Σαν σήμερα πριν από 71 χρόνια στις 23 Οκτώβρη του 1944 ο λαός της Λάρισας με πρωτεργάτες το ΚΚΕ, το ΕΑΜ τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ έγραψε άλλη μία λαμπρή σελίδα στην ιστορία των αγώνων του λαού μας.
Το ημερολόγιο έδειχνε Δευτέρα 23 Οκτώβρη 1944, όταν η Πολιτοφυλακή και η Ταξιαρχία Ιππικού του ΕΛΑΣ μπήκαν και απελευθέρωσαν την πόλη μας. Η Λάρισα ήταν λεύτερη μετά από χίλιες και, μέρες φασιστικής σκλαβιάς.
Ο “Ριζοσπάστης” λίγες μέρες πριν, στις 12 Οκτώβρη του 1944 (με την απελευθέρωση της Αθήνας) μεταξύ άλλων έγραφε:
“Χρόνια παλεύαμε νά ‘ρθης. Αιματοποτισμένοι οι δρόμοι μας, γεμάτα τα νεκροταφεία μας. Γκρεμισμένα τα σπίτια μας, χτικιό στα στήθη μας και κουρέλια σκεπάζουν το κορμί μας, μα κοίταξέ μας φτερουγίζομε, λάμπομε! Η περηφάνια λάμπει, σαν φωτοστέφανος στων αγωνιστών τα κούτελα. Είμαστε εμείς που νικήσαμε τη σκλαβιά! Εμείς που σπάσαμε τις αλυσίδες! Εμείς που χύσαμε το αίμα μας!”.
Έτσι λοιπόν είναι καθήκον μας σήμερα να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αγωνιστές μας που με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και ηρωισμό -με απεργίες, συλλαλητήρια, σαμποτάζ, με το όπλο στο χέρι- τσάκισαν τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, απελευθέρωσαν την Λάρισα και όλη την Ελλάδα.
Τους τιμάμε, μελετώντας την ιστορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος, αντλώντας πείρα και πολύτιμα συμπεράσματα από την ένδοξη περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και μετέπειτα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Τους τιμάμε, αντιπαλεύοντας την παραχάραξη της Ιστορίας που σήμερα προωθείται ακόμα πιο έντονα, από τις κυβερνήσεις, «δεξιές», «αριστερές» ή όπως αλλιώς θέλουν να λέγονται με μοναδικό στόχο και σκοπό να ξεχάσουμε οι παλιοί και να μη μάθουν ποτέ οι νέοι και οι νέες την ιστορική αλήθεια.
Μα, πάνω απ’ όλα, τους τιμάμε συνεχίζοντας τον αγώνα μαζί με τα παιδιά μας, τη νεολαία αυτού του τόπου σε όλες τις φάσεις και τις καμπές του κινήματος, σταθερά, αταλάντευτα, με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία, τον αγώνα για την κατάργηση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, για να φτιάξουμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο
Γιατί ο δικός μας αγώνας αυτών των αγωνιστών- που εξοντώθηκαν από τους ναζί κατακτητές και τους ντόπιους δοσίλογους- και εμάς που βρισκόμαστε εν ζωή, δεν ξεχνιέται, δεν σπιλώνεται, μα πάνω από όλα δεν μπαίνει σε μουσείο, αντίθετα αποτελεί κομμάτι της ζωντανής ιστορίας του εργατικού λαϊκού κινήματος, δείχνει το δρόμο και εμπνέει ως τις μέρες μας.
Γιατί βλέπουμε τις τελευταίες μέρες μια σειρά περιφέρειες και δημοτικές αρχές, που στηρίζονται από τα αστικά κόμματα που υποστηρίζουν τη πάση θυσία παραμονής μας μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ που φέρνει φτώχεια, δυστυχία και πολέμους να κάνουν πως τιμούν τους νεκρούς του ΕΑΜ και του ελληνικού λαού. Ενώ την ίδια στιγμή παρουσιάζουν την πάλη τους ως κάτι αχρωμάτιστο, κόβουν και ράβουν το περιεχόμενο αυτού του αγώνα κατά πώς τους βολεύει προσβάλλοντας έτσι τους ίδιους τους αγωνιστές. Ο στόχος τους προφανής, να συντηρητικοποιήσουν τη συνείδηση του ριζοσπάστη, του αριστερού, του προοδευτικού, μα πάνω από όλα να κερδίσουν χρόνο ώστε μπορέσουν πιο εύκολα να περνάνε τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους.
Σε όλους αυτούς απαντάμε λοιπόν, ότι δε μας λύγισαν τότε, δε θα μας λυγίσουν ούτε τώρα και πιο πολύ τη νέα γενιά που με νέα ορμή οφείλει να πάρει μέρος στον καθημερινό αγώνα για ζωή με δικαιώματα ενάντια στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημά τους μέχρι την τελική ανατροπή του, μέχρι τη τελική νίκη.
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΛΥΓΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ!
