Το 12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ διοργανώνει στις 25 & 26 Σεπτέμβρη στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας. Πρόκειται για ένα διήμερο γιορτής και αλληλεγγύης, με μουσική, θεατρικά δρώμενα, βιβλιοπωλείο, εκθέσεις φωτογραφίας, θεματικά περίπτερα, με σύνθημα «Εκεί όπου οι ζωές των άλλων συναντούν τις δικές μας, χτίζουμε τα συλλογικά όνειρα μας».
Με αφορμή τη διοργάνωση του φεστιβάλ η αντιρατσιστική σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Αιώνες τώρα εκατομμύρια άνθρωποι διαγράφουν τις διαδρομές παλιών και νέων δρόμων μετανάστευσης εξαιτίας της καπιταλιστικής λεηλασίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της εξαθλίωσης λαών με την επιβολή χρέους πλέον όχι μόνο στο τρίτο κόσμο.
Πριν χρόνια , όχι τόσα ώστε να έχουν ξεχαστεί, χιλιάδες ξεκινούσαν από τα δικά μας μέρη το ταξίδι τους, για ένα καλύτερο αύριο. Μέσα σε τραίνα και σε πλοία, σαν εμπορεύματα, καταγράφονταν με αριθμούς, έκαναν τις χειρότερες δουλειές, τους αποκαλούσαν υπάνθρωπους και μιαρούς, ώστε να τους έχουν υποτιμημένους ως εργάτες και εξαθλιωμένους ως ανθρώπους.
Τώρα είμαστε εμείς που δεχόμαστε χιλιάδες κατατρεγμένους, που ρισκάροντας τη ζωή τους περνάνε τα σύνορα της Ευρώπης. Αυτής της Ευρώπης που αρπάζει τους πόρους, την γη και τον πλούτο των λαών και θυμάται την ασφάλεια της, όταν καλείται να πληρώσει ένα μικρό τίμημα των πολιτικών της.
Δεν τους νοιάζει αν πνίγονται μικρά παιδιά ..αν όμως οι μετανάστες ήταν τράπεζες, θα τους είχαν σώσει …
Τάχα θρηνούν τους νεκρούς, ενώ την ίδια ώρα οργανώνουν εκ νέου τον θάνατο, στέλνοντας στρατούς, πουλώντας όπλα, χρηματοδοτώντας απολυταρχικά καθεστώτα, αυξάνοντας την επιτήρηση των συνόρων και τους εγκλεισμούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι πλούσιοι της Ευρώπης κι όλου του κόσμου μπορούν να είναι πολιτισμένοι και ουμανιστές μόνο όταν διασφαλίζουν ότι θα συνεχίζουν να χοντραίνουν τις κοιλιές και τα πορτοφόλια τους από το αίμα και τον ιδρώτα των φτωχών του κόσμου.
Αυτός είναι ο Ευρωπαϊκός «πολιτισμός» και τα «κεκτημένα» του, στα οποία δίνει όρκο πίστης όλο το πολιτικό κατεστημένο, παλιό και νέο. Ανοίγει τα σύνορα για την διακίνηση εμπορευμάτων και κεφαλαίων για να συσσωρεύεται ο πλούτος, και τα κλείνει για να κατασκευάσει τεχνητά παράνομους ανθρώπους. Για να έχει ένα εργατικό δυναμικό χωρίς «ύπαρξη», χωρίς πολιτική και νομική υπόσταση, φθηνό, στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα.
Το ίδιο κάνουν και με εμάς, πολύ δε περισσότερο αυτά τα χρόνια των μνημονίων. Με εργαλείο πειθάρχησης πλέον και το χρέος υποτιμούν συνεχώς όχι μόνο την αξία της εργασίας, αλλά και την ίδια τη ζωή μας, ώστε να ακολουθήσει ένας νέος γύρος καπιταλιστικής συσσώρευσης, που βαφτίζουν ανάπτυξη, πάνω στις στάχτες των ζωών μας. Με καταστολή και τρομοκρατία προσπαθούν να κάμψουν τους αγώνες και τις αντιστάσεις μας. Θαρρούν πως με την πλήρη ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και το πέρασμα του στην «άλλη όχθη», έχουν ξεμπερδέψει και με εμάς.
Κάτω όμως από τις στάχτες των προσδοκιών, η φωτιά υπάρχει. Είναι καιρός να μην περιμένουμε τίποτα και από κανέναν. Η πραγματική ιστορία γράφεται από μας, με τους αγώνες μας. Την γράψαμε στις 5 Ιούλη, όταν βγήκαμε στους δρόμους, απέναντι στην ιδεολογική τρομοκρατία της ΕΕ και του ΔΝΤ, των εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ και των «ευρωπαϊστών».
Τα OΧΙ μας θα τα βρουν μπροστά τους, όσες συγκλίσεις ή συγκυβερνήσεις και αν κάνουν, με πρόσχημα την σωτηρία της πατρίδας. Στην πατρίδα όμως των υπαρκτών συνόρων ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς , τους κυρίαρχους και τους καταπιεσμένους, η εθνική ενότητα είναι μια απάτη.
Όμως, εκεί όπου οι ζωές των άλλων συναντούν τις δικές μας, πέρα από ταυτότητες φύλου, φυλής, θρησκείας, έθνους, εκεί χτίζουμε τα συλλογικά όνειρα μας πάνω στις κοινές μας ανάγκες, παίρνοντας την ζωή στα χέρια μας, χωρίς αναθέσεις και σωτήρες, προτάσσοντας τις αξίες της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης.
Τότε μόνο μπορούμε να ανοίγουμε δρόμο για ένα κόσμο διαφορετικό, χωρίς σύνορα, στρατούς και εγκλεισμούς, για ένα κόσμο ελεύθερο».
