Ήταν αρχές του 2000 όταν το όνειρο για τη δημιουργία του γυναικείου τμήματος μπάσκετ της Ολύμπιας Λάρισας παίρνει σάρκα και οστά χάρη στο πείσμα, την όρεξη και τις άοκνες προσπάθειες μιας σπουδαίας αθλήτριας και μετέπειτα «εργάτριας» των πάγκων, της Αφροδίτης Αραπατσάνη.
Από τότε η γυναικεία ομάδα βρίσκει τα «πατήματά» της μέσα από διαδρομές στις τοπικές κατηγορίες, καθιερώνεται στην Α2 μα και στη συνείδηση των φιλάθλων και η Αφροδίτη Αραπατσάνη αφήνοντας το «παιδί» της σε καλά χέρια, ακολουθεί τη δική της προπονητική διαδρομή στο ΒΑΟΛ Χίου και την Αθήνα έχοντας προσφέρει νωρίτερα την προπονητική της γνώση και στην τοπική ΕΣΚΑΘ.
10 χρόνια μετά η «σημαία» επιστρέφει στον ιστό της και η Αφροδίτη Αραπατσάνη ευγενικά μοιράζεται μαζί μας αγωνίες, συναισθήματα μα και τις πρώτες σκέψεις της για το «αύριο» του συλλόγου.
Το άκουσα πολλές φορές και το έγραψα άλλες τόσες, στην περίπτωσή σου όμως το «η ομάδα της καρδιάς μου» είναι λίγο! Πίσω στη Λάρισα, αλήθεια πως νοιώθεις;
“Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια το τι νοιώθω, χαρά, συγκίνηση, ανυπομονησία όλα μαζί συνθέτουν την εικόνα! Αγαπημένος προορισμός η Ολύμπια, πώς να σου πω γυρίζω «σπίτι», είναι κάτι που το «έστησα» απ’ το μηδέν, το άφησα μα δεν το εγκατέλειψα ποτέ και τώρα το ξαναπιάνω. Δεν ντρέπομαι να σου εξομολογηθώ πως την πρώτη φορά που μπήκα στο γήπεδο ως προπονήτρια της ομάδας είχα τρακ!”
Η Παξινού έλεγε πως το τρακ πάει με το ταλέντο, την πειράζω αναφέροντας και τις σχετικές δηλώσεις… Τσακαλώτου. Άλλωστε στην περίπτωσή σου το θέμα είναι και γονιδιακό επιμένω υπονοώντας το… γεννήτορά της, σπουδαίο παράγοντα επί παντοδυναμίας ΓΣΛ Νίκο Αραπατσάνη αλλά και τον αδερφό της Σάββα που επίσης διαπρέπει στο χώρο.
“Άφησα την ομάδα σε καλά χέρια και ειλικρινά νοιώθω ευγνωμοσύνη και ευχαριστώ το Σάββα, όλα τα παιδιά που βοήθησαν και στήριξαν το σωματείο και φυσικά τη διοίκηση που κράτησε το τμήμα ζωντανό και μου το εμπιστεύεται εκ νέου”.
Και τώρα τι, ποια θα είναι η επόμενη μέρα για την Ολύμπια;
“Πρωτεύει φυσικά να γνωριστούμε, η αξία του αθλητή μπορεί να μου είναι γνωστή μα με ενδιαφέρει πρωτίστως ο άνθρωπος, ο χαρακτήρας. Ξέρεις για τους προπονητές είναι μεγάλο στοίχημα και τιμή ο αθλητής να «παίζει και για τον προπονητή του». Ανόδους και αποτυχίες βιώνουμε όλοι μας στον αθλητισμό, εκείνο που προέχει είναι οι αθλητές μου να μένουν ή να ανοίγουν τα φτερά τους για αλλού νοιώθοντας ευχαριστημένοι και χαρούμενοι για τη συνεργασία τους με τους προπονητές και το σύλλογο”.
Ίσως είναι νωρίς ακόμη μα δώσε μας μια εικόνα απ’ τα… προσεχώς, επιμένω.
“Δουλειά, δουλειά, δουλειά και υποδομές, υποδομές, υποδομές”, θα μου πει γελώντας!
«Το φετινό πρωτάθλημα και λόγω κρίσης αναμένεται ιδιαίτερα δυνατό από τη στιγμή που ισχυρά σωματεία προτίμησαν την Α2 από τη σαφώς πιο «απαιτητική» από άποψη χρημάτων Α1. Πέρα λοιπόν από τις μεταγραφικές κινήσεις σε θέσεις που υστερούμε μετά και την αποχώρηση κάποιων αθλητριών, κύριο μέλημά μας είναι οι ακαδημίες. Θέλουμε να στηριχτούμε σε δικά μας παιδιά, στα δικά μας πόδια, να γνωρίσουν τα κορίτσια το μπάσκετ και να στελεχωθεί αύριο μια Ολύμπια με νέα παιδιά, φιλόδοξα και όχι «χορτασμένα» που απλώς θα αγωνίζονται στην ομάδα. Εργαζόμαστε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση με το προπονητικό τιμ που έχει συσταθεί γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό και έχοντας την πολύτιμη βοήθεια του σπουδαίου Ντ. Αντονέφσκι που στηρίζει με τις γνώσεις και την εμπειρία του την προσπάθειά μας».
Και το οικονομικό, δύσκολοι καιροί και για το γυναικείο δυσκολότεροι.
«Μαθημένα τα βουνά, ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που μας στηρίζουν και πιστεύω με την πορεία μας θα… αναγκάσουμε και άλλους να το κάνουν! Από την πλευρά μας τους ευχαριστώ όλους εκ των προτέρων και φυσικά τους καλώ να έρθουν στο γήπεδο και να χαρούν το άθλημα αλλά και το θέαμα που είμαι σίγουρη πως θα προσφέρουμε».
Η Αραπατσάνη επέστρεψε, η Ολύμπια που θα πάει;
Δεν το σκέφτηκε στιγμή, κάνουμε σχεδιασμό, θα δουλέψουμε «… και αν έρθει το κάτι παραπάνω δεν θα πούμε όχι», θα μου πει κοιτώντας με κατάματα.
Δεν πρόλαβα να την ευχαριστήσω, σκύβοντας προς το μέρος μου συμπλήρωσε «… πάντως να ξέρεις, για την Ολύμπια δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο απ’ ότι της αξίζει, την Α1!!»
Ειρήνη Παπουτσή
