Σαφείς αποστάσεις από τη στρατηγική της σημερινής δημοτικής αρχής στο θέμα των παρεμβάσεων στο λόφο του Φρουρίου με τις σιδεροκατασκευές παίρνει με σημερινή της ανακοίνωση η παράταξη “Πράσινη Πόλη”, που ήταν μία από τις συνεργαζόμενες παρατάξεις της Συμπαράταξης του νυν δημάρχου. Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
“Είναι γεγονός ότι η διαμόρφωση του Δημόσιου χώρου στην πόλη μας προκύπτει με τυχαίο τρόπο και η επίλυση τεχνικών ζητημάτων οδηγεί, χωρίς προβληματισμό στην αλλοίωση της μορφής του, όπως άλλωστε επισήμανε και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Λάρισας.
Έτσι, η πλατεία Νεάπολης μπήκε σε πρόγραμμα για ανάπλαση και μετατράπηκε ως προς το 30% της έκτασής της σε οικοδομήσιμη έκταση, αλλάζοντας έτσι προς το χειρότερο το μικροκλίμα της περιοχής. Έγινε επέκταση των καταστημάτων, που σήμερα τα περισσότερα εγκαταλείφθηκαν, μετατρέποντας τον χώρο σε σκουπιδότοπο που είναι προσβολή για την αισθητική της πόλης .
Με το πρόγραμμα κατασκευής ποδηλατοδρόμων στο κέντρο της πόλης, έγινε ανακατασκευή των πεζοδρομίων και η Λάρισα έμεινε να ονομάζεται Ποδηλατούπολη μόνο στα χαρτιά!!!
Για την αναβάθμιση της εσωτερικής κοίτης του Πηνειού, ξεκίνησε ο καθαρισμός της κοίτης και των οχθών και μετατράπηκε σε τσιμεντένιο λιμανάκι με μια μισοβυθισμένη βάρκα και το ποτάμι να παραμένει βούρκος.
Στην περίπτωση του ρέματος Χατζηχαλάρ πάλι η ίδια αντιμετώπιση. Πάρκο θέλαμε και πλατεία σχεδιάστηκε, με αποτέλεσμα πριν περάσει χρόνος ο χώρος κατάντησε ρημαδιό, γιατί ο μελετητής θέλοντας να τον κάνει όμορφο σαν πλατεία, δεν σκέφτηκε τον τρόπο και το κόστος συντήρησης. Με αποτέλεσμα, ενώ δαπανήθηκαν περί τα τρία εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή, ο Δήμος σήμερα να αδυνατεί να τον συντηρήσει.
Έτσι και με το πρόγραμμα «βιοκλιματική αναβάθμιση αστικών περιοχών», επιλέχτηκε ο χώρος του φρουρίου, που είναι η πλέον δροσερή περιοχή της πόλης, με μια πρόχειρη μελέτη, copy paste της οδού Βενιζέλου, γιατί, όπως είπε και ο πρώην δήμαρχος κος Τζανακούλης, αυτή η περιοχή ήταν ημιτελής μετά την ανακατασκευή της οδού Βενιζέλου και την ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας και έπρεπε να βρεθεί πρόγραμμα να την αναβαθμίσουμε.
Έγινε και γίνεται πολύς λόγος για την ανάπλαση του χώρου του Φρουρίου. Θα αναφερθούμε σε κάποια σημεία που δεν λέχθηκαν ή απλώς σιγοψιθυρίστηκαν, μάλλον για να μην θίξουν κάποιους και όχι γιατί κρίθηκαν υποδεέστερα.
Είναι γεγονός ότι το αποτέλεσμα κάθε έργου είναι απόρροια της μελέτης του. Μια ολοκληρωμένη μελέτη αρχίζει με προμελέτη, κοινωνική διαβούλευση για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα του έργου, προσδιορισμό των τεχνικών χαρακτηριστικών, προϋπολογισμό, υπολογισμό του κόστους συντήρησης και την τελική μελέτη εφαρμογής. Μόνο έτσι και με μια καταρτισμένη και εποικοδομητική επίβλεψη πετυχαίνουμε ποιότητα, αισθητική και δημόσιο όφελος.
Το ότι φθάσαμε στο έργο του Φρουρίου, η πλειοψηφία των Λαρισαίων να εναντιώνεται και οι υπόλοιποι απλά να σιωπούν, είναι απόρροια της κακής ή έστω λειψής μελέτης. Έχουμε την εντύπωση ότι η μελέτη αντιμετωπίστηκε σαν παιχνίδι πάζλ με κυβόλιθους πολυτελείας σε γεωμετρικό κάνναβο επί οθόνης υπολογιστού. Είναι η προσφιλής μέθοδος μελετών των τεχνικών υπηρεσιών. Γι αυτό οι πλατείες και οι πεζόδρομοι σ’ όλες τις πόλεις της Ελλάδας, από την Λάρισα στην Κόνιτσα, στην Αρεόπολη της Μάνης μέχρι το Ρέθυμνο, μοιάζουν μεταξύ τους.
Στην προκειμένη περίπτωση, των σιδηρών κατασκευών, δεν υπήρχαν τεχνικές προδιαγραφές και στατική μελέτη, παρά μόνο ηλεκτρονικά σκίτσα. Έτσι έχοντα μια …μη δημιουργική ασάφεια, ο εργολάβος καλείται να προτείνει τρόπο κατασκευής και σίγουρα προτείνει μελέτη βαριάς και εύκολης τυποποιημένης κατασκευής. Η τεχνική υπηρεσία σίγουρα γνώριζε ότι η ελαφριά σιδηροκατασκευή των σκίτσων δεν ήταν επαρκής, γι αυτό άλλωστε φρόντισε να υπολογίσει στον προϋπολογισμό σαράντα τόνους σιδηροδοκούς.
Αν ήταν μόνο αυτό ίσως ήταν λίγο το κακό και ίσως βρισκόταν μια λύση καλυτέρευσης. Όπως όλα τα έργα, τα περισσότερα χρηματοδοτούμενα από προγράμματα της Ε.Ε., τα χαρακτηρίζει η μεγαλομανία και όχι η μεγαλοπρέπεια. Κάποιοι νομίζουν ότι τα χρήματα αυτά δεν είναι και δικά μας, ότι μας τα χαρίζουν. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση έχουμε υπερβολική χλιδή με ανάλογα υψηλό κόστος και μάλιστα με πανάκριβα μάρμαρα μη συμβατά με τα περί βιοκλιματικών παρεμβάσεων. Και είμαστε ακόμα στην αρχή. Πού να δούμε και τα περίφημα πανάκριβα τεντόπανα, των 150 ευρώ το τ.μ., μονοπωλιακό είδος εισαγόμενα από την Αγγλία.
Εδώ ακριβώς είναι και το μεγάλο πρόβλημα. Τα πανάκριβα υλικά που προτείνονται στα έργα σαν βιοκλιματικές εναλλακτικές λύσεις.
Με την διαπίστωση της αναγκαιότητας χρησιμοποίησης μη ενεργοβόρων συστημάτων στην παραγωγική διαδικασία, οι διάφορες μονοπωλιακές εταιρίες κατάφεραν να επιβάλουν προϊόντα τους σε πολύ υψηλές τιμές και να έχουν και πάλι την μερίδα του λέοντος στις εναλλακτικές, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Έτσι επιβάλουν τα μεγάλα φαραωνικά έργα με τα τεράστια φράγματα, τις γιγάντιες ανεμογεννήτριες, ειδικά πτυσσόμενα ηλιακά πάνελ και διάφορα άλλα συστήματα, ενεργοβόρα στην παραγωγή τους και γενικά στην όλη διαδικασία της κατασκευής των έργων, αμφιβόλου απόδοσης και απόσβεσης του τελικού κόστους.
Έτσι και στην ανάπλαση του λόφου, πέρασε η ιδέα των μονοπωλίων, δίχως ο μελετητής να σκεφτεί το κόστος προμήθειας, κατασκευής και συντήρησης, χωρίς να υπολογίσει την απόδοση του έργου και την απόσβεσή του και μάλιστα σε εποχές οικονομικής κρίσης. Είναι ένα έργο που σχεδιάστηκε σύμφωνα με την αντίληψη της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής, χωρίς να προσαρμοστεί στην φιλοσοφία της καινούργιας Αρχής και στις συνθήκες που επικρατούν στην Χώρα. Είναι ένα έργο που σχεδιάστηκε και υλοποιείται από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου, που κατά τον κο Τζανακούλη, ο ίδιος κατάφερε να την εμπνεύσει ώστε να παράγει έργο. Ναι πράγματι κατάφερε να εμπνεύσει, τις υπηρεσίες, να παράγουν σύμφωνα με την πολιτική του, την μεγαλομανία και τον εντυπωσιασμό.
Τώρα όμως είναι ώρα η νέα δημοτική Αρχή να εμπνεύσει τις υπηρεσίες σύμφωνα με την πολιτική της Συμπαράταξης, με γνώμονα την μεθοδικότητα, την μεγαλοπρέπεια και την απλότητα.
Η δημοτική παράταξη «Πράσινη Πόλη – Οικολογία Αλληλεγγύη», μετά τις εκλογές έμεινε έξω από κάθε μέσο χάραξης πολιτικής στον Δήμο. Σεβαστήκαμε το αποτέλεσμα και μείναμε έξω, εφόσον δεν μας ζητήθηκε, από κάθε μέσο και διαδικασία λήψεων αποφάσεων, αν και νομίζουμε ότι θα έπρεπε να έχουμε ουσιαστικό ρόλο. Δεν ζητήσαμε να συμμετέχουμε στην διαχείριση της καθημερινότητας. Όμως σε θέματα που οριοθετούν και χαράζουν το μέλλον της πόλης μας, μετά από ένα χρόνο σιωπηλής παρουσίας νομίζουμε ότι είναι πλέον καιρός να ακουστεί και πάλι ο λόγος μας”.
