Αγροτικά μπλόκα 2016.
Μετά από την κάλυψη των Αγροτικών μπλοκ σε Νίκαια και Τέμπη είπα να πάω και να γυρίσω μέσα στο μεγάλο μπλοκ της Νίκαιας και να καταγράψω μια νύχτα μέσα σ’ αυτό.
Πέρα από τα 2.500 τρακτέρ που βρίσκονται στον δρόμο ο κάθε αγροτικός σύλλογος έχει και ένα παράπηγμα, ένα τσαρδάκι, όπου εκεί μαζεύονται και συζητούν, τρώνε, παρακολουθούν τα γεγονότα από μια μικρή φορητή TV και με ξυλόσομπα προσπαθούν να ζεσταθούν. Βλέπεις σε όλα τα πηγαδάκια που στήνονται νωρίς το σούρουπο σε φωτιές όλα τα πρόσωπα σκυθρωπά, προβληματισμένα
Το πρώτο που με ρωτούσαν, μετά από έναν χαιρετισμό, ήταν πως βλέπω τα πράγματα για το θέμα τους μα και γενικά για την χώρα.
Όλοι τους από τον γηραιότερο μέχρι και τον νεότερο είναι βαθιά προβληματισμένοι για το που πάνε αυτήν την Χώρα. Η απαισιοδοξία είναι ζωγραφισμένη στα ηλιοκαμένα πρόσωπα τους.
Ένας μεσήλικας, ο Γιάννης, μου λέει : Αδερφέ, να μας ξεκάνουν θέλουν όλους. Δες τι γίνεται με τις βιοτεχνίες, τα μικρομάγαζα τα εμπορικά, τους μισθούς των υπαλλήλων, με τα νοσοκομεία, με εμάς τους αγρότες. Πως θα ‘ρθει ανάπτυξη μωρέ με τόση φορολογία;
Τι σύνταξη θα πάρουμε ; Να σου πω εγώ ο Γιάννης. Της πείνας αδερφέ. Άντε εσύ να ζήσεις με αυτά τα ψυχούλα.
Άρχισε να βάζει κρύο. Οκτώ η ώρα, πιάσαμε τους -1 βαθμούς και η νύχτα είναι μεγάλη.
Έξω από τα τσαρδάκια αρχίζουν σιγά σιγά να ανάβουν τις ψησταριές για να φάνε.
Τα φαγητό μετρημένο, δυό σουβλάκια , ένα λουκάνικο και λίγο ψωμί για τον κάθε ένα.
Τραβάω κάποιες φωτογραφίες με τις ψησταριές και ακούγετε κάποιος να μου λέει:
Αυτά δείχνεται και ο κόσμος νομίζει πως εδώ το γλεντάμε και καλοπερνάμε.
Ακούγετε και η φωνή του Βαγγέλη του Μπούτα να του απαντά:
Και τι φοβάσαι μωρέ, κλεμμένα τα έχεις ;
Εκεί αρχίζουμε τα γέλια και πίνουμε μια γουλιά κρασί
Όσο περνάει η ώρα αρχίζει το κρύο να μην υποφέρεται και αρχίζουμε να μαζευόμαστε μέσα στα αντίσκηνα γύρω γύρω από την σόμπα για να ζεσταθούμε.
Ακούς από νεαρά άτομα λόγια μεστά και μετρημένα. Βλέπεις τις ανησυχίες τους γι αυτό το κατρακύλισμα που κανείς δεν μπορεί να ξέρει που θα είναι το τέλος του.
Με την κουβέντα και το κρασάκι περνάει η ώρα χωρίς να το καταλάβεις. Αρχίζουν όλοι να παίρνουν θέση για ύπνο στις καρέκλες.
Αυτό ήταν.
Άλλη μια μέρα στα μπλόκα τελείωσε. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα και όλοι έχουν μια ελπίδα πως δεν μπορεί, κάτι θα αλλάξει.
Όπως και να το κάνουμε με μια Ελπίδα Ζούμε και ας μην ξεχνάμε τούτο:
Η Ελπίδα Πεθαίνει Πάντα Τελευταία !
