Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

Μέχρι τις 2 Μαρτίου ήταν ένας από τους πολλούς αφανείς δυτικούς πολεµιστές που είχαν σπεύσει στην εµπόλεµη ζώνη για να βοηθήσουν ώστε να ανακοπεί η επέλαση των τζιχαντιστών.

Εκείνη την ηµέρα έµελλε να γίνει είδηση. Τα διεθνή µέσα µετέδωσαν ότι ένας Βρετανός πρώην πεζοναύτης, ο Κωνσταντίνος Ερικ Σκάρφιλντ, 22 χρόνων, σκοτώθηκε πολεµώντας µε τους Κούρδους του YPG εναντίον των δυνάµεων του ISIS στην περιοχή Χασάκα, στα σύνορα της Συρίας µε την Τουρκία.

Οι συµπολεµιστές του τον φώναζαν «Κώστα», γεγονός που µαρτυρούσε ότι ο τίτλος του «Ελληνα που σκότωσαν οι τζιχαντιστές» είχε βάση. Ισως µεγαλύτερη από αυτήν που υποτέθηκε αρχικά. Ο Κώστας ήταν ένας νεαρός µε βαθιές ελληνικές ρίζες, γεννηµένος από Ελληνίδα µητέρα, τη Βασιλική Σκάρφιλντ, ο οποίος είχε πάντα τη µακρινή πατρίδα στη σκέψη του.

Υπηρέτησε στην Κόρινθο
Μάλιστα από τη µεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα προσφέρθηκε και υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, ένα µέρος της θητείας του το έκανε στα σύνορα και το υπόλοιπο στην Κόρινθο. Αφού απολύθηκε, επέστρεψε στη Βρετανία και κατατάχτηκε στη «Μονάδα 45» των πεζοναυτών.

Στα βουνά της Συρίας, ο Κώστας πολεμούσε στο πλευρό των Κούρδων στρατιωτών.

Στα βουνά της Συρίας, ο Κώστας πολεμούσε στο πλευρό των Κούρδων στρατιωτών.

Εκεί υπηρέτησε για δύο χρόνια λαµβάνοντας τον τυπικό µισθό των 1.500 λιρών τον µήνα, αλλά µετά από δύο χρόνια παραιτήθηκε, ξεπερνώντας τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία που δεν επιτρέπει τις αποχωρήσεις αν πρώτα δεν έχει συµπληρωθεί µεγάλο χρονικό διάστηµα θητείας στο στράτευµα.

Οπως λένε οι δικοί του άνθρωποι, ανήσυχο πνεύµα ο Κώστας, δεν αρκούνταν στον ρόλο ενός στρατιώτη µακριά από τα πεδία των µαχών. Αλλωστε γι’ αυτό ήθελε να φορέσει στολή: για να υπηρετήσει το µεγάλο του «πιστεύω» και να µην παραµένει απλός θεατής όταν συνάνθρωποί του, οποιουδήποτε θρησκεύµατος ή εθνικότητας, υποφέρουν και διώκονται. Αυτό το συναίσθηµα τον παρακίνησε να σπεύσει στο πλευρό των Κούρδων της Συρίας, θύµατα της βαρβαρότητας των τζιχαντιστών.

Είτε σε ασκήσεις είτε στο πεδίο της μάχης, δεν άφηνε ποτέ δικούς του πίσω.

Είτε σε ασκήσεις είτε στο πεδίο της μάχης, δεν άφηνε ποτέ δικούς του πίσω.

Οπως αποκαλύπτει στο «Εθνος της Κυριακής» η µητέρα του Βασιλική, καθηγήτρια των Αγγλικών σε σχολείο στην πόλη Λιντς, ο Κώστας είχε εκφράσει στους ανωτέρους του αξιωµατικούς την απογοήτευσή του που ο αγγλικός στρατός δεν έκανε τίποτα για να σταµατήσει τους τζιχαντιστές, ενώ εκείνοι προέβαιναν σε ακρότητες εναντίον των κουρδικών κοινοτήτων στη Συρία και στο Ιράκ.

Ζήτησε να παραιτηθεί από τον στρατό για να πάει στη Συρία και να πολεµήσει µε τους Κούρδους, αλλά το αίτηµά του δεν έγινε δεκτό. Οταν πέρυσι, στο τέλος της χρονιάς, ο Κώστας πήγε µε τη µονάδα του στη Νεβάδα των ΗΠΑ για γυµνάσια, προσπάθησε να φύγει για την Τουρκία. Στον έλεγχο, όµως, που του έγινε στο αεροδρόµιο, οι αµερικάνικες αρχές διαπίστωσαν ότι είχε εισιτήριο χωρίς επιστροφή, δεν τον άφησαν να φύγει και τον παρέδωσαν πίσω στη µονάδα του.

Η αγκαλιά της μητέρας του Βασιλικής ήταν ανέκαθεν το... καταφύγιο του Κώστα.

Η αγκαλιά της μητέρας του Βασιλικής ήταν ανέκαθεν το… καταφύγιο του Κώστα.

Ωστόσο, η διοίκηση της µονάδας του έδειξε κατανόηση και διακριτικά του έδωσε άδεια να παραιτηθεί από τον στρατό για να πολεµήσει στο πλευρό των Κούρδων.

«Ο Κώστας δεν ήταν µισθοφόρος. Δεν ήταν ένας άνεργος στρατιώτης που αναζητούσε την περιπέτεια ή κάτι για να περνάει την ώρα του. Ο Κώστας µεγάλωσε σε ένα σπίτι µε πολυπολιτισµικό και πολύγλωσσο περιβάλλον, µε σεβασµό στη δηµοκρατία, ήταν ένας αφοσιωµένος βαθιά ανθρωπιστής και πήγε στη Συρία για να υποστηρίξει τα θεµελιώδη δικαιώµατα κάθε ατόµου να ζει στη χώρα του χωρίς να του επιβάλλεται οποιαδήποτε θρησκευτική ιδεολογία», λέει η µητέρα του στο «Εθνος» και συνεχίζει: ΕΔΩ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ