Με μεγάλη συμμετοχή πιστών της Λάρισας και με κάθε ιεροπρέπεια τελέσθηκε, το απόγευμα της Πέμπτης, ο πρώτος πανηγυρικός εσπερινός στον ανακαινισμένο από την 7η εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων παλαιοχριστιανικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου, τον πρώτο Ιερό Ναό του Αγίου στην πόλη της Λάρισας, επάνω στο Φρούριο, την αρχαία ακρόπολη της Λάρισας.
Στην υπαίθρια ακολουθία, χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, παρουσία του ιερού κλήρου, των αρχών της πόλεως και του χριστεπωνύμου πληρώματος, ενώ τους εορτίους ύμνους του Πολιούχου της Λάρισας, από τις πρώτες ακόμη ασματικές ακολουθίες του αγίου Αχιλλίου, απέδωσε θαυμάσια το Βυζαντινό και Δημοτικό εργαστήρι, υπό την διεύθυνση του Μουσικολογιωτάτου Πρωτοψάλτου κ.Θεοδόση Διαμάντη.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακοί ήταν οι λόγοι τόσο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.Ιγνατίου, όσο και της Προϊσταμένης της 7ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κ.Σταυρούλας Σδρόλια, οι οποίοι μίλησαν για την βαρειά ιστορία και την ιερότητα αυτού του ηγιασμένου τόπου, φέρνοντας στο φως στοιχεία από την λατρευτική και όχι μόνο ζωή των πιστών χριστιανών, αλλά και όλων των πολιτών του 4ου αιώνος.
Θυμιατά, λαμπάδες, ιερές εικόνες, κανδήλες, ο Εσταυρωμένος Κύριος, το ιερό Ευαγγέλιο, τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου Αχιλλίου επανατοποθετήθηκαν στον ανακαινισμένο ιερό χώρο της παλαιάς βασιλικής, γεγονός που εντυπωσίασε πραγματικά όχι μόνο τους ευλογημένους και φιλάγιους πιστούς χριστιανούς της Λάρισας, αλλά και αυτά ακόμη τα μικρά παιδιά, που είδαν στην εποχή τους να ξαναζωντανεύει ένας χώρος προσευχής και αγιασμού, από το μακρύ παρελθόν.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ο ναός αυτός «πρόκειται για ναό τύπου τρίκλιτης βασιλικής, με νάρθηκα στα δυτικά, που χρονολογείται στην παλαιοχριστιανική περίοδο, πιθανόν στον 6ο αι. μ.Χ. και εξωνάρθηκα. Βρίσκεται στον λόφο του Φρουρίου, στο χώρο που ήταν η βυζαντινή ακρόπολη και στα βόρειά του χτίσθηκε αργότερα από τους Οθωμανούς το Μπεζεστένι.
Οι τοιχογραφημένοι τάφοι που σώζονται στο εσωτερικό του, αποδίδονται στον πρώτο Μητροπολίτη της πόλης Άγιο Αχίλλιο, τον 4ο αιώνα, στους κτίτορες και σε σημαίνοντα πρόσωπα του Ιερού Ναού, που αποτελούσε τον μητροπολιτικό ναό της Λάρισας στα βυζαντινά χρόνια. Οι τοίχοι σώζονται σε μικρό ύψος πάνω από το δάπεδο (έως μισό μέτρο), αλλά έχουν βαθιά θεμελίωση, μέχρι 2μ. Στον νάρθηκα σώζονται ψηφιδωτά δάπεδα με έγχρωμα σύμβολα και παραστάσεις. Ανατολικά της βασιλικής σώζεται αποσπασματικά λουτρό της ίδιας περιόδου, που έχει ενσωματωθεί στη διαμόρφωση της πλατείας Λαμπρούλη.
Η περιοχή αποτέλεσε το λατρευτικό κέντρο της βυζαντινής Λάρισας και εξελίχτηκε κατά την οθωμανική περίοδο σε οικονομικό κέντρο, με επίκεντρο το μπεζεστένι».
Εντός του χώρου της βασιλικής, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν και υπολείμματα άλλων κτισμάτων, μεταγενέστερων. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι όταν κτίστηκε το μπεζεστένι, ο ναός υπήρχε, αλλά καταστράφηκε και τα υλικά του πιθανότατα, χρησιμοποιήθηκαν, για να κτισθεί η σκεπαστή αγορά.
Ο χώρος ισοπεδώθηκε και τα διάφορα υπολείμματα (κρημνίσματα) ρίχτηκαν στον χώρο της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου Λάρισας, όπου και βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια, κατά τις εργασίες αποκάλυψης του μνημείου, κυρίως θραύσματα κεραμικών. Θεωρείται πιθανό ότι αρκετά από τα ορατά και σήμερα μέρη του μπεζεστενιού, προέρχονται από τη βασιλική του Αγίου Αχιλλίου.
