Ούτε τα χρήματα, για να θάψουν τους αγαπημένους ανθρώπους τους που έφυγαν από τη ζωή, έχουν οι οικογένειές τους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Αποτέλεσμα είναι οι σοροί δεκάδων ασθενών που πεθαίνουν σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης να παραμένουν έως και δύο μήνες στα ψυγεία των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, μέχρι να βρεθεί τρόπος να ταφούν.
Μόνον στο Ιπποκράτειο καταγράφηκαν δεκαπέντε τέτοιες περιπτώσεις μέσα στο 2015, ενώ μία φορά το μήνα και το ΑΧΕΠΑ έρχεται αντιμέτωπο με παρόμοια περιστατικά.
Στις περιπτώσεις αυτές αρχίζει ένας αγώνας δρόμου από τις κοινωνικές υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων, που απευθύνονται στους οικείους δήμους, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα για μία στοιχειώδη κηδεία. Συνήθως το κόστος αναλαμβάνουν οι δήμοι, οι ίδιοι οι δήμαρχοι -ουκ ολίγες φορές πληρώνουν από την τσέπη τους- ή συγγενείς, γείτονες και συγχωριανοί των εκλιπόντων έπειτα από έρανο, τους οποίους εντοπίζουν οι κοινωνικές υπηρεσίες νοσοκομείων και δήμων. Μάλιστα δήμαρχος του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης έχει πληρώσει από την τσέπη του τα έξοδα για 20 κηδείες συνανθρώπων μας.
Την ίδια στιγμή, παρότι το φαινόμενο των άταφων νεκρών εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων έχει λάβει δραματικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, η πολιτεία είναι ανύπαρκτη. Κι αυτό διότι δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση, που να επιτρέπει στους δήμους με νόμιμο τρόπο να δαπανούν τέτοια κονδύλια, ούτε το κράτος έχει διαθέσει ποτέ χρήματα στους δήμους για το συγκεκριμένο σκοπό.
“Μέσα στο 2015 είχαμε συνολικά δεκαπέντε περιπτώσεις ασθενών που κατέληξαν στο νοσοκομείο μας και οι συγγενείς τους τούς παράτησαν, γιατί δεν είχαν χρήματα να τους θάψουν. Μάλιστα στις δέκα περιπτώσεις καταφέραμε να εντοπίσουμε τους συγχωριανούς, οι οποίοι έκαναν έρανο και μάζεψαν χρήματα για την κηδεία. Υπήρξε και μία περίπτωση αλλοδαπού που φροντίσαμε να φύγει στο εξωτερικό. Όλα γίνονται πάντα σε συνεννόηση με την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου και προσπαθούμε να βρούμε λύση. Ερχόμαστε σε επαφή με το δήμο και τα κοιμητήρια. Συνήθως οι σοροί μένουν μία εβδομάδα στο ψυγείο και είναι κυρίως ηλικιωμένων ατόμων. Όσον αφορά τους συγγενείς τους, που αδυνατούν να βρουν χρήματα για την κηδεία, είναι στην πλειοψηφία Έλληνες”, δηλώνει στη “ΜτΚ” ο αναπληρωτής διοικητής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Νικόλαος Φαρμάκης.
Στο ψυγείο έως και δύο μήνες
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στο “Παπαγεωργίου”. Όπως επισημαίνει στη “ΜτΚ” ο πρόεδρος του δ.σ. του νοσοκομείου Βασίλειος Παπάς, “δυστυχώς το φαινόμενο υπάρχει και στο νοσοκομείο μας. Κάποιοι ασθενείς που νοσηλεύονται εδώ πεθαίνουν και οι συγγενείς τους μας ενημερώνουν ότι δεν έχουν χρήματα για την κηδεία, οπότε τους αφήνουν σε εμάς. Τους βάζουμε στα ψυγεία του νοσοκομείου, όπου μπορεί να παραμείνουν από μία εβδομάδα έως και δύο μήνες. Μέσα στο 2015 είχαμε τέσσερις τέτοιες περιπτώσεις, εκ των οποίων τρεις αφορούσαν Έλληνες και μία έναν αλλοδαπό. Ερχόμαστε σε επαφή με το δήμο όπου ανήκουμε διοικητικά και προσπαθούμε να συνεννοηθούμε, ώστε να μπορέσει να ταφεί ο νεκρός”.
Από την πλευρά του ο διοικητής του “ΑΧΕΠΑ” Παναγιώτης Παντελιάδης εξηγεί στη “ΜτΚ” ότι “μία φορά το μήνα έχουμε τέτοια περιστατικά. Η οικογένεια του νεκρού δεν έχει χρήματα για την ταφή και τον αφήνει στο νοσοκομείο. Συνήθως δεν μπορούμε να βρούμε ούτε συγγενείς, για να αναλάβουν τα έξοδα. Έτσι ερχόμαστε σε επαφή με την εκκλησία, ενώ έχουμε ως νοσοκομείο ένα ποσό το οποίο χειρίζεται τριμελής επιτροπή της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου μας και αφορά τέτοιες περιπτώσεις”.
Παρόμοια περιστατικά αντιμετωπίζει και το “Γ. Γεννηματάς”. Όπως σημειώνει ο διοικητής Παύλος Παπαδόπουλος, “δεν αφήνουμε κανέναν άπορο ή ανασφάλιστο στην τύχη του. Πριν από έξι μήνες είχαμε αντιμετωπίσει δύο τέτοια περιστατικά, ενώ προσπαθούμε να κρατάμε τις σορούς το λιγότερο μία εβδομάδα στο ψυγείο του νοσοκομείου. Υπήρξε και ασθενής από βαλκανική χώρα που πέθανε στο νοσοκομείο μας και επικοινωνήσαμε με το προξενείο και μπόρεσε να γίνει η ταφή. Έχουμε την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου μας και κοινωνική λειτουργό που αναλαμβάνει τις υποθέσεις αυτές. Αρχικά προσπαθούμε να βρούμε συγγενείς του νεκρού, και αν δεν βρούμε, η ταφή γίνεται είτε από το δήμο με τον οποίο έχουμε επικοινωνία είτε από ανθρώπους που κάνουν δωρεές και αξιοποιούμε ένα ποσό για το σκοπό αυτό. Επιπλέον συνεννοούμαστε και με τα γραφεία τελετών, που παίρνουν μισή τιμή για τις κηδείες αυτών των ασθενών”.
Απλησίαστες οι τιμές για μια κηδεία
Στα περίπου 2.000 ευρώ κυμαίνεται η πιο οικονομική κηδεία στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα ποσό το οποίο είναι απλησίαστο για πολλούς συνανθρώπους μας.
“Είμαι 40 χρόνια στο χώρο και τέτοια κατάσταση δεν έχω συναντήσει. Πολλοί άνθρωποι παίρνουν οι ίδιοι το νεκρό τους και πηγαίνουν και τον θάβουν μόνοι τους στα κοιμητήρια, προκειμένου να μπορέσουν να πληρώσουν μόνον για τον τάφο. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε εξυπηρετήσει άτομα που δεν έχουν χρήματα για την κηδεία του δικού τους ανθρώπου. Μου λένε ‘κάνε κάτι, δεν έχω ούτε ένα ευρώ’. Και δωρεάν έχουμε κάνει κάποιες κηδείες. Άλλοι λένε ότι θα μας φέρουν τα χρήματα, όταν μπορέσουν. Ίσως και να μην τα πάρουμε ποτέ. Όταν όμως βλέπεις μία ηλικιωμένη να φέρνει 150 ευρώ, για να σε ξεπληρώσει λίγο – λίγο, μπορείς να της τα πάρεις; Δεν θα το κάνεις. Έχουν αυξηθεί τα περιστατικά αυτά σε σύγκριση με πριν από δύο-τρία χρόνια”, λέει στη “ΜτΚ” ο ιδιοκτήτης γραφείου τελετών Φάνης Μπαμπούλας.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
