Ενώ για τρίτο συνεχόμενο χρόνο ζουν το δικό τους «μύθο» στον τουρισμό, με τις εισπράξεις να ξεπερνούν τα 17 δις ευρώ το 2014, έχουν το θράσος να ζητούν και τα ρέστα από τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία και τον επισιτισμό.
Η αναφορά του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (Π.Ο.Ξ.) Γιάννη Ρέτσου ότι το 2014 υπήρξε αύξηση κατά 23% του όγκου απασχόλησης (ημέρες εργασίας) στον κλάδο του Τουρισμού, καθώς και ότι εξαιτίας της κλαδικής ΣΣΕ οι εργαζόμενοι «βάζουν τσουκάλι στη φωτιά», αποτελεί θράσος απύθμενο.
Η «απασχόληση» από μαθητές, πρακτικάριους, εργαζόμενους με συμβάσεις μιας μέρας κι από δουλεμπορικά συνεργεία πράγματι είναι αυξητική, σε βάρος της σταθερής δουλειάς με δικαιώματα. Σε κανέναν από αυτούς δεν εφαρμόζεται καμιά συλλογική σύμβαση! Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι είναι ανασφάλιστοι, ακόμη και με το νόμο!
Για όσους ελάχιστους έχουν απομείνει να έχουν «σταθερή -εποχική- απασχόληση» τον προκαλούμε να μας πει σε πόσα από τα 9.000 ξενοδοχεία εφαρμόζεται η κλαδική ΣΣΕ, που θυμίζουμε ότι είναι κατά 15% μειωμένη για τέταρτο συνεχόμενο χρόνο. Εμείς εκτιμούμε ότι δεν ξεπερνά το 10% εργαζομένων στα ξενοδοχεία της χώρας.
Για αυτό το 10% που πληρώνεται με αυτήν την κλαδική συλλογική σύμβαση, του λέμε μονάχα ότι ο έφορος της Ομοσπονδίας του και πρόεδρος των ξενοδόχων της Αττικής δίνει το «παράδειγμα» έχοντας τους εργαζόμενους του απλήρωτους για μήνες. Τι, άραγε, έχει να πει για το δικό τους τσουκάλι;
Αλλά κι η παραπέρα «ευελιξία» που ζητά, δεν έρχεται βέβαια σε άσχετο χρόνο. Βρίσκεται μέσα στα προαπαιτούμενα του νέου μνημονίου, των δανειστών και στις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης. Είναι «ευελιξία» που από τη μια φτηναίνει ακόμη περισσότερο την εργατική δύναμη κι από την άλλη τσακίζει τις ζωές των εργαζομένων στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα.
Για τον πρόεδρο της ΓΣΕΒΕΕ που ισχυρίζεται ότι η ανασφάλιστη δουλειά αφορά μονάχα καντίνες και νυχτερινά κέντρα, σκόπιμα παραπλανά. Πρωταθλητής στην αδήλωτη εργασία ήταν ο χώρος του επισιτισμού και στην περίοδο της ανάπτυξης και στην κρίση, ενώ ανέκδοτο είναι η «επιτροπή από κοινωνικούς εταίρους και το υπουργείο που θα λύσει το πρόβλημα». Κάτι σαν …«βάλλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Ενδεικτικό των προθέσεων του είναι η άρνησή του εδώ και τέσσερα χρόνια να υπογράψει σαν πρόεδρος των εστιατόρων κλαδική συλλογική σύμβαση.
Όσο για τις δηλώσεις του προέδρου της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού-Τουρισμού, ας μην χτυπιέται σαν απατημένη σύζυγος. Τη δικιά του υπογραφή έχει η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που όχι μόνο διατηρεί τους μειωμένους μισθούς αλλά χαρίζει και απλήρωτες υπερωρίες με 10ωρα δουλειάς δίνοντας έτσι άλλοθι στους ξενοδόχους να μας ξεζουμίζουν, αδήλωτα «κανονικά και με το νόμο».
Τέλος αφού οι ξενοδόχοι σκίζονται τόσο για τους εργαζόμενούς τους, ας μας εξηγήσουν γιατί ενώ την προηγούμενη Παρασκευή εκπρόσωποι σωματείων του κλάδου είχαν ζητήσει συνάντηση μαζί τους, κι ενώ πραγματοποίησαν Διοικητικό Συμβούλιο, μετά έφυγαν άρον-άρον αφήνοντας πίσω τους μόνο τον Γενικό Διευθυντή της ΠΟΞ κι ένα δικηγόρο. Βέβαια είναι ζόρικο να συναντιέσαι με εργαζόμενους που παλεύουν, διεκδικούν και δεν τα διπλώνουν, γι’ αυτό προτιμούν άλλωστε τις δικές τους «ορντινάτσες».
Ας μάθουν τουλάχιστον τούτο: Όσο κι αν προσπαθούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς τους λέμε ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν σκύβει το κεφάλι. Οργανωνόμαστε, ορθώνουμε το ανάστημά μας, διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει, τη ζωή που μας κλέβουν. Ας τρέμουν την οργάνωση και τον αγώνα μας γιατί στο τέλος το μόνο που θα αδειάσει είναι η δική τους …μαρμίτα.
