Στο περιφερειακό συμβούλιο της Δευτέρας 14 Δεκεμβρίου, η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία έφερε ως πρόταση για συζήτηση, ψήφισμα συμπαράστασης στους 9 αλληλέγγυους στον αγώνα των καθαριστριών του νοσοκομείου Τρικάλων, που δικάζονται στις 11 Ιανουαρίου, μετά από μήνυση του εργολάβου καθαριότητας για συκοφαντική δυσφήμηση και εξύβριση.
Και ενώ εκφράστηκε μια επί της αρχής συμφωνία με το κατατεθειμένο ψήφισμα (το οποίο μπήκε τελικά σε διαπαραταξιακή επιτροπή συζήτησης), η παράταξη του κ. Αγοραστού επικαλέστηκε 2 «κολλήματα».
Πρώτον την αναγραφή στο ψήφισμα της φράσης «η μήνυση από την πλευρά του εργολάβου…» και εν γένει την αναφορά στον εργολάβο καθαριότητας με αιτιολογία πως μια τέτοια θέση μπορεί να επιφέρει μήνυση του εργολάβου εναντίον της περιφέρειας.
Δεύτερον η αναφορά στο ζήτημα της «άμεσης παύσης κάθε δίωξης» εναντίον των 9 αλληλέγγυων, με πρόσχημα πως δε στέκει νομικά (μετά και από αναφορά του κ. Καλτσογιάννη).
Αν τα σημεία στα οποία είχε ενστάσεις η παράταξη της πλειοψηφίας προξενούν προβληματισμούς, ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να τα ενισχύσει στην τοποθέτησή του ο περιφερειακός σύμβουλος με τη ΝΔ και αντιπρόεδρος του νοσοκομείου Τρικάλων, κ. Μπάρδας εξοργίζουν.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Μπάρδας είπε πως ο εργολάβος δεν πλήρωνε τις καθαρίστριες του νοσοκομείου γιατί δεν πληρωνόταν και ο ίδιος. Στην απάντηση του περιφερειακού συμβούλου της Αριστερής Παρέμβασης Σ. Ντούρου πως τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί και ο εργολάβος στην έγκληση του εναντίων των 9 διωκόμενων, αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τα επιχειρήματα για τους «αναξιοπαθούντες εργολάβους» και να φορέσει το προσωπείο του «μάγκα». Κλείνοντας το μικρόφωνο (γιατί όλες οι βρωμοδουλειές γίνονται εν κρυπτώ…), επιχείρησε να απειλήσει τον σύμβουλο της Αριστερής Παρέμβασης, λαμβάνοντας την αρμόζουσα απάντηση.
Να βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβικές εταιρίες δεν είναι ούτε «συνεργάτες», ούτε μέτοχοι της εταιρίας που αμείβονται από τα κέρδη της εταιρίας μέσω μερισμάτων. Αντίθετα ο εργολάβος είναι εργοδότης και όπως κάθε εργοδότης είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τους ανθρώπους που δουλεύουν για εκείνον, σύμφωνα εξάλλου και με τις συμβάσεις που υπογράφει…. («…η υποχρέωση της αναδόχου εταιρίας για την απαρέγκλιτη τήρηση των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας…»). Ο εν λόγω εργολάβος βέβαια, εκτελούσε έργο στο νοσοκομείο των Τρικάλων για διάστημα 7 μηνών (Φεβρουάριος 2014-Αυγουστος 2014) χωρίς να έχει υπογράψει καν σύμβαση (η σύμβαση υπογράφηκε στις 27 Αυγούστου του 2014).
Το ελληνικό δημόσιο μήπως τελικά δίνει «όρκους τιμής» με τους εργολάβους του; Ποιος είχε υποσχεθεί άραγε στον εργολάβο πως θα πάρει εγγυημένα μια ακόμα απευθείας ανάθεση της εργολαβίας και του έδωσε την «ασφάλεια» να δουλεύει 7 μήνες χωρίς σύμβαση;
Μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα αλλά και στο «υπέρμετρο» θάρρος ενός εργολάβου να κάνει μαζικές μηνύσεις σε όποιον του αντιστέκεται, η απροθυμία της παράταξης της ΝΔ στο περιφερειακό συμβούλιο να υπάρχουν αναφορές στον εργολάβο, αφήνει ερωτηματικά. Τελικά όλες οι υποτιθέμενες ενστάσεις γύρω από τις διατυπώσεις του ψηφίσματος καταρρέουν με την πρόφαση απαλοιφής της διατύπωσης για την άμεση παύση των διώξεων. Και αυτό γιατί στην ίδια συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου η Αριστερή Παρέμβαση κατέθεσε και ένα δεύτερο ψήφισμα που αφορούσε την αίτηση για έκδοση 5 φοιτητών στις ιταλικές αρχές δυνάμει του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Το εν λόγω ψήφισμα που ψηφίστηκε ομόφωνα από το συμβούλιο (εκκρεμεί η ανάρτησή του στην ιστοσελίδα της περιφέρειας) είχε ακριβώς την ίδια διατύπωση…!!!
Πώς είναι δυνατόν στο ένα ψήφισμα η αναγραφή της ίδιας θέσης να είναι νομικά ορθή και στο άλλο όχι….;;; Το μεγάλο πρόβλημα τελικά που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου είναι πως προσπαθεί να συμβιβάζει το «φιλολαϊκό» προφίλ του φαίνεσθαι, με το βαθύ πυρήνα της αστικής πολιτικής που υλοποιεί και έχει ως θεμέλιο λίθο της το πέρασμα στο κεφάλαιο όλων των κοινωνικών παροχών και κατ’ επέκταση καθιστά «αναγκαία» και τα αλισβερίσια με τους εργολάβους. Η αντίθεση αυτή όμως δε συμβιβάζεται. Σε αυτό τον αγώνα ή θα κερδίσει η εργοδοσία ή η εργαζόμενη πλειοψηφία. Η Αριστερή Παρέμβαση έχει πάρει θέση με εκείνους που παράγουν τα πάντα και στο τέλος μένουν χωρίς ψωμί.
Έχει πάρει θέση στον αγώνα για να τσακιστεί ο βασικός παράγοντας της κοινωνικής αδικίας που είναι η εκμετάλλευση και η ιδιοποίηση του πλούτου από το κεφάλαιο.
