Ποιος έζησε σε χωριό τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 και δεν θυμάται φράσεις όπως : «…κατάλαβα, σάμπως έκανε καλά η μάνα να τα μαζέψει και να φύγει απ’ τον μαύρο τούτο τον κόσμο. Το σπίτι μας δεν από τα παλιά Αμπελακιώτικα σαράγια, είχε δυό κάμαρες μόνο, απ’ τις δυό η μια έμπαζε χιόνι το χειμώνα. Είχε κι ένα ντάμι για τις γίδες. Το καλοκαίρι μαγειρεύαμε στην αυλή, το χειμώνα στο τζάκι.
Για πλύσιμο χειμώνα-καλοκαίρι ανάβαμε καζάνι, κάτω από τον πλάτανο, δίπλα στη βρύση απ’ όπου έπαιρνε νερό όλος ο μαχαλάς. Η μάνα μου το χαιρότανε αυτό το συναγώγι, γιατί συνήθως πλέναν μαζί δύο και τρεις γειτόνισσες κι αν τύχαινε να μην είναι στο σπίτι ο πατέρας, εύρισκε έτσι την ευκαιρία ν’ αλλάξει δυό κουβέντες, να γελάσει λίγο το χείλι της….».
Κάπως έτσι και χτες βράδυ στο προαύλιο της Μανιάρειου Σχολής στα Αμπελάκια σε μια συμβολική και ιστορική θα έλεγα παράσταση με την μορφή μονόλογου η σκηνοθέτης και ηθοποιός, Άννα Βαγενά, ερμήνευσε για άλλη μια φορά τη Λενάκι την ηρωίδα του έργου ο «Γάμος» παρουσία πλήθους κόσμου αλλά και της συγγραφέως Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη. Με δεδομένο ότι η ηρωίδα του μυθιστορήματος και του θεατρικού έργου ήταν υπαρκτό πρόσωπο που έζησε στα Αμπελάκια η παράσταση πήρε μια άλλη διάσταση και δεν είναι τυχαίο ότι μεγαλύτερες γυναίκες των Αμπελακίων μαζί και οι γιαγιάδες σιγοτραγουδούσαν μαζί με την Άννα Βαγενά τα τραγούδια της παράστασης σε μια μυσταγωγία ήχων και χρωμάτων.
Σε αυτή τη γυναίκα σύμβολο ήταν αφιερωμένη η παράσταση όπως ανέφερε στο σύντομο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Τεμπών, Κώστας Κολλάτος, που οργανώθηκε από τον Δήμο Τεμπών, την Άννα Βαγενά και το Μανιάρειο Κληροδότημα Αμπελακίων.
Για πάρα πολύ ώρα καταχειροκροτήθηκε στο τέλος της παράστασης τόσο η σκηνοθέτης και ηθοποιός, Άννα Βαγενά όσο και η συγγραφέας, Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη.
Κλείνοντας η Άννα Βαγενά τόνισε μεταξύ άλλων : «…η παράσταση είναι αφιερωμένη στις αγρότισσες μάνες, σ’ αυτές τις ηρωίδες γυναίκες, απ’ τις οποίες λίγο-πολύ προερχόμαστε όλοι, αλλά ιδιαίτερα ανήκει σ’ αυτό το χωριό, στη Λενάκη… στη Βάσα, στα παιδιά τους στα εγγόνια τους … Σας ευχαριστώ πολύ !»
Η δε συγγραφέας καταχειροκροτούμενη ανέβηκε στη σκηνή και είπε : «Το έργο γράφτηκε εδώ στα Αμπελάκια και παίζεται από μία τραγωδό θαυμάσια, Θεσσαλή με καταγωγή από τη Ραψάνη. Θέλω να πω το έργο ανήκει σε όλες τις γυναίκες. Μπορεί να είχα υπόψη μου μια συγκεκριμένη οικογένεια αλλά ένα έργο λογοτεχνικό δεν είναι μια βιογραφία ενός ανθρώπου, δεν είναι μια βιογραφία μιας οικογένειας. Πήρα στοιχεία από τη Λενάκη, άλλα στοιχεία από άλλες οικογένειες …
Θα πω αυτό που είπε ο Καζαντζάκης όταν τον ρωτούσαν για τον «Ζορμπά» που ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο. Τον ρωτούσαν οι συγγενείς του, μα ο Ζορμπάς δεν το έκανε αυτό, ήταν έτσι αλλά δεν έκανε αυτό το ταξίδι… και λέει ο Καζαντζάκης, ο Ζορμπάς δεν ήταν ένας ήταν πολλοί και στο τέλος λέει ο Ζορμπάς ήμουν εγώ η αυτό που ήθελα να είμαι ! Κι εγώ θα πω απόψε η Λενάκη είμαι εγώ και η Άννα η Βαγενά είναι η Λενάκη … οι Λενάκες είναι πολλές ! Ευχαριστώ πάρα πολύ τα Αμπελάκια και όλους τους Αμπελακιώτες !
Την παράσταση παρακολούθησε σχεδόν όλο το χωριό αλλά και πολλοί θεατρόφιλοι από τη Λάρισα τους Γόννους και τα γύρω χωριά παραβρέθηκαν ο δήμαρχος Τεμπών, Κώστας Κολλάτος, οι αντιδήμαρχοι Αμπελακίων, Κ. Τσεργάς και Μακρυχωρίου, Σ. Σαΐτης, ο πρόεδρος του ΔΟΠΑΠΕΠΤ, Μ. Καρατέγος, ο πρόεδρος του Κοινωνικού Παντοπωλείου, Λ. Ζάρρας, εκπρόσωποι μαζικών φορέων και άλλοι.
Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες : Δημήτρης Ζ. Γουγουλιάς
