Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ -Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α. π. Παντείου
Το κυρίαρχο θέμα που απασχολεί πλέον έντονα και σε καθημερινή βάση την Ελληνική κοινωνία το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι το μεταναστευτικό-προσφυγικό θέμα με ποικίλλες αντιδράσεις και θέσεις τόσο του πολιτικού κόσμου,όσο και των απλών πολιτών της χώρας μας.
Θα προσπαθήσω να αποδώσω τη σημασία αυτού του ζητήματος τόσο ως απλός πολίτης που βιώνει την καθημερινότητα,όσο και με την γνώση και εμπειρία μου ως πρώην αξ/κού της ΕΛ.ΑΣ. και μετεκπαιδευθέντος ως ανωτέρου αξ/κού σε θέματα ”διαχείρισης κρίσεων” σε αστυν. Ακαδημία και Πανεπιστήμιο των Η.Π.Α. με εξειδίκευση στο αναφερόμενο αντικείμενο. Ιστορικά η Ελλάδα τα νεώτερα χρόνια γνώρισε τρεις μεγάλες μεταναστευτικές-προσφυγικές ροές.
Η πρώτη προσφυγική ροή συνέβη -ως γνωστόν- από το 1917 έως και το 1922 με τον ξεριζωμό δύο και πλέον εκατ. Ελλήνων του Πόντου και του Μικρασιατικού Ελληνισμού,από τους προγόνους εθνικιστές Νεοτούρκους των Ερντογάν-Νταβούτογλου και εγκατάστασή τους μετά τον διωγμό τους στη μητέρα Ελλάδα.
Η δεύτερη μετανάστευση εξελίχθηκε κατά τη δεκαετία του 1990 με την είσοδο και παραμονή στη χώρα μας χιλιάδων Αλβανών υπηκόων, ομοεθνών του Πόντου και αλλοεθνών υπηκόων από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης,χριστιανών το θρήσκευμα στη μέγιστη πλειονότητα.Οι άνθρωποι αυτοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία σταδιακά αφομοιώθηκαν και εντάχθηκαν στον ελληνικό τρόπο ζωής, πλήν εξαιρέσεων.
Η τρίτη μεγάλη και περίπλοκη μεταναστευτική ροή είναι η εξελισσόμενη σήμερα με την καθημερινή εισβολή-είσοδο στην ελληνική επικράτεια δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων υπηκόων τρίτων χωρών προερχομένων κυρίως από την Συρία, Αφγανιστάν,Πακιστάν,Ιράκ,Μπαγκλαντές,Σομαλία,Μαρόκο και άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.Αναπτύσσεται πολύς λόγος και αντίλογος, αν δηλαδή πρόκειται για μετανάστες η πρόσφυγες και αν πρέπει να τους λέμε λάθρο-παράνομους η παράτυπους μετανάστες.Ένα φυσικό πρόσωπο προερχόμενο από άλλη χώρα όταν εισέρχεται στο εσωτερικό μιας ξένης χώρας λαθραία, χωρίς δηλαδή τα νόμιμα έγγραφα και τις ταξιδιωτικές προϋποθέσεις θεωρείται λαθραίος και ως εκ τούτου είναι παράνομος μετανάστης [και όχι παράτυπος,όπως συνηθίζεται τελευταία ….light να ονομάζεται].
Πρόσφυγας θεωρείται αυτός ο οποίος προέρχεται από άλλη χώρα η οποία ευρίσκεται σε εμπόλεμη η εμφύλια διαμάχη και η ζωή του διατρέχει άμεσο κίνδυνο. Βάσει λοιπόν των διεθνών συνθηκών σε αυτό το φυσικό πρόσωπο του παρέχεται άσυλο, ενώ σε αντίθεση ο μετανάστης θα πρέπει να επαναπροωθηθεί {απελαθεί} στην πατρίδα του,γιατί δεν συντρέχουν οι προυποθέσεις της ιδιότητας του πρόσφυγα. Τι συμβαίνει όμως σήμερα στην πράξη για τους πρόσφυγες πολέμου και τους μετανάστες ;
Όλοι αυτοί ανεξαιρέτως επιθυμούν τη μετάβασή τους και εγκατάστασή τους σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης προφανέστατα για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ως εκ τούτου δεν επιθυμούν την παραμονή τους στη χώρα μας.Για τους μετανάστες δεν υποχρεούται ουδεμία χώρα να τους δεχθεί-εφόσον δεν το επιθυμεί-,γιατί ο κυρίαρχος λόγος της μετανάστευσής τους είναι κατ εξοχήν οικονομικός και καλύτερης διαβίωσης. Για τους πρόσφυγες πάλι η οποιαδήποτε χώρα της επιλογής του πρόσφυγα δεν υποχρεούται να τους δεχθεί,αν δεν το επιθυμεί και τούτο γιατί αυτοί ήδη εισήλθαν και έγιναν αποδεκτοί από την πρώτη χώρα άφιξής τους με χορήγηση ασύλου και η οποία χώρα τους περιέθαλψε στο έδαφός της ( και για την Ε.Ε. είναι στην προκείμενη περίπτωση η Ελλάδα και για τον λόγο αυτό δεν εφαρμόζουν την συνθήκη Shengen για τους πρόσφυγες.
Συνεπώς όπως διαδραματίζονται τα πράγματα το βάρος πέφτει στους ώμους της Ελλάδος με ότι αυτό συνεπάγεται.Το αιτιολογικό εξάγεται-όπως προαναφέρθηκα-, εκ του γεγονότος ότι εφόσον οι πρόσφυγες διέφυγαν τον κίνδυνο κατά της ζωής τους και εγκαταστάθηκαν στο έδαφος άλλης χώρας όπου δεν εγκυμονείται κίνδυνος,-τότε εφόσον οι χώρες αυτές δεν επιθυμούν-δεν μπορεί να επιβληθεί όρος εισδοχής τους στην χώρα επιθυμίας τους,εκτός αν η ίδια η χώρα συναινέσει,η αν συντρέχουν σοβαροί έμπρακτοι οικογενειακοί λόγοι. Τι σημαίνει αυτό ; Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πρόσφυγες πολέμου σε συντριπτικό ποσοστό θα παραμείνουν στο ελληνικό έδαφος για άγνωστο και μη προβλέψιμο χρονικό διάστημα (εκτός αν αλλάξουν οι διεθνείς συμφωνίες στις χώρες της Ε.Ε. και λοιπές Βαλκανικές).
Οι παράνομοι μετανάστες κανονικά απελαύνονται είτε απευθείας στη χώρα καταγωγής τους (δύσκολα εφαρμόσιμο),είτε στη χώρα από την οποία εισήλθαν λαθραία στον Ελληνικό χώρο, δηλαδή στην Τουρκία (εδώ έχουμε το …ανατολίτικο παζάρι).Εκ των προεκυψάντων καταστάσεων φαίνεται ότι οι ”μουσαφιραίοι” θα παραμείνουν στη χώρα μας και αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο ανάσχεσης και αντιμετώπισης του προβλήματος η όλη κατάσταση θα βαίνει περιπλοκούμενη σε μέγιστο βαθμό,ο αριθμός τους θα αυξηθεί ανεξέλεγκτα με άμεσες κοινωνικές συνέπειες,τόσο για τους ίδιους,όσο και για τους ημεδαπούς κατοίκους.Σήμερα βιώνουμε την πρώτη ειρηνική φάση της εισόδου και παραμονής στην επικράτειά μας όλων αυτών των ανθρώπων με την πρώτη προσωρινή τακτοποίησή τους στα ”περίφημα” hotspots.
Η δεύτερη φάση θα είναι μία φάση κινητικότητας αυτών των ανθρώπων γιατί θα θελήσουν η θα αποφασίσουν να αποχωρήσουν από τα κέντρα φιλοξενίας η αλλιώς ”γκέτο” και θα αναζητήσουν την τύχη τους είτε προσπαθώντας πάλι την φυγή τους προς την βόρεια Ευρώπη με κάθε μέσο,είτε θα ”μετακομίσουν” στα αστικά η ημιαστικά κέντρα για αναζήτηση καλύτερης τύχης από την απραξία στο hotspot και φυσικά η συντριπτική τους πλειονότητα δεν πρόκειται να επιστρέψει στους τόπους καταγωγής τους,οπότε θα επιζητήσουν η και θα απαιτήσουν δικά τους σχολεία,δικούς τους θρησκευτικούς τόπους λατρείας, δικαιώματά οικονομικής φύσης,περίθαλψης υγείας κ.λ.π. σε ένα Κράτος που βιώνει οδυνηρή οικονομική και κοινωνική κρίση και είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθεί στις ανάγκες και αιτούμενά τους με συνέπεια την όχλησή τους με κλιμακούμενες μορφές αντίδρασης.
Η τρίτη φάση θα ενισχύσει τα κοινωνικά προβλήματα, ενώ και η σημερινή ανθρωπιστική βοήθεια και συνεισφορά των εθελοντικών οργανώσεων και απλών πολιτών προς βοήθεια θα βαίνει μειούμενη εκ των πραγμάτων,ενώ υπάρχει πιθανότητα αντιπαραθέσεων είτε με μερίδα Ελλήνων,είτε μεταξύ τους γιατί στο σύνολό τους προέρχονται από διαφορετικές χώρες με διαφορετικές συνήθειες και αντιθέσεις. Το πρόβλημα είναι περίπλοκο και εξαιρετικά κρίσιμο.
Σε περίπτωση κατα την οποία η αριθμητική ροή εισόδου συνεχισθεί αμείωτη εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος εσωτερικής κοινωνικής αστάθειας με ”ταρακούνημα” του σημερινού status, γιατί γεννάται και προστίθεται η αλληλουχία των γεγονότων και των μελλούμενων συμβάντων. Σήμερα η κατάσταση κάθε άλλο παρά καλή είναι.Αύριο θα είναι δεσμενέστερη συνυπολογιζομένης της συνάθροισης των Κρατικών αδυναμιών της οικονομικής δυσπραγίας,της παντελούς έλλειψης οργάνωσης,μέριμνας και υποδομών και δυστυχώς η Πολιτεία είναι αδύνατο να αντεπεξέλθει στο ”ασήκωτο” βάρος δεκάδων χιλιάδων αλλοδαπών μουσουλμάνων,με διαφορετικό τρόπο ζωής,ηθών,εθίμων και αντιλήψεων (κύρια των προερχομένων από Αφγανιστάν-Πακιστάν-Ιράκ-Σομαλίας).
Δυστυχώς για τη χώρα μας ο διεθνής περίγυρος είναι εναντίον μας και η κάθε χώρα της Ευρώπης εφαρμόζει ….το δόγμα ”μακριά από…εμένα και ας είναι όπου νάναι”, ενώ η ”ανατολίτισσα” Τουρκία μας ”χορεύει καρτσιλαμά” με ”οπλοστάσιο” την ”εμπορική εκμετάλλευση” αυτών των ανθρώπων. Ζητείται αντίληψη της πραγματικότητας,σύνεση,αποφασιστικότητα,ομοψυχία και σωστός στρατηγικός σχεδιασμός-έστω και τώρα-. Μπορούμε ;
