Ανάπαυλα ήταν και πέρασε, ανάπαυλα ήταν και πάει ακροατή μου ηλιοκαμένε και ξανά μανά στα… μικρόφωνα. Που καλά-καλά το τελευταίο της Λένας Μαντά δεν πρόλαβες να διαβάσεις και οι άρχοντές μας πάλι «ξεσκονίζουν» κάλπες. Πλάκα-πλάκα τόσο συχνά σε σχολικές αίθουσες ούτε όταν πηγαίναμε σχολείο, που λέει ο λόγος.
Ως κυρίαρχος λαός το αντιπαρέρχομαι και προχωρώ σε ανάλυση και πρόχειρη αναφορά στα SOS που προηγήθηκαν κατά την ηλιοθεραπεία μας.
Άρθρον 1ον ΣΥΡΙΖΑ: Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα να πω; Θα το πω!
Άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη που λέει και ο ποιητής, διότι κατά Κω μεριά ούτε που να το σκέφτονται οι προύχοντες. Εξαιρείται εδώ ο ηγέτης των ΑΝΕΛ που αφού γεύτηκε τα… δίκροκα του νησιού έμεινε με το χαμόγελο της Τζοκόντας για τις ανάγκες του ρεπορτάζ και την καλλιέργεια του πράου και ψύχραιμου προφίλ βεβαίως- βεβαίως.
Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι φωνές του τοπικού… Γκρούεζα «από δω υπουργέ μου, από δω υπουργέ μου», με τον υπουργό του να δυσκολεύεται στη φυγάδευση προφανώς λόγω κυβικών και… χαλαρού προφίλ!
Άρθρον 2ον ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Που τον αφήσαμε βουλευτή και τον βρήκαμε Πρόεδρο! Με γεια το νέο φορέα βρε, και φωτισμένο το όνομά του. Τώρα πως γίνεται και λίγο πολύ όλοι οι σχηματισμοί που προέρχονται από διάσπαση να επιλέγουν «Ενότητα» στον τίτλο τους είναι κάτι που πάντα το απορούσα!
Τι να πεις, θες από… μεράκι, θες από… ενοχή η «Ενότητα» φοριέται και από κοντά και το λαϊκό της έρεισμα, να σαν… αξεσουάρ ένα πράγμα.
Άρθρον 3ον ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΖΩΗ: Αμφιβάλλω αν υπάρχει στον τόπο πιο αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα εδώ και χρόνια! Μια κατηγορία από μόνη της η πρόεδρος της Βουλής… ράβεται και του λόγου της για αρχηγός, ενώ υποστηρίχτηκε εσχάτως μέχρι και από τον Άδωνις (όχι που δεν θα είχε άποψη ο τρισμέγιστος).
Άρθρον 4ον Ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ: Εδώ πια η λαϊκή δεξιά βρήκε το λαϊκό, μπρούτο παιδί που της αξίζει! Τον «ανένδοτο» και από κοντά και τον… ασυμμάζευτο ο Μειμαράκης που αφού στήριξε τα μνημόνια-για το καλό μας πάντα-τα κατακεραυνώνει τώρα σπεύδοντας να μας σώσει. Άβυσσος!!
Άρθρον 5ον Η ΠΑΛΜΥΡΑ: Έγκλημα κατά της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς τα όσα έγιναν, με τους μεγαλόσχημους των Διεθνών Οργανισμών πολύ να στεναχωριούνται, πολύ να στεναχωριούνται. Και έτερον ουδέν!! Άλλωστε μάρμαρα και… κοτρώνια καταστράφηκαν, να ήταν καμιά πλατφόρμα πετρελαϊκής, κανένα «μεγαθήριο» χρηματοοικονομικής ευμάρειας να θορυβηθούμε, αλλιώς που να τρέχω τώρα που βαριέμαι και νοιώθω και αυτό τον αποτροπιασμό που με καθηλώνει!
Δεν θα συνεχίσω, όχι πως δεν έχω να πω αλλά λέω να τελειώσω αυτό το ρημάδι της Μαντά για να πιάσω και ένα «Άρλεκιν ξεχνιέσαι» πριν απολαύσω σε λίγες μέρες ένα ακόμα προεκλογικό «πέρασμα» των εθνοσωτήρων μας.
Όσο για τραγούδι προτείνω ανεπιφύλακτα Θανάση Παπακωνσταντίνου. Από τη δισκογραφική δουλειά του Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ και σαφώς επηρεασμένος από την ταινία των αδερφών Ταβιάνι “San Michele aveva un gallo” ο σπουδαίος τραγουδοποιός γράφει και ερμηνεύει SAN MICHELE.
Σα να μην πέρασε μια μέρα…
Χικ FM.
