Στην πιο τρελή φάση του πολιτικού της βίου βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η χώρα, μετά το δημοψήφισμα το οποίο ανάγκασε τον πρωθυπουργό και το ΣΥΡΙΖΑ, να βγάλουν τη μάσκα της Αριστεράς και να εμφανιστούν μνημονιακότεροι των μνημονιακών, σε σημείο μάλιστα που προκαλούν αηδία σε κάθε εχέφρονα πολίτη αυτής της χώρας.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσαν να κερδίσουν και πάλι με ψέματα τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και σήμερα υλοποιούν κατά γράμμα όλα τα καταστροφικά μέτρα που συμφώνησαν με τους δανειστές και τα οποία ενέκρινε η Βουλή με τεράστια πλειοψηφία όλων των μνημονιακών δυνάμεων το καλοκαίρι.
Πρόκειται για μέτρα που δεν έχουν τελειωμό, διευρύνουν τον πάτο της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας, διαλύουν και το τελευταίο μετερίζι των κοινωνικών δικαιωμάτων και των παροχών του κράτους, βάζουν ταφόπλακα στην προοπτική ανάπτυξης και βυθίζουν στο τέλμα την ελληνική οικονομία, ξεπουλώντας και καταστρέφοντας οτιδήποτε έχει προοπτικές επιβίωσης στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.
Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να αναφέρει κανείς. Οι δανειστές και οι εγχώριοι βαστάζοι τους έβαλαν στο στόχαστρο τον τουρισμό, τον ορυκτό πλούτο, την αγροτική παραγωγή και τώρα τελευταία την περιουσία των Ελλήνων φτάνοντας ακόμη και στην πρώτη κατοικία.
Εχοντας στήσει γύρω από την κάθε οικογένεια ένα δίχτυ οικονομικών υποχρεώσεων, που με μαθηματική ακρίβεια πολύ σύντομα θα προκαλέσει ασφυξία και στάση πληρωμών, οι δανειστές οδηγούν σχεδιασμένα και συντεταγμένα την κάθε ελληνική οικογένεια στη λαιμητόμο της δήμευσης περιουσιών και στις κατασχέσεις, ώστε αυτή η ακίνητη περιουσία να περάσει στα χέρια ξένων funds και πλουτοκρατών για ένα κομμάτι ψωμί, δημιουργώντας τη νέα γενιά κολίγων και άστεγων στη χώρα.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έρχονται τώρα, ως δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων, οι σαρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό, η υλοποίηση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, και άλλα καταστροφικά μέτρα, ενώ μετατίθεται για το 2016 η αλλαγή στη φορολόγηση των αγροτών, που ήδη από φέτος καλούνται να πληρώσουν ένα βαρύ τίμημα, βάσει των μνημονιακών μέτρων των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης.
Δυστυχώς απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα, ο ελληνικός λαός βρίσκεται μόνος και αβοήθητος, αφού από τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις μόνο το ΚΚΕ αντιστέκεται σθεναρά σε αυτό τον ορυμαγδό βάζοντας στην πραγματική τους βάση τα αίτια των δεινών του λαού.
Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν μνημόνια, έβαλαν πλάτη για το τρίτο μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τώρα, λες και προήλθαν από παρθενογένεση, δήθεν διαφωνούν με τα μέτρα του μνημονίου που ψήφισαν, δεν δέχονται διάλογο για το ασφαλιστικό, ετοιμάζονται να βγουν μαζί με τους αγρότες στο δρόμο για να εκφράσουν τη διαφωνία τους στην επερχόμενη αύξηση φορολογίας, που οι ίδιοι δέχθηκαν με την ψήφο τους το καλοκαίρι, όταν ζητούσαν πάση θυσία συμφωνία με τους δανειστές.
Οσο για την Ενωση Κεντρώων, που δεν ψήφισε μνημόνια, όπως όλα δείχνουν αναμένεται να γίνει σύντομα το δεκανίκι της κυβέρνησης, για να μπορέσει να περάσει το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων μέσα στο Δεκέμβρη.
Και ενώ μπροστά σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα μέτρων θα περίμενε κανείς ο λαός να αντιδράσει και να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον, το μόνο που βλέπουμε είναι μια πλήρη απάθεια για το τι συμβαίνει σε βάρος μας, έναν εφησυχασμό λες και όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο και μια ψευδαίσθηση ότι από κάπου θα έλθει η σωτηρία.
Αλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που πανηγυρίζουν για την εμπλοκή στις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας ελπίζοντας ότι «το ξανθό γένος» θα μας δώσει την Αγιά Σοφιά…
Αναμφισβήτητα ζούμε σε ένα θέατρο του παραλόγου όπου οι δήθεν αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν βολευτεί στις κυβερνητικές καρέκλες ή περιμένουν μέρισμα από τη νομή της εξουσίας, οι νεοδημοκράτες βρίσκονται στη δίνη της εσωκομματικής κόντρας για την ανάδειξη νέου αρχηγού, οι ΠΑΣΟΚοι είναι έτοιμοι να ξανατραγουδήσουν τον «ήλιο τον πράσινο», ελπίζοντας στην επιστροφή εκείνων που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ, μην αντέχοντας τη μετάλλαξη του κόμματος και το ΚΚΕ ακολουθεί έναν μοναχικό δρόμο αφορίζοντας κάθε διαφορετική φωνή αντίστασης στο βωμό της καθαρότητας και του αλάθητου που διεκδικεί.
Το τι θα γίνει στη χώρα είναι βέβαιο ότι θα το δούμε σύντομα, αφού έχουμε μια κυβέρνηση που παρότι έχει πάρει εντολή πριν από δύο και κάτι μήνες δείχνει να χάνει τις αντοχές της, καλούμαστε να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που οδηγεί σε τεράστια αδιέξοδα και αργά ή γρήγορα θα είναι μη εφαρμόσιμο, έχουμε έναν διαλυμένο παραγωγικό ιστό και πολίτες που στενάζουν κάτω από το βάρος των υπέρογκων υποχρεώσεων, τις οποίες σύντομα δεν θα μπορούν να καλύψουν. Εκείνο που μένει είναι η σπίθα που θα ανάψει το φυτίλι και δυστυχώς τότε θα βρεθούμε μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε ένα εκρηκτικό διεθνές περιβάλλον.
Πότε επιτέλους θα το καταλάβουν όλοι αυτοί σήμερα κάνουν τα παιχνιδάκια τους στις πλάτες όλων μας και πότε εμείς οι ίδιοι θα πούμε φτάνει πιά;
Ισως η γενική απεργία της 3ης Δεκεμβρίου είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει ο λαός τα δόντια του και να απαιτήσει εδώ και τώρα απεμπλοκή από μνημόνια, ευρώ, ΕΕ και διαγραφή του επονείδιστου χρέους. Τα περιθώρια στενεύουν.
