Οι μάσκες έπεσαν. Η διαπραγμάτευση της “πρώτης φορά αριστερής” κυβέρνησης δεν έγινε σε καμία φάση όλους αυτούς τους μήνες για να βγει ο λαός μας από τα βάσανά του. Την εξουσιοδότηση από όλα τα αστικά κόμματα, για να υπογράψει η κυβέρνηση Τσίπρα το νέο μνημόνιο, ήταν αποτέλεσμα βεβαίως όλου του προηγούμενου διαστήματος, της πορείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ηταν αποτέλεσμα των σκληρών διαπραγματεύσεων, διαπραγματεύσεων εντός των τειχών της ΕΕ, αποδεχόμενη τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, που μάλιστα αποτέλεσε μέρος, τμήμα των συνολικότερων, γενικότερων αντιθέσεων που υπάρχουν και εκφράζονται στην ίδια την Ευρωζώνη. Από τη μία μεριά, των δυνάμεων εκείνων που θέλουν μια πιο αυστηρή, πιο πειθαρχημένη Ευρωζώνη, με πιο σκληρούς δημοσιονομικούς κανόνες και όρους εποπτείας και πειθαρχίας, μία Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων( Γερμανία, Ολλανδία, Φιλανδία κλπ) και από την άλλη μεριά, των κρατών εκείνων τα οποία βλέπουν τη θέση τους να επιδεινώνεται, λόγω της ανισόμετρης εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας και άλλων τέτοιων δυνάμεων, που με την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ, θέλουν μία Ευρωζώνη πιο χαλαρή και στην οποία δε θα έχει το πάνω χέρι η Γερμανία.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτέλεσε τμήμα αυτής της γενικότερης διαπάλης και των αντιθέσεων και από αυτή την άποψη, η “συμμαχία Ελλάς – Γαλλία” σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία είναι μία συμμαχία που δεν αφορά την κατάσταση του λαού και τις ανάγκες του λαού. Είναι μία συμμαχία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου. Επιβεβαιώνεται, για ακόμη μία φορά, ότι η κυβέρνηση και οποιαδήποτε κυβέρνηση διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ΜΟΝΟ.
Η ανάγνωση των απόψεων τμημάτων του κεφαλαίου μάς επιτρέπει να διαπιστώσουμε ότι άλλα τμήματα εκτιμούν ως καταστροφική μια μη συμφωνία και άλλα φλερτάρουν με την ιδέα, ακόμα και με το ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ. Στην τελευταία κατηγορία βρίσκονται τμήματα του κεφαλαίου της ποντοπόρας ναυτιλίας, που έχουν ισχυρές συναλλαγές με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κεφάλαιά τους είναι κυρίως σε τράπεζες του εξωτερικού. Συνολικά, αντιδρούν στην επιπλέον φορολόγησή τους και στην κατάργηση των φοροαπαλλαγών τους. Εκπρόσωποι φορέων του κεφαλαίου, όπως ο ΣΕΒ και άλλοι, αν και ζητούσαν η όποια λύση να προϋποθέτει την παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ, την ίδια στιγμή αντιδρούσαν στους όρους της συμφωνίας που χτυπούσαν τα δικά τους συμφέροντα, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με άλλα τμήματα του διεθνούς κεφαλαίου.
Ωστόσο, όταν τέθηκε ζήτημα λειτουργίας των τραπεζών, οι ίδιοι φορείς και όλα τα κόμματα τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) έκαναν την επιλογή «συμφωνία να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι», αρκεί ν’ ανοίξουν οι τράπεζες, από τις οποίες τα τμήματα αυτά είναι άμεσα εξαρτημένα. Πράγμα, βεβαίως, που είναι λογικό, γιατί οι τράπεζες αποτελούν ζωτικό όργανο για τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις είτε με νέο βάρβαρο μνημόνιο (αργός θάνατος για το λαό) είτε με GREXIT και ανεξέλεγκτη χρεωκοπία (ξαφνικός θάνατος) είτε με βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, το ΚΚΕ θα βρεθεί μπροστά στους αγώνες του λαού μας για την πραγματική ρήξη και φιλολαική διέξοδο. Μια διέξοδο που σημαίνει ο λαός να μπορεί να απολαμβάνει τα αποτελέσματα της εργασίας του, να απολαμβάνει τον πλούτο που ο ίδιος παράγει, να μπορεί να καλύπτει όλες του τις ανάγκες σε όλα τα επίπεδα της ζωής (υγεία, πρόνοια, μόρφωση, πολιτισμό) με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, να μην αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας, των κρίσεων, της φτώχειας. Να διαμορφώνονται προϋποθέσεις για την ολόπλευρη ανάπτυξη του λαού.
Μια φιλολαϊκή διέξοδο που σημαίνει, ζωή με απαιτήσεις με βάση τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες και όχι ζωή προσαρμοσμένη στα ψίχουλα με μειωμένες προσδοκίες, προσαρμοσμένη στη μιζέρια, όπως διαμορφώνεται στις συνθήκες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Η ΛΥΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Να αλλάξει ο δρόμος ανάπτυξης, να αναδιοργανωθεί η κοινωνική παραγωγή, να αλλάξει η κοινωνική οργάνωση της παραγωγής, να γίνει σοσιαλιστική. Αυτό προβάλλει η πολιτική πρόταση, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ.
ΠΡΕΠΕΙ ΔΗΛΑΔΗ:
- Να αλλάξει ο σκοπός, το κίνητρο της παραγωγής.Από την παραγωγή με σκοπό – κίνητρο την επίτευξη του μέγιστου δυνατού καπιταλιστικού κέρδους στην παραγωγή με κριτήριο, με στόχο, την ικανοποίηση των κοινωνικών εργατικών – λαϊκών αναγκών.
- Για να γίνει αυτό προϋπόθεση είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή η μετατροπή σε κοινωνική εργατική – λαϊκή περιουσία των εργοστασίων, των επιχειρήσεων, των υπηρεσιών, των λιμανιών, των πλοίων, των υποδομών κ.λπ. Οι μέτοχοι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι σημερινοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής δεν είναι δυνατόν από μόνοι τους εθελοντικά να παραιτηθούν από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους και να υιοθετήσουν άλλα κριτήρια. Χρειάζεται να τους αφαιρεθούν τα μέσα παραγωγής. Αλλωστε, δεν τους ανήκουν περισσότερο απ’ ό,τι ανήκουν σε αυτούς που εργάζονται στις επιχειρήσεις τους. Γιατί, στην πραγματικότητα, τα μέσα παραγωγής υπάρχουν, συντηρούνται, επισκευάζονται, ανανεώνονται ως αποτέλεσμα της δουλειάς όλων των εργαζομένων. Τίποτα δεν είναι δικό τους. Ο,τι κατέχουν ουσιαστικά το «κλέβουν» μέσα από τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Σε ό,τι αφορά ειδικά την αγροτική παραγωγή, η γη θα κοινωνικοποιηθεί. Θα διαμορφωθούν κοινωνικοποιημένες αγροτικές μονάδες, ενώ ταυτόχρονα, όπου υπάρχει μεγάλος κατακερματισμός στον κλήρο, σε πρώτη φάση, θα προωθηθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός, δηλαδή η συνένωση των αγροτών σε συλλογικά οργανωμένες παραγωγικές μονάδες με χρήση σύγχρονων και εξελιγμένων μηχανημάτων και μεθόδων καλλιέργειας. Αυτή η συνένωση θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της μετατροπής και αυτής της παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία.
- Για να μπορέσει το κίνητρο αυτό της παραγωγής να λειτουργήσει σε κοινωνικό επίπεδο, να αποτελέσει στοιχείο της κοινωνικής οργάνωσης της παραγωγής χρειάζεται να οργανωθεί ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας.Δηλαδή, η σχεδιασμένη κατανομή παραγωγικών δραστηριοτήτων, πόρων, πρώτων υλών, εργατικού δυναμικού, έτσι ώστε το σύνολο της κοινωνικής παραγωγής να ανταποκρίνεται στο στόχο της διευρυμένης ικανοποίησης των κοινωνικών – λαϊκών αναγκών. Ετσι θα αντιμετωπιστεί η ανισομετρία στην ανάπτυξη ανάμεσα στους διάφορους τομείς και κλάδους.
- Η υλοποίηση αυτών των στόχων προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των εργατικών – λαϊκών μαζών.Προϋποθέτει τον εργατικό – λαϊκό έλεγχο στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και την υλοποίηση της παραγωγής.
Μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να έρθει ως αποτέλεσμα συμφωνίας με τους καπιταλιστές, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Δεν πρόκειται εθελοντικά να παραχωρήσουν την ιδιοκτησία τους, τα κέρδη τους, τη δυνατότητά τους να «κλέβουν» το παραγόμενο πλούτο. Πρέπει να τους αφαιρεθεί όλη η πολιτική και οικονομική δύναμη που κατέχουν, η ιδιοκτησία, η δυνατότητά τους να ελέγχουν τα κλειδιά της οικονομίας.
- Χρειάζεται, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα να τους αφαιρεθεί η πολιτική εξουσία, να ξηλωθούν όλοι οι αντεργατικοί – αντιλαϊκοί θεσμοί πάνω στους οποίους στηρίζεται, να ακυρωθεί όλο το νομικό πλαίσιο, να μην αναγνωριστεί καμιά δέσμευση, καμιά συνέχεια του κράτους. Να διαμορφωθεί η νέα εξουσία πάνω σε νέους θεσμούς, εργατικούς – λαϊκούς, που θα γεννήσει η ανατρεπτική πάλη του λαού.
- Χρειάζεται επίσης να αποδεσμευτεί η χώρα απ’ όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενώσεις και οργανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΟΣΑ, ΟΑΣΕ κ.λπ.) να μην αναγνωρίσει καμιά δέσμευση και υποχρέωση που προκύπτει απ’ αυτήν τη συμμετοχή, να ακυρώσει την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τις κοινοτικές κατευθύνσεις – δεσμεύσεις σε μια σειρά τομείς της οικονομίας (π.χ. Ενέργεια, Ναυπηγοεπισκευή κ.λπ.), να ακυρώσει τη συμμετοχή της χώρας σε αυτές.
- Χρειάζεται, να μην αναγνωρίσει το δημόσιο χρέος, να κηρύξει μονομερώς τη διαγραφή του συνόλου του, να βγει από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, να διακόψει κάθε είδος δανεισμού.
- Να επιδιώξει τη σύναψη ισότιμων σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη, προκειμένου να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε προϊόντα και υπηρεσίες που δεν μπορεί να καλυφθούν άμεσα με δικές της δυνάμεις. Συμφωνίες που δε θα γίνουν με κριτήριο τις μπίζνες των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων, αλλά με κριτήριο τι συμφέρει τους εργαζόμενους, το λαό.
Σίγουρα μια τέτοια εξέλιξη δε θα έρθει μέσα από την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων ή τις διαπραγματεύσεις τους εντός των τειχών της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Προϋποθέτει ένα μεγάλο ισχυρό εργατικό – λαϊκό κίνημα, μια συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που θα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή της. Προϋποθέτει λαό οργανωμένο και αποφασισμένο για πραγματικές συγκρούσεις και ρήξεις. Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε εργοστάσιο, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε σχολή κάθε γειτονιά και χωριό θα δώσει όλες του τις δυνάμεις, οργανώνοντας λαικές επιτροπές αγώνα, επιτροπές περιφρούρησης, αλληλεγγύης, επαγρύπνησης για να υπερασπιστούμε το λαό μας για την επιβίωση του με οποιοδήποτε σενάριο επιλεγεί από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης, η προοπτική ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, να ενισχυθεί η συσπείρωση του λαού με το ΚΚΕ.
