Καταληκτική συναυλία της Λαρισαίας Κλεονίκης Δεμίρη και του Νεοκλή Νεοφυτίδη στη Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» που ήταν μάλιστα αφιερωμένη σε έναν αξιέπαινο σκοπό, αφού τα έσοδα διατέθηκαν στον Σύλλογο Φίλων Οινουσσών ώστε να μπορέσει να εφοδιάσει καλύτερα το ιατρείο του ακριτικού νησιού.
Ο τίτλος του προγράμματος που παρουσιάστηκε ήταν «Το φεγγάρι αρμενίζει στων ματιών σου την πηγή», επί της ουσίας όμως επρόκειτο για τραγούδια από όλη την λεκάνη της Μεσογείου, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ακόμα και λίγα κυπριακά (τιμώντας έτσι τον γενέθλιο τόπο του Νεοκλή Νεοφυτίδη), αλλά στην πλειοψηφία τους βέβαια ελληνικά, με αυτά του Μάνου Χατζιδάκι να κατέχουν τη μερίδα του λέοντος ανάμεσα στα τελευταία.
Το μουσικό σκέλος ήταν κάτι περισσότερο και από άψογο καθώς ο Νεοκλής Νεοφυτίδης – εκτός από αξιόλογος συνθέτης – είναι και ένας από τους καλύτερους «ακομπανιτέρ», συνοδούς σόλο ερμηνευτών. Το κάνει συχνά με διαφορετικές φωνές και έτσι στο ταλέντο και την ικανότητα που έχει προστεθεί και η εμπειρία. Σε μια τέτοια συναυλία τύπου ρεσιτάλ όμως, το βάρος αναπόφευκτα πέφτει στον ερμηνευτή καθώς αυτός βρίσκεται μόνος του και συνεχώς στο επίκεντρο της προσοχής του κοινού. Η Κλεονίκη Δεμίρη ανταποκρίθηκε ιδανικά στις απαιτήσεις και τις ευθύνες αυτού του ρόλου.
Υπάρχει και ένα στοιχείο που την διαφοροποιεί από τις περισσότερες άλλες ερμηνεύτριες. Παράλληλα με οτιδήποτε έκανε προσωπικά επί πολλά χρόνια ήταν μέλος της χορωδίας της ΕΡΤ και είναι και πάλι από τότε που ξανάνοιξε η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Το πλεονέκτημα των χορωδών είναι ότι εξοικειώνονται με μια πολύ ευρύτερη γκάμα ρεπερτορίου, αλλά και η πείρα που αποκομίζουν τραγουδώντας ως μέλη ενός συνόλου. Η Κλεονίκη Δεμίρη αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα ενισχύοντας τα χαρίσματα της ερμηνείας της, την αψεγάδιαστη τεχνική, την σωστή δόση συναισθήματος αλλά ποτέ συναισθηματισμού και φυσικά, πάνω από όλα, την πλούσια και ιδιαίτερα «καθαρή» σοπράνο φωνή της.
Λυρική κυριολεκτικά και μεταφορικά, τόσο από πλευράς σπουδών όσο και χροιάς, επιλέγει προσεχτικά το ρεπερτόριο της ώστε να της ταιριάζει απόλυτα. Η μοναδική και ένσταση που θα μπορούσε να έχει κανείς είναι ότι κάποιες στιγμές η προσέγγισή της ήταν ίσως λίγο υπερβολικά «ακαδημαϊκή», γεγονός όμως που και εξηγείται και δικαιολογείται από την μέχρι τώρα πορεία της. Ώριμη ερμηνευτικά και με πλήρη κυριαρχία των εκφραστικών της μέσων η Δεμίρη μάλλον περιμένει τον συνθέτη που θα της εμπιστευθεί έναν ολοκληρωμένο κύκλο τραγουδιών γραμμένων ειδικά για εκείνη με βάση τις ιδιαιτερότητες της φωνής της.
musicpaper.gr
