Χρόνια τώρα ο μόνος φραγμός ενάντια στον κανιβαλισμό του καπιταλισμού και την βαρβαρότητα της εξουσίας του, είναι οι αντιστάσεις μας, τα ΟΧΙ που θα πούμε και οι χαραμάδες ελευθερίας που ανοίγουμε στην καθημερινή μας ζωή.
Όλα αυτά τα χρόνια, όλοι και όλες που συμμετέχουμε στο αντιρατσιστικό κίνημα έχουμε δώσει μικρές και μεγάλες μάχες, για τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών, για την ισότητα και την κατάργηση των διακρίσεων, για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών, για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών.
Ξέρουμε ότι οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν αποτέλεσμα, αν δεν αίρουν τις αιτίες, αν δεν υπερβούν τους διαχωρισμούς, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό.
Σήμερα, οι αγώνες αυτοί βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο κατώφλι: μετά από ένα διάστημα υποχώρησης και αμηχανίας, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος μπορεί να φέρει ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα και τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Είναι καιρός να ξαναβγούμε στους δρόμους με τις αντιστάσεις μας και τα ΟΧΙ μας και να μην εναποθέτουμε τις ζωές μας σε σωτήρες.
Δεν υπήρξε ποτέ μια ενιαία Ελλάδα και αυτό είναι κραυγαλέο σήμερα.
Υπάρχει από την μια η Ελλάδα των εκατομμυρίων ανέργων, των αστέγων, των ανθρώπων που τρέφονται από τα συσσίτια, που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, των ανθρώπων που πέρασαν θηλιά στο λαιμό τους, των πνιγμένων προσφύγων στο Αιγαίο, των νέων που μετανάστευσαν.
Κι από την άλλη η Ελλάδα αυτών που χρέωσαν τον λαό για να σώσουν τις τράπεζες, που φυγαδεύουν τα εκατομμύρια τους στο εξωτερικό, που κάνουν μπίζνες και κομπίνες εκατομμυρίων και χαίρουν ασυλίας.
Γι΄αυτό δεν ποντάρουμε σε κανέναν πατριωτισμό . Εθνική ενότητα δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρξει.
Είμαστε εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι, που παλεύουμε για να μείνουμε όρθιοι και αξιοπρεπείς και η οικονομική ελίτ, ντόπια και Ευρωπαική, που θέλει την συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος, στην πιο στυγνή και αποκρουστική του εκδοχή.
Πολλοί από εμάς έχουμε διαφορετικές απόψεις για το τι πρέπει να γίνει μετά, ποιος δρόμος είναι ο καλύτερος για τους εργαζόμενους. Αυτό όμως που όλοι και όλες μας συμφωνούμε, είναι ότι αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να περνά μέσα από την υποταγή και τη διολίσθηση στο μνημονιακό καθεστώς, μέσα από τη συνέχιση της λιτότητας, την ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών.
Για αυτό, το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε διαπραγματευτικούς τακτικισμούς της κυβέρνησης . ΌΧΙ σε κάθε μνημονιακή συμφωνία.
ΌΧΙ στην αποδοχή του χρέους που έχει γίνει μέσο διακυβέρνησης, μέσο πειθάρχησης και επιβολής εργασιακών σχέσεων μεσαίωνα.
Γνωρίζουμε ότι όσο πιο δυνατό θα είναι το ΌΧΙ της Κυριακής, όσο περισσότερο κινητοποιηθεί για αυτό η κοινωνία, τόσο περισσότερο θα ανοίξει νέους δρόμους διεκδίκησης και αξιοπρέπειας, αποτρέποντας τις υπαναχωρήσεις.
Η καλύτερη απάντηση στην οικονομική, πολιτική και ιδεολογική τρομοκρατία της ΕΕ και του ΔΝΤ, των εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ, της Δεξιάς και των λοιπών «ευρωπαϊστών», είναι να βγούμε στους δρόμους , γιατί τότε μόνο ο φόβος θα αλλάξει στρατόπεδο.
Καλούμε σε κινητοποίηση και δράσεις κάθε μέρα στις 19.00 στην Κεντρική πλατεία
Τρίτη 30/6 στις 19.00 , συνέλευση για καθορισμό, συντονισμό και οργάνωση των δράσεων μας
Πέμπτη 2/7 στις 19.00 Συγκέντρωση και πορεία στην πόλη
