Συνάδελφοι, ως Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών δηλώνουμε την απογοήτευσή μας για το επίπεδο διαλόγου μεταξύ του Υπουργού Παιδείας και των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών. Τη στιγμή που τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι χιλιάδες και τα σχολεία υπολειτουργούν, τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες μαθητές υποσιτίζονται,
τη στιγμή που οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους εργαζόμενους,τους ανέργους, τους συνταξιούχους πλήττονται βάναυσα από τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη ψηφίζονται στη βουλή, οι “υπεύθυνοι” για την εκπαίδευσή μας στήνουν επικοινωνιακά shows για να καλύψουν την έλλειψη προτάσεων και λύσεων που δεν διαθέτουν.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η κυβέρνηση συνολικά μέσα από συνεντεύξεις στον τύπο αλλά και από τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή έχει δώσει το ξεκάθαρο στίγμα της. Οι περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις χαρακτηρίζονται αναπόφευκτες, για να “πιάσουμε” τους δημοσιονομικούς στόχους. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται για να “σώσουμε” το ασφαλιστικό σύστημα. Η φορολογία αυξάνεται μέχρι να “πιάσουμε” τη φοροδιαφυγή. Πραγματικά τέτοιες προσεγγίσεις μας κάνουν να αισθανόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει ένα νέο δόγμα, αυτό της νεοφιλελεύθερης “αριστεράς”.
Ειδικότερα για την εκπαίδευση πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να στήσει έναν εικονικό διάλογο, έτσι ώστε να δικαιολογήσει τα νέα σκληρά μέτρα που έρχονται. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας περί εθελοντικής εργασίας των εκπαιδευτικών- η οποία θα προσμετράται στην αξιολόγηση- και για το ότι η αύξηση του ωραρίουκαι η μείωση των ειδικοτήτων των εκπαιδευτικών θα τεθούν σε δημόσιο διάλογο δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας και εφησυχασμού.
Είναι σαφές ότι η πολιτική ηγεσία ξεκάθαρα αποκαλύπτει το πεδίο στο οποίο πρόκειται να κινηθεί το επόμενο διάστημα. Είναι το πεδίο της προσαρμογής της εκπαίδευσης στους δημοσιονομικούς στόχους του τρίτου μνημονίου που θα διευρύνει την κρίση στην εκπαίδευση και θα οδηγήσει σε περαιτέρω εξαθλίωση τον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Είναι προφανές ότι τέτοιου είδους διάλογος είναι προσχηματικός. Οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορίας τους.
Ο εκπαιδευτικός κόσμος δεν αντέχει άλλο εμπαιγμό ούτε περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων.
