ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Πιέσεις για την υπογραφή μιας οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές, ασκούν καθημερινά στην κυβέρνηση τα κόμματα του μνημονιακού τόξου και τα ανδρείκελα των δανειστών στη χώρα, που, μαζί με τους εκπροσώπους των δανειστών, ξετυλίγουν σενάρια τρόμου με στόχο να χειραγωγήσουν το λαό, ώστε να αποδεχθεί την αναγκαιότητα της όποιας συμφωνίας, αποκρύπτοντας επιμελώς τις ακριβείς συνέπειες που θα έχει.
Τι ζητούν όμως οι δανειστές για να προχωρήσουν σε συμφωνία με τη χώρα;
Πρώτα από όλα την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης στις επιταγές τους, ώστε να στείλουν το μήνυμα σε όλους τους λαούς ότι δεν έχουν δικαίωμα να αντιστέκονται και να διαφωνούν με τις πολιτικές του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου της Ε.Ε.
Από εκεί και πέρα απαιτούν μέτρα που διαλύουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, βαθαίνουν την ύφεση και φτωχοποιούν το σύνολο της κοινωνίας.
Δεν είναι δυνατόν σε μία χώρα από τη μία να μιλούν για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τριτοκοσμικούς μισθούς και ελαστικές εργασιακές σχέσεις και από την άλλη να απαιτούν αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ μέσα από την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.
Δεν είναι δυνατόν να ζητάνε από τους γονατισμένους μικρομεσαίους αύξηση των φόρων και αύξηση των λειτουργικών εξόδων και να περιμένουν ότι θα παραμείνουν δραστήριοι όσοι άντεξαν και το παλεύουν ακόμη και σήμερα.
Δεν είναι δυνατόν να ζητάνε περαιτέρω φορολόγηση των αγροτών τη στιγμή που όλοι κατανοούν ότι η Ελλάδα είναι ελλειμματική στον πρωτογενή τομέα και όλοι γνωρίζουν ότι αν υπερφορολογηθούν θα σταματήσουν να παράγουν επειδή δεν θα αντέχουν.
Δεν είναι δυνατόν να απαιτούν να στερηθεί η πραγματική οικονομία περί τα 4 δισ. ευρώ το χρόνο και να περιμένουν ανάπτυξή της.
Δεν είναι δυνατόν να απαιτούν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις εμμέσως και αμέσως και να θέλουν αύξηση των δημοσίων εσόδων.
Κατά συνέπεια οι δανειστές με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο δείχνουν τι σχεδιάζουν για τη χώρα και το λαό. Αλλωστε το είχε πει πριν από λίγες μέρες ο κ. Γιουνκέρ όταν ζητούσε να μειωθεί το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και οι μισθοί να πέσουν στο επίπεδο των μισθών της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.
Δυστυχώς όμως κάποια από τα παραπάνω καταστροφικά μέτρα φαίνεται να τα καλοβλέπει και η «αριστερή» κυβέρνηση που όλα δείχνουν ότι έχει επιλέξει την παραμονή με κάθε κόστος στη ζώνη του ευρώ και αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους διαπραγματευτές της άλλης πλευράς οι οποίοι βλέπουν ότι έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση που δεν επιθυμεί τη ρήξη και άρα αργά ή γρήγορα θα πεισθεί να εφαρμόσει τα προτεινόμενα μέτρα.
Επειδή όμως έφτασε η ώρα των ιστορικών αποφάσεων θα πρέπει άμεσα η κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της, να αρχίσει να σκέφτεται τη ρήξη και τις εναλλακτικές για τη χώρα και το λαό. Θα πρέπει να πείσει άμεσα τον κόσμο ότι η παραμονή στο ευρώ δεν είναι πανάκεια και ότι η συμφωνία γεννά ύφεση, ανεργία, φτώχεια και δυστυχία.
Ας βγει επιτέλους και ας πει ότι η χώρα χρειάζεται ένα σοκ που δεν θα αποκλείει την έξοδο από το ευρώ. Αλλωστε είτε με ευρώ είτε με εθνικό νόμισμα η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης της χώρας και η μείωση του ΑΕΠ θα είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα, με προοπτικές ανάπτυξης όμως μόνο εκτός ευρώ.
