Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπάσει ξανά την ανοχή των εργαζομένων και να χειραγωγήσει το λαό, ώστε να επανεκλεγεί στην κυβέρνηση είναι προκλητική. Επαναφέρει το παραμύθι του «καλού διαπραγματευτή», που μπορεί τάχα να φέρει καλύτερα αποτελέσματα για το λαό ακόμη και με την εφαρμογή του μνημονίου – καρμανιόλα. Τα ίδια έλεγε, όμως, και προεκλογικά η κυβέρνηση,
για να καταλήξει τελικά να υπογράψει το τρίτο (και χειρότερο) μνημόνιο, που προβλέπει επίσης την πλήρη εφαρμογή των άλλων δύο. Είναι αναξιόπιστοι.
Τα βάρβαρα μέτρα που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο για τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό είναι ανεπίστρεπτα και μόνο η αποφασιστική παρέμβαση των εργαζομένων και του λαού στο πεδίο της ταξικής πάλης μπορεί να τα εμποδίσει.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υπόσχεται να βελτιώσει τους όρους του μνημονίου παγιδεύοντας το λαό (αλήθεια, γιατί δεν έγινε με τη διαπραγμάτευση και μπορεί να γίνει τώρα;), ο αρμόδιος υπουργός εκδίδει εγκυκλίους που επιδεινώνουν κι άλλο τους όρους συνταξιοδότησης για δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένους.
Την ώρα που επικαλούνται τις «βέλτιστες πρακτικές», για να νομοθετήσουν στα Εργασιακά, τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» δείχνουν ότι το μήνα Ιούλη, μόνο το 16% των νέων θέσεων εργασίας ήταν πλήρους απασχόλησης.
Το υπόλοιπο 84% ήταν θέσεις ημιαπασχόλησης, μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής και πάει λέγοντας. Παρόμοια είναι η τάση μείωσης της πλήρους απασχόλησης και σε όλα τα άλλα κράτη – μέλη των Ευρωζώνης – ΕΕ, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.
Κατά τ’ άλλα, η «ευελιξία» που διαπιστώνει η κυβέρνηση σε σχέση με όσα συμφώνησε στο μνημόνιο, είναι κοροϊδία στο τετράγωνο. Αλήθεια, πόση ευελιξία μπορεί να περιέχει ο όρος ότι η κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάσει ορισμένα υφιστάμενα πλαίσια της αγοράς εργασίας, «συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων»;
‘Η η παραδοχή ότι «οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δε θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης»;
Αυτά είναι που συμφώνησαν στο τρίτο μνημόνιο. Επομένως, ας αφήσουν τα ψέματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέτρα που θα φέρουν θα είναι σαρωτικά, επειδή προστίθενται και δεν αντιτίθενται στις ανατροπές που έγιναν με τα προηγούμενα μνημόνια. Τα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα μπαίνουν ξανά στη λαιμητόμο επειδή αυτό επιβάλλουν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης που υπηρετεί και αυτή η κυβέρνηση.
Τα μέτρα αυτά περιγράφονται στις γενικές κατευθύνσεις των στρατηγικών της ΕΕ και είναι η μήτρα των «βέλτιστων πρακτικών» που επικαλείται η κυβέρνηση. Μόνο που αυτές οι πρακτικές είναι βέλτιστες μόνο για το κεφάλαιο.
Όσον αφορά την «Αριστερή Πλατφόρμα», που φτιάχνει κόμμα, ζητώντας του αντιμνημονιακή ψήφο, στήριξε την κυβέρνηση να φτάσει στο μνημόνιο, ενώ παγιδεύει το λαό σε μια πολιτική εντός του καπιταλισμού και της Ε.Ε.
Οι εργαζόμενοι που την πάτησαν στο παρελθόν από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ, δεν πρέπει να την ξαναπατήσουν όπως και τον Γενάρη με τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2. Τα σύστημα έχει πολλά αντιλαϊκά χαρτιά και όσο ο λαός δεν αποφασίζει να τα κάψει, θα καίγεται ο ίδιος.
Είναι ανάγκη τώρα να οργανωθεί η πάλη όχι μόνο ενάντια στα μνημόνια, αλλά συνολικά απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα, τα κόμματα του και την Ε.Ε, που φέρνουν και θα φέρνουν μνημόνια και κάθε άλλη αντιλαϊκή πολιτική για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Για να μπορέσει η εργατική τάξη να ανακτήσει τις απώλειες που είχε την τελευταία 5ετία, αλλά και να ανοίξει τον δρόμο για την λαϊκή εξουσία και οικονομία, που είναι η μόνη που μπορεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα των εργατικών-λαικών οικογενειών. Αυτός ο δρόμος μπορεί να ανοίξει μόνο με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ και στις εκλογές και στο κίνημα.
