ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Μία νέα δυσβάσταχτη για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας πρόταση κατέθεσε χθες στους θεσμούς η ελληνική κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας τους φόβους όλων εκείνων που θεωρούσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιλέξει τη ρήξη με τους δανειστές και να εφαρμόσει ένα σχέδιο ανάτασης της ελληνικής οικονομίας, με κοινωνικό πρόσωπο και απαλλαγμένο από το μεγαλύτερο μέρος του επονείδιστου χρέους.
Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, ενεπλάκη σε μία συζήτηση στο γήπεδο των δανειστών, η οποία αφορά μόνο υφεσιακά μέτρα και στραγγαλισμό της πραγματικής οικονομίας, με στόχο την εξυπηρέτηση του χρέους μέσα από αριθμητικούς στόχους που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας η οποία βιώνει μία άνευ προηγουμένου κρίση και μία βίαιη φτωχοποίηση εξαιτίας των πολιτικών που έχουν υπαγορεύσει οι δανειστές από το 2010 μέχρι σήμερα.
Με δεδομένο ότι η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε ποτέ στο μυαλό της τη ρήξη με τους δανειστές και γιατί όχι την έξοδο της χώρας από το ευρώ, ήταν φυσικό επόμενο να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις με τους δανειστές, επιχειρώντας μόνο να χρυσώσει το χάπι μέσα από κάποιες φιλολαϊκές κορώνες ή και κάποια μέτρα – ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα.
Φαίνεται παράλληλα ότι πολύ εύκολα απεμπόλησε τις διακηρύξεις της, τόσο προεκλογικά όσο και τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης, περί σκληρής διαπραγμάτευσης με στόχο το σχίσιμο των μνημονίων, τον τερματισμό της λιτότητας, της άρσης των ανισοτήτων του προηγούμενου διαστήματος, της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους κ.λπ. που τόσο όμορφα ακούγονταν στα αφτιά του λαού, ο οποίος πίστεψε ότι ίσως ήλθε η ώρα να σηκώσει το ανάστημά της η δύσμοιρη χώρα και να ξεφύγει από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό των μνημονίων και της λιτότητας.
Η κυβέρνηση παίζοντας στο γήπεδο των δανειστών και κάνοντας και αρκετά λάθη στη διαπραγμάτευση, όχι κατ΄ ανάγκη λόγω απειρίας, έφτασε στο σήμερα, που για μια χώρα που θέλει να μείνει με οποιοδήποτε κόστος στο ευρώ, έχει μόνο ένα δρόμο, αυτόν της πλήρους υποταγής στις επιταγές των θεσμών, της περαιτέρω εξαθλίωσης του λαού, της διάλυσης του παραγωγικού ιστού και κατ΄επέκταση της διαιώνισης του φαύλου κύκλου των δανείων για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Δυστυχώς η κυβέρνηση αντί να επιλέξει τη ρήξη με τους δανειστές στο όνομα της επιβίωσης τουλαού και της χώρας, δείχνει να έχει επιλέξει τη ρήξη με το λαό.
Φυσικά αν θέλει να περισώσει την αξιοπρέπειά της, έστω και την ύστατη ώρα, γιατί δεν πήρε εντολή για περαιτέρω φτωχοποίηση και συνέχιση της λιτότητας, θα πρέπει πριν φέρει την όποια συμφωνία στη Βουλή, να ρωτήσει το λαό.
Αλλιώς κινδυνεύει και η συμφωνία να ψηφιστεί από τις φιλομνημονιακές δυνάμεις της Βουλής και τη δεδηλωμένη να χάσει αφού είναι βέβαιο ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝΕΛ υπάρχουν δυνάμεις που δεν πρόκειται να αποδεχθούν μία τέτοια συμφωνία.
Ας καταλάβουν οι κύριοι της κυβέρνησης ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι καταστροφικό και για το λαό αλλά και για την Αριστερά που κινδυνεύει να βυθιστεί για πολλά χρόνια στην ανυποληψία, αφού η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» θα έχει διαψεύσει όνειρα και προσδοκίες δεκαετιών.
