Οι ιμπεριαλιστές οξύνουν τους ανταγωνισμούς τους πάνω στα ερείπια χωρών και στα πτώματα προσφύγων. Το ιμπεριαλι-στικό-καπιταλιστικό σύστημα, για να συνεχίσει να ζει μέσα στη γενικευμένη και χωρίς διέξοδο κρίση του, κάνει, όπως πά-ντα, τη μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει καλά:
επιτίθεται στα λαϊκά δικαιώματα και σπρώχνει εργάτες και εργαζόμενους στην απόλυτη εκμετάλλευση και καταπίεση. Και για να το καταφέρει, προωθεί ως επίσημη πολιτική του τη φασιστικοποί-ηση μέσα από τις δολοφονικές, πολεμικές επεμβάσεις, μέσα από την εργοδοτική τρομοκρατία, μέσα από την κρατική και παρακρατική βία και καταστολή.
Πόλεμοι, φασισμός και εκμετάλλευση συνθέτουν, λοιπόν, το σκηνικό του 2015. Σαν πολύ μας θυμίζουν όλα αυτά την εποχή του Νοέμβρη του ’73, με δύο σημαντικές, όμως, διαφορές:
Η πρώτη είναι ότι σήμερα το ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα είναι σε αγιάτρευτη κρίση και δεν αφήνει κανένα πε-ριθώριο για (έτσι κι αλλιώς καταστροφικές) αυταπάτες μετριάσματος της επίθεσης και δήθεν ενδεχόμενης φιλολαϊκής διαχείρισης. Αντίθετα, οδεύει προς τη συντριβή και του ελάχιστου δικαιώματος που έχουν κατακτήσει οι λαοί με την πάλη τους τον προηγούμενο αιώνα.
Η δεύτερη διαφορά είναι ότι σήμερα οι λαοί βγαίνουν από μια μακριά περίοδο ήττας και αποσυγκρότησης και καλούνται να ξαναβρούν (κι εμείς οι κομμουνιστές, ως κομμάτι τους) το κόκκινο νήμα που θα οδηγήσει σε νέο ιστορικό κύμα αγώ-νων, εφόδων και νικών. Οι αντιστάσεις που ξεσπάνε σε όλον τον κόσμο αυτήν την αναζήτηση μπορούν και πρέπει να υ-πηρετήσουν.
Η υποκριτική «υιοθεσία» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από δυνάμεις του συστήματος, από δυνάμεις φιλοϊμπεριαλιστι-κές, αστικές αλλά και ρεφορμιστικές, δεν μπορεί να κρύψει ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι πάντα ενοχλητική, είναι ένα αγκάθι για όλους όσους τρέμουν τη λαϊκή πάλη. Το γεγονός ότι δυνάμεις που άλλες ήταν έξω ή απέναντι από την εξέγερση (ΝΔ) και άλλες που προσπάθησαν τότε να την υποτιμήσουν και να την απονευρώσουν (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ εσωτ, ΚΚΕ), όλοι τους σήμερα προσπαθούν ή να υποκρίνονται ότι την αποδέχονται ή να «τσιμπήσουν» από την αίγλη της εξέγερσης, δείχνει τι πίεση ασκεί μια λαϊκή εξέγερση.
Σήμερα που η χώρα, ο εργαζόμενος λαός και η εργατική τάξη παραδίδονται χειροπόδαρα δεμένοι στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό… σήμερα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνυπογράφει και υλοποιεί το νέο γύρο της μνημονιακής βαρ-βαρότητας και την ισοπέδωση των δικαιωμάτων που έχουν απομείνει… σήμερα που ένας νέος γύρος αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αντιπαραθέσεων έχει ήδη ξεκινήσει (από την Ουκρανία ως τη Συρία και τη Μέση Ανατο-λή)… σήμερα που τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης για τις ατέλειωτες ουρές των κολασμένων τη γης, των προ-σφύγων, συνοδεύονται από την πρόταση για νέα νατοϊκή βάση στη χώρα και την ενεργότερη εμπλοκή της χώρας στα νατοϊκά πολεμικά σχέδια… πραγματική και ειλικρινής μνήμη και τιμή στη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Πο-λυτεχνείου μπορεί να αποδοθεί μόνο μέσα στους αγώνες:
- Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο, το φασισμό και την καπιταλιστική εκμετάλλευση!
- Για την ανατροπή των νέων αντιλαϊκών μέτρων ΕΕ-ΔΝΤ-κυβέρνησης!
- Για την ανατροπή των παλιών και νέων βάρβαρων αντιλαϊκών-αντεργατικών μνημονίων!
- Έξω από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Έξω το ΔΝΤ από τη χώρα.
- Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις!
- Καμιά συμμετοχή, καμιά διευκόλυνση στα σχέδια των ιμπεριαλιστών – ΕΞΩ ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ!
- ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ των ΛΑΩΝ!
- Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λαούς και στους πρόσφυγες.
- Ενάντια στην πολιτική της φασιστικοποίησης, στο φασισμό και το ρατσισμό!
- Ενάντια στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες – Μόνος δρόμος η συγκρότηση των λαϊκών αγώνων!
