Σήμερα Δευτέρα 30 Νοέμβρη κατατέθηκε από πλευράς δημοτικής αρχής Λάρισας ο φάκελος της υποψηφιότητας για την διεκδίκηση της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Ενός «θεσμού» που στοχεύει στην πανευρωπαϊκή πολιτιστική ομογενοποίηση, στην περιθωριοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και της παράδοσης, στην εξαφάνιση της προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Που στοχεύει πέρα από την καπιταλιστική κερδοφορία, που θεωρείτο δεδομένη, στην «κοινωνική ενσωμάτωση» γνωστή και ως «κοινωνική συνοχή». Δηλαδή, στην ιδεολογική χειραγώγηση των λαών ώστε να «καταπιούν» «αμάσητη» την επίθεση εναντίον τους από το κεφάλαιο – Ε.Ε, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Πριν από λίγες ημέρες άρχισαν οι πρώτες «προσαρμογές» στις «ευρωενωσιακές» απαιτήσεις, με την πρόταση που έφερε η δημοτική αρχή Λάρισας στο δημοτικό συμβούλιο για την δημιουργία αναπτυξιακής Α.Ε. που θα αναλάβει να «τρέξει» τον «θεσμό» σε περίπτωση που κερδηθεί και που θα έχει «λυμένα» τα χέρια από την αστική γραφειοκρατία. Επίσης προτάθηκε από την δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΕ κ.α. με την συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των άλλων δυνάμεων (πλην Λαϊκής Συσπείρωσης, διαφοροποιήθηκε και ο κ. Διαμάντος λόγο διαφορετικής προσέγγισης στην διαχείριση) η δημιουργία ενός ανεξάρτητου ταμείου – «κουμπαρά» της πολιτιστικής. Σ’ αυτόν τον «κουμπαρά», εκτός από το 30% του προϋπολογισμού (μέχρι 12εκ ευρώ) που θα διεκδικηθεί από την κυβέρνηση, τα υπόλοιπά θα κατατίθενται από χορηγίες, ένα κομμάτι των αποθεματικών του δήμου, καθώς και πόροι από άλλες πηγές ίσως και από ΚΑΠ, τα οποία και θα παρακρατούνται. Στόχος του ταμείου θα είναι η με κάθε τρόπο διασφάλιση των πόρων που θα ξεκοκαλίσουν οι εργολάβοι του πολιτισμού, οι διάφοροι χορηγοί, οι μεγάλοι τουριστικοί όμιλοι και οι λοιποί χρυσοκάνθαροι και που φυσικά θα ακριβοπληρώσει ο λαός.
Ήδη η εμπειρία της χώρας μας από την Αθήνα το 1985, τη Θεσσαλονίκη το 1997 και την Πάτρα το 2006 είναι θλιβερή στον πολιτιστικό και στον οικονομικό τομέα. Πολυδάπανα και ιστορικά ασύνδετα, επιφανειακά πολιτιστικά προγράμματα επιχειρηματικών γραφείων, φαγοπότι εργολάβων και ατζέντηδων, πάρτι χορηγών με χυδαία εμπορικά – κερδοσκοπικά κριτήρια που έπνιξαν όποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Κοσμικές εκδηλώσεις, πλούσιοι μπουφέδες, πανηγυριώτικες κακόγουστες δράσεις που περιθωριοποίησαν ή απώθησαν ότι προοδευτικό υπήρχε στον τόπο και στις γειτονικές χώρες. Αυτό είναι το “Ευρωπαϊκό πολιτιστικό μοντέλο” το οποίο και λειτουργεί ως πηγή τεραστίων κερδών για τις διάφορες εταιρίες.
Είναι προκλητικό την ίδια ώρα που εκατοντάδες πολιτιστικοί φορείς του Δήμου φυτοζωούν χωρίς καμιά ουσιαστική μέριμνα και χρηματοδότηση από το κράτος, τη στιγμή που η λαϊκή οικογένεια βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να έχουν τα παιδιά της πρόσβαση στον πολιτισμό, κάποιοι να μιλάνε για πολιτιστική άνθιση και ανάπτυξη. Η πείρα από τις προηγούμενες απόπειρες έδειξε ότι οι τοπικοί φορείς θα αποτελέσουν τον «φτωχό συγγενή» των εκδηλώσεων, ενώ τη μερίδα του λέοντος θα πάρουν οι εργολάβοι της τέχνης.
Αποτελεί πρόκληση για την Λάρισα των χιλιάδων ανέργων, των χιλιάδων οικογενειών που ζουν σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης και προστρέχουν στα συσσίτια του δήμου και τις εκκλησίας, που στερούνται βασικών αγαθών όπως το ηλεκτρικό και η θέρμανση, να κατασπαταληθούν 30 εκ ευρώ για τέτοιες εκδηλώσεις.
Η πρόκληση αυτή αποκτάει τεράστιες διαστάσεις όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πετσοκόβει μισθούς και συντάξεις, μειώνει τους προϋπολογισμούς νοσοκομείων, πανεπιστημίων, μειώνει τα κονδύλια στις σχολικές επιτροπές των δήμων, κόβει πόρους από τον πολιτισμό – αθλητισμό και αυξάνει τη φοροληστεία του λαού μειώνοντας την ΚΑΠ (τακτική επιχορήγηση στους δήμους) κατά 60% μόνο για φέτος. Το δικό της μερίδιο ευθύνης έχει και η δημοτική αρχή Λάρισας που δεν βρίσκει να αρθρώσει ούτε μια λέξη για όλα αυτά, αντίθετα καλλιεργώντας αυταπάτες του φορτώνει νέα βάρη στις πλάτες, ακολουθώντας πιστά και εξειδικεύοντας αυτές τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις.
Η εργατική τάξη, η νεολαία, οι γυναίκες, οι άνεργοι της πόλης, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη και να εκφράσουν πολύμορφα την αντίθεσή τους στην Πολιτιστική της πλουτοκρατίας. Είναι ώριμη πλέον η ανάγκη της συσπείρωσης και της συντονισμένης δράσης των εργατικών συνδικάτων, των πολιτιστικών συλλόγων και φορέων, του κινήματος της νεολαίας, των ανθρώπων της Τέχνης και των Γραμμάτων, με στόχο την καθημερινή προσπάθεια για την καλλιέργεια και την προβολή της προοδευτικής δημιουργίας, της Τέχνης που εκφράζει τη ζωή, τους αγώνες, τα οράματα της εργατικής τάξης. Απέναντι στην «Πολιτιστική της Ευρωπαϊκής Ένωσης», στον πολιτισμό της αστικής τάξης που προωθεί και προβάλλει τις ξεπερασμένες αντιδραστικές θεωρίες, τα ψευτοϊδανικά, είναι αναγκαία η πλατιά αγωνιστική συσπείρωση για την ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού, της προοδευτικής κι ερασιτεχνικής δημιουργίας.
