Όλο το κακό ξεκινάει από το μνημόνιο ΙΙ και τα εξωφρενικά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που αποδέχτηκε η κυβέρνηση Σαμαρά για την τετραετία 2015-2018 (3%, 4,5%, 4,5% και 4,5% αντίστοιχα). Όταν ο λαός έφτασε στο “Αμήν” το 2014, όπου ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ και όχι πραγματικά, πετύχαμε πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ ( 3 δις), φανταστείτε πόσα ΝΕΑ μέτρα θα χρειαζόταν για να πετύχουμε τα συμφωνημένα πλεονάσματα των επόμενων ετών. Είναι σαν να βάζεις κουτσό να πηδήξει 5 μέτρα.
Για αυτό έφυγε η κυβέρνηση Σαμαρά, λέγοντας ψέμματα ότι οι θυσίες τελειώνουν (ενώ τότε μόλις άρχιζαν), διότι θα απαιτούνταν 17 δις ΕΠΙΠΛΕΟΝ μέτρα για να βγάλουμε την τετραετία (4,2 δις ΕΠΙΠΛΕΟΝ μέτρα ΑΝΑ ΕΤΟΣ σε σχέση με το 2014!) και νέο μνημόνιο φυσικά.
Η κυβέρνηση Τσίπρα ζήτησε να κατέβει άμεσα ο πήχυς σε πλεονάσματα κάτω του 1%, το οποίο είναι και το λογικό και δίκαιο. Όμως έπεσε πάνω στο στραβόξυλο Σόιμπλε, και φυσικά το γεγονός ότι όταν υπογράφονται διεθνείς συνθήκες, δεν μπορούν εύκολα να αλλάξουν διότι χαλάει η πιάτσα. Έτσι ο πήχυς για τα πλεονάσματα, κατέβηκε μεν αισθητά, στα 1, 2, 3 και 3,5%, αλλά πάλι είναι πολύ ψηλά (από τα 5 μέτρα τώρα ο κουτσός πρέπει να πηδήξει 3! Μεγάλη βοήθεια!) Άρα τώρα πια χρειάζονται περίπου τα μισά μέτρα, αλλά πάλι είναι πολλά σε σχέση με το 2014.
ΑΠΟ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ. Τα άλλα είναι όλα λεπτομέρειες.
Είναι τελείως οικονομικά αρρωστημένο να ζητάς τόσο υψηλά πλεονάσματα από μία γονατισμένη χώρα. Δεν βγαίνει. Είναι σαν να θέλεις να αποτύχει ώστε να βρίσκεται μόνιμα σε καθεστώς ομηρίας. Μέχρι να επαναστατήσει αργά ή γρήγορα.
Η Ευρώπη λοιπόν για αυτές τις λάθος συμφωνίες βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ. Οι παράφρονες Γερμανοί από τη μία, μαζί με τους δορυφόρους τους βόρειους και ανατολικούς, ο καθένας με τα δικά του συμπλέγματα και απωθημένα, μετά οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, Πορτογάλοι. Ο καθένας βαράει το δικό του σκοπό. Σωστή ΒΑΒΕΛ. Σωστό ΑΛΛΑΛΟΥΜ.
Και από την άλλη εμείς οι Έλληνες: Θέλουμε το ευρώ (και καλά κάνουμε) αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι σήμερα αυτό περνάει από την Ευρώπη της Γερμανίας που αυτή τη στιγμή κυβερνάται (όπως και άλλοτε) από παράφρονες με τρελές απαιτήσεις και εμμονές, τις οποίες δεν θέλουμε (και πάλι καλά κάνουμε), διότι δεν θέλουμε άλλες ΑΣΚΟΠΕΣ θυσίες, θυσίες που πέφτουν στο κενό. Άρα δραχμή λοιπόν; Μα αυτό αν δεν γίνει συντεταγμένα και μετά από εξωτερική στήριξη και κατάλληλη προετοιμασία, θα φέρει τουλάχιστον 1-2 χρόνια καταστροφής. ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΑ. ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
Και εφόσον δεν θέλουμε να φύγουμε από το ευρώ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και μετά το ΟΧΙ στο μνημόνιο Γιουνγκέρ, πάει να φέρει ένα μνημόνιο Γιουνγκέρ. Σαν να είχαμε πει ΝΑΙ. Ένα μνημόνιο που είναι σκληρό και γεμάτο μέτρα ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ τα ΥΨΗΛΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ, (αυτά που δέχτηκε ο Σαμαράς και κατέβασε ο Τσίπρας αλλά όχι όσο έπρεπε). Αλλά πείτε μου τι να κάνει η κυβέρνηση; Δεν δέχονται ινα κατεβάσουν άλλο τον πήχυ. Και εμείς θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ και να μην χρεοκοπήσουμε. Γίνεται κάτι να είναι και να μην είναι ταυτόχρονα; Όχι. Το είπε εδώ και χιλιάδες χρόνια ο Αριστοτέλης.
Και τι θα γίνει λοιπόν; Αυτό που έγραψα πριν το δημοψήφισμα ότι θα ήταν το αποτέλεσμα του ΝΑΙ (το οποίο θα γίνει τώρα και με το ΟΧΙ, που παν να το βαφτίσουν ΝΑΙ). Θα έχουμε πολύ σύντομα πολιτειακή ανωμαλία, διότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει. Αργά ή γρήγορα θα πέσει. Και μετά θα δουν όλοι τι πραγματικά σημαίνει αυτό το ΟΧΙ του 61,3%: Σημαίνει ότι ΚΑΜΙΑ κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί, διότι σύμπαν το πολιτικό σύστημα θα έχει ξοφλήσει. Φοβάμαι ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, η οποία εύκολα θα έχει ως συνέπεια την ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ. Η οποία θα επηρεάσει όλη την Ευρώπη, φυσικά.
Και όλα αυτά για μια τρέλα! Στην κυριολεξία! Εφόσον η Ελλάδα ισοσκέλισε τα ελλείμματά της, το σωστό και δίκαιο θα ήταν να την διατηρήσουν μεν ισοσκελισμένη αλλά χωρίς τις υπερβολικές απαιτήσεις για τα πλεονάσματα. Έτσι θα ανάσαινε και η οικονομία και η κοινωνία. Επίσης, μία ρύθμιση του χρέους με περίοδο χάριτος και ρήτρα ανάπτυξης θα βοηθούσε αυτούς πρώτα να πάρουν στο ακέραιο τα λεφτά τους πίσω.
Αλλά ξέχασα: Ο Σόιμπλε θέλει να τηρούνται οι κανόνες! Ακόμα και εάν οδηγούν στο παράλογο και στην καταστροφή! Ποιος μιλάει για κανόνες; αυτός που κάνει γαργάρα τις οφειλές για το κατοχικό δάνειο και τις λοιπές κατοχικές αποζημιώσεις. Εκεί δεν έχει κανόνες! Όπως δεν είχε όταν διέγραφαν το 60% του χρέους της Γερμανίας και το υπόλοιπο το ξεπλήρωνε με ρήτρα ανάπτυξης. Την ίδια εποχή που η νικήτρια Ελλάδα αναγκαζόταν να ξενιτεύει τα νιάτα της για να επιβιώσει.
