Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησης ώστε να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, επιδιώκει, για λογαριασμό του συστήματος της εξάρτησης και εκμετάλλευσης, τη διαμόρφωση, με επικεφαλής την ίδια, μιας νέας κυβερνητικής λύσης. Μιας αντιλαϊκής κυβερνητικής λύσης που χωρίς ενδοιασμούς και ταλαντεύσεις θα προωθήσει τα βάρβαρα μέτρα του 3ου μνημονίου.
Μέτρα που θα βυθίσουν ακόμα μεγαλύτερα τμήματα του λαού μας στη φτώχεια, ενώ θα δώσουν τη χαριστική βολή στα ήδη εξαθλιωμένα κομμάτια του. Ήδη τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, παρά τους αρχικούς προβληματισμούς τους (που αφορούν τόσο στο να μη υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις στην εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων όσο και στο να δοθεί χρόνος στα «παλιά» κόμματα του κατεστημένου να αναδιοργανωθούν) συμφωνούν γενικά πως είναι αναγκαία μια αναβάπτιση στην «λαϊκή εντολή» του νέου κύματος λεηλασίας της χώρας και των λαϊκών καταχτήσεων που έχουν απομείνει. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια το «πάγωμα» των αναμεταξύ τους αντιθέσεων που θα συνεχίζουν, πριν και μετά τις εκλογές, να προκαλούν βραχυκυκλώματα στο ντόπιο αντιλαϊκό πολιτικό προσωπικό και στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης να βρει μια καλύτερη θέση στο πλαίσιο της εξάρτησης. Αντιθέσεις και ανταγωνισμοί που δημιουργούν αυξημένους κινδύνους για το λαό και τη χώρα σε μια περιοχή που φλέγεται ήδη.
Η ομάδα του Τσίπρα, ιδιαίτερα μέσα από τις εκλογές αυτές, επιδιώκει να ολοκληρώσει την πορεία μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε φορέα επίθεσης ενάντια στα λαϊκά και νεολαιίστικα δικαιώματα. Σε φορέα υπηρέτησης των συμφερόντων του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου, σε φορέα προώθησης του βαθέματος της λεηλασίας και των δεσμών της εξάρτησης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε φορέα υπηρέτησης των τυχοδιωκτικών και φιλοπόλεμων σχεδιασμών των δυτικών -και ιδιαίτερα των αμερικάνων- ιμπεριαλιστών, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη με επίκεντρο την Ουκρανία, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή.
Ήδη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει βάλει την υπογραφή της στη «φάμπρικα» ξεπουλήματος των λιμανιών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Έχει βάλει την υπογραφή της στη συνέχιση και την κλιμάκωση της φορομπηξίας, σε ένα νέο, ακόμα μεγαλύτερο κύμα ακρίβειας που θα εξανεμίσει τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας, στην παραπέρα καταβύθιση της φτωχοποιημένης αγροτιάς. Έχει βάλει την υπογραφή της σε νέα μέτρα επέκτασης και βαθέματος του εργασιακού μεσαίωνα. Έχει βάλει ήδη την υπογραφή της στην παραπέρα μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών φονιάδων. Και, επιπλέον, δείχνει το ποιόν και το έρμα της, με την αντιμετώπιση των χιλιάδων προσφύγων λες και είναι σκουπίδια. Πρόσφυγες που είναι δημιούργημα της διάλυσης που προκάλεσαν στις χώρες τους, με τις επεμβάσεις και τους πολέμους τους, τα ίδια ιμπεριαλιστικά αφεντικά που επιβάλλουν στο λαό και στη δική μας χώρα τα βάρβαρα μέτρα τους.
Όλες αυτές οι, ορατές με γυμνό μάτι, αντιλαϊκές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώνουν έναν πρώτο κύκλο συμμόρφωσης της δήθεν αριστερής κυβέρνησης με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και με την επίθεση ενάντια στο λαό, κάνουν να φαντάζει δικαιωμένο το μαύρο μέτωπο, δηλαδή, οι αντιδραστικές δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του νεόκοπου Ποταμιού, που υπηρέτησαν και υπηρετούν με τον πιο απόλυτο τρόπο τη βαρβαρότητα των μνημονίων. Δυνάμεις που πρωτοστάτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια στην προώθηση της καταλήστευσης της χώρας και του λαού, στη δημιουργία του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων και ακόμα περισσότερων φτωχών και εξαθλιωμένων. Παράλληλα, δίνεται η ευκαιρία στη φασιστική/ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, τον εκφραστή των πιο δουλικών πολιτικών προς τα αφεντικά (ξένα και ντόπια) και των πιο αντιδραστικών προς το λαό, να καμώνεται την αντιμνημονιακή δύναμη.
Και το χειρότερο, δυσφημίζουν την έννοια της Αριστεράς, δίνουν μία ακόμη λαβή σε όλο τον αντιδραστικό πολιτικό συρφετό να παρουσιάσει την έννοια της Αριστεράς, της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του σοσιαλισμού (της μοναδικής πραγματικής διεξόδου για το λαό και την εργατική τάξη) ως ουτοπικές φλυαρίες και να εμφανίζουν ως αναπόφευκτη την υποταγή στον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Ούτε βέβαια αποτελούν διέξοδο για το λαό οι δήθεν εναλλακτικές λύσεις που του προσφέρονται από μια σειρά δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά. Κατ’ αρχήν, δεν μπορεί να αποτελέσει διέξοδο η ξαναζεσταμένη σούπα περί «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ» και της χρεοκοπημένης λογικής των «μεταβατικών προγραμμάτων». Όλες αυτές οι απόψεις, που αποτελούν παραλλαγές της πολιτικής αυταπάτης περί «αριστερού κυβερνητισμού», εξακολουθούν να σπέρνουν στο λαό την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν μέσα από τις εκλογές να σταθεί αριστερή φιλολαϊκή κυβέρνηση και πολιτική, παρόλη την κυριαρχία του πιο άγριου καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Απόψεις που πρεσβεύει η πρώην «Αριστερή Πλατφόρμα» και νυν «Λαϊκή Ενότητα» (του μέχρι πρότινος υπουργού Λαφαζάνη) και η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στην περιθωριοποίηση, την καθήλωση και τον αποπροσανατολισμό του λαού. Γύρω από αυτές τις απόψεις «συνωστίζονται» και μια σειρά δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με πρώτη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες συνέργησαν σ’ αυτήν την πορεία των αυταπατών και της απογοήτευσης που σήμερα επικάθεται σε σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων.
Ούτε η πολιτική του ΚΚΕ αποτελεί διέξοδο για το λαό και την εργατική τάξη. Γιατί περιγράφει μια λαϊκή εξουσία, αποφεύγοντας το κρίσιμο ερώτημα για το πώς αυτή θα προέλθει, ακριβώς για να μην έρθει σε σύγκρουση με το καθεστώς της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό και κρύβεται πίσω από μια τέτοια εξαγγελία και περιχαρακώνεται ώστε να αποφύγει στο σήμερα τη συμβολή του στα μέτωπα πάλης που είναι απαραίτητα για την ανατροπή της βαρβαρότητας που βιώνει ο λαός μας και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Άραγε, τι καλούν το λαό να επιλέξει με την ψήφο του σ’ αυτές τις εκλογές οι δυνάμεις του συστήματος, παλιές και νέες, έτοιμες και ετοιμαζόμενες, καθαρόαιμες και «αντιφατικές»; Μήπως, το ποιος θα του εφαρμόσει τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα; Ποια πολιτική δύναμη θα τον κάνει σύγχρονο δούλο του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού;
Και οι «άλλοι», οι «συνεπείς» του ΣΥΡΙΖΑ και οι «γνήσιοι εκφραστές του ΟΧΙ», τι καλούν το λαό να στηρίξει; Ένα νέο γύρο αυταπατών ότι δήθεν η κατάσταση στη χώρα μπορεί να αλλάξει με την ψήφο; Ότι οι συσχετισμοί ανατρέπονται στην κάλπη; Ότι μπορεί ο λαός να γίνει αφέντης στον τόπο του, χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με τα ξένα και ντόπια αφεντικά και χωρίς να ανατρέψει την εξουσία τους;
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία, να μην επενδύσουν στις εκλογές τις ελπίδες τους για ανατροπή της βάρβαρης κατάστασης που βιώνουν και η οποία θα κλιμακωθεί, αλλά να ξαναπιάσουν το νήμα των αγώνων, της αντίστασης και της πάλης,κόντρα στο κλίμα της απογοήτευσης, της ανάθεσης, της αποδοχής του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού δήθεν μονόδρομου. Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, εκεί που σπουδάζει και ζει η νεολαία, πρέπει να ανοιχτούν αγώνες αντίστασης στη βαρβαρότητα και διεκδίκησης του δικαιώματος στη δουλειά, στην ειρήνη, στη ζωή.
Αυτήν την κατεύθυνση προβάλλει μέχρι σήμερα το ΚΚΕ(μ-λ) μέσα από τη συγκρότηση και τη συμμετοχή του στη Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία. Αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση θέλει να προβάλει μέσα από τη συμμετοχή του στην πολιτική μάχη αυτών των εκλογών. Την κατεύθυνση της οικοδόμησης του Μετώπου Αντίστασης, Διεκδίκησης και Αναμέτρησης. Κόντρα στις εκλογικές αυταπάτες. Μέσα στην πάλη και μέσα από την πάλη. Έτσι, ώστε η εργατική τάξη και ο λαός, με τη συμβολή των κομμουνιστών, μέσα από μια «Μεγάλη Πορεία» πάλης και συγκρότησής τους, να μπορέσουν να θέσουν στην ημερήσια διάταξη τη συντριβή του καθεστώτος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και ν’ ανοίξουν το δρόμο για την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό.
