώ στον τόπο της θυσίας ξημερώματα μιας μαγιάτικης μέρας.
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει» έγραψε ο Δ. Σολωμός για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου. Θαρρείς πως ο στίχος αυτός, εξαιρετικά διαχρονικό και επίκαιρος, ταιριάζει απόλυτα στη θυσία των 16 παλικαριών που η μοίρα τους το είχε γραμμένο να πεθάνουν όταν «η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα». Ο μικρότερος από τους εκτελεσθέντες ήταν μόλις 20 χρονών.
Αυτοί οι νέοι δεν είχαν την τύχη να πεθάνουν στα μέρη που γεννήθηκαν μεγάλωσαν και αγάπησαν. Δε γνώρισαν ποτέ τα γηρατειά, έφυγαν σαν λεβέντες ίδιοι και όμοιοι με τους τριακόσιους του Λεωνίδα. Αυτά τα παιδιά εκτελέστηκαν εδώ, πέθαναν στα δικά μας χώματα. Ο στρατό κατοχής τους εκτέλεσε γιατί
«δε βολεύονταν παρά μόνο στον ήλιο γιατί οι καρδίες τους δε βολεύονταν παρά μόνο στο δίκιο».
Όλοι αυτοί, οι Έλληνες πατριώτες που έπεσαν θύματα της φασιστικής θηριωδίας, άφησαν σε μας τη θύμηση αλλά και την ιερή υποχρέωση τέτοιες μέρες να πράττουμε το ελάχιστο, να κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στον τόπο της θυσίας τους και να υποσχόμαστε να φανούμε τουλάχιστον αντάξιοί τους.
Μια υπόσχεση που στις μέρες μας έχει ιδιαίτερη βαρύτητα όταν άλλοι βάρβαροι ενδεδυμένοι την εσθήτα της υπερδύναμης, με συμπεριφορές και πράξεις που προσιδιάζουν σε χλευαστές και είρωνες της ηθικής αλλά και του ίδιου του ανθρώπου προσπαθούν να επιβάλλουν το «νόμο του ισχυρού» απ’ άκρον εις άκρον του πλανήτη.
Τέτοιες μέρες η αξία της θυσίας των 16 παλικαριών παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στο μυαλό μας και στην ψυχή μας και μας κάνει να αναλογιζόμαστε την απλή αλλά πάντα επίκαιρη αλήθεια: ο αγώνας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι αγώνας διαρκής και δύσκολος.
«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ».
Μας κάνει να αναλογιστούμε επίσης η θυσία των νέων της Ελλάδας το χρέος που έχουμε να κρατάμε «πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μας», να μην εφησυχάζουμε, να παλεύουμε καθημερινά για το δίκιο και την αρετή, να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την υποκρισία και τη φαυλότητα, τον αμοραλισμό και την πολεμοκαπηλεία, τις ενέργειες που υποβιβάζουν το ανθρώπινο γένος και το καθιστούν υποδεέστερο της αποστολής του.
Αιδεσιμότατε, κυρίες και κύριοι η γη της πατρίδας μας είναι παραγεμισμένη με οστά παλικαριών. Νέων παιδιών που πίστεψαν στον άνθρωπο, αγωνίστηκαν για το αύριο και θυσιάστηκαν γι αυτό. Το μήνυμα της θυσίας δεν πρέπει να έχει μόνο τελετουργικό και ιστορικό χαρακτήρα. Πρέπει να μεταλαμπαδευτεί σε όλους μας, μα κυρίως στους σημερινούς νέους, να γίνει κτήμα τους και να λειτουργεί σαν κατευθυντήρια γραμμή στη χάραξη της προσωπικής τους ζωής και της κοσμοθεωρίας τους. Να προσπαθήσουμε όλοι, ο καθένας με τα εφόδια του να κρατήσουμε ζωντανό το όραμα των νεκρών και να το μεταφέρουμε με θρησκευτική ευλάβεια στο σήμερα. Μόνο έτσι η θυσία των 16 νέων θα βρει τη θέση που της αρμόζει στην ιστορία. Μόνο έτσι «θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» κατά πως το προφήτευε και ο ποιητής”.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο περιφερειακός σύμβουλος Γ. Λαδόπουλος, οι δήμαρχοι των δήμων Κιλελέρ και Ζαγοράς κύριοι Α. Νασιακόπουλος και Π. Κουτσάφτης, οι αντιδήμαρχοι του Δήμου Κιλελέρ Σ. Καλέτσιος και Α. Χατζούλης, ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Δήμου Φαρκαδόνας Η. Καραμάνης, η πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Νίκαιας Β. Πιλάτου, οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων Ζαγοράς και Πουρναρίου Γ. Ψαθάς και Α. Νταναβάρα, ο διοικητής του Α.Τ. Περιφέρειας κ. Μπαρακόπουλος, εκπρόσωποι αντιστασιακών οργανώσεων, φορέων και συλλόγων, δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι, συγγενείς των πεσόντων και πλήθος κόσμου.
