Αρκετά φτωχότερη έγινε η «οικογένεια» της ΑΕΚ. Το τραγικό ωστόσο είναι ότι ο επίλογος της ζωής παλαίμαχου διεθνούς ποδοσφαιριστή της γράφτηκε με τον πλέον άδοξο τρόπο, που δεν αξίζει φυσικά σε κανένα άνθρωπο.
Ο μεγάλος βιρτουόζος της μπάλας, Γιάννης Κανάκης που δόξασε την φανέλα του «δικεφάλου» από το 1949 έως και το 1960, άνοιξε «πανιά» την Πέμπτη για το «μεγάλο ταξίδι», σε ηλικία 89 ετών.
Στην κιτρινόμαυρη γωνιά του παραδείσου θα συναντήσει τον Λουκά Μπάρλο και τις άλλες δόξες της ομάδας που αγάπησε. Άλλωστε και ο ίδιος αγαπήθηκε όσο λίγοι. Θα έχουν πολλά να πουν για την αγαπημένη τους «Ένωση».
Ειδικότερα, κατά τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ο εκλιπών βίωσε έναν Γολγοθά που θα μπορούσε, όπως καταγγέλλει η οικογένειά του, να είχε αποτραπεί αν στον Ερυθρό Σταυρό έδειχναν τη στοιχειώδη προσοχή στον άνθρωπό τους και όχι αμέλεια.
Το χρονικό του Γολγοθά του
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Η υγεία του θρύλου της ΑΕΚ, που ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ζωή πρώην παίκτης του συλλόγου, είχε επιβαρυνθεί (σ.σ.: αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του) και γι’ αυτόν τον λόγο η οικογένειά του τον μετέφερε την περασμένη εβδομάδα στον Ερυθρό Σταυρό που εκείνη τη μέρα εφημέρευε.
Στο εν λόγω νοσοκομείο, όπως αναφέρει η σύζυγος του κυρίου Κανάκη, άρχισε το μαρτύριο για τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή.
«Ο ένας γιατρός μας παρέπεμπε στον άλλο. Ο άντρας μου παρέμεινε σε ένα φορείο για 20 ώρες και από τις 20.00 το βράδυ που πήγαμε στον Ερυθρό Σταυρό περιμέναμε μέχρι τις 16.00 το μεσημέρι της άλλης ημέρας για να μας πουν ότι δεν έχει τίποτα. Τον είχαν σε ένα φορείο σαν ένα σκυλί πεταμένο. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Μπορεί να πέθαινε ο άντρας μου αλλά αυτό έπρεπε να γίνει με αξιοπρέπεια και όχι με αυτόν τον τρόπο» αναφέρει η αγανακτισμένη σύζυγος του θρύλου της ΑΕΚ.
Στη συνέχεια ο θρύλος της Ένωσης, αφού οι γιατροί είχαν αποφανθεί ότι δεν έχει τίποτα (!) και ενώ ο ίδιος υπέφερε έχοντας τα πόδια και τα χέρια του πρησμένα, επέστρεψε σπίτι του με την οικογένειά του να κάνει προσπάθειες για να τον φροντίσει.
Ματίνα Κανάκη: «Τον είχαν πεταμένο σε ένα φορείο σαν σκυλί»
«Μετά τον Ερυθρό Σταυρό που μας είπαν ότι δεν έχει τίποτα πήγαμε σπίτι. Εκεί ο άντρας μου έσβηνε μέρα με τη μέρα. Άρχισε να μην τρώει, ήταν χάλια κι έτσι αποφασίσαμε, κατόπιν εντολής προσωπικού μου γιατρού, να μεταφερθεί εκ νέου σε νοσοκομείο» επισημαίνει.
Ο Γιάννης Κανάκης μεταφέρθηκε στο «Ελπίς» ωστόσο κάθε ελπίδα είχε χαθεί. Ήταν ήδη αργά…
«Στο Ελπίς οι γιατροί ενδιαφέρθηκαν αρκετά, ωστόσο μας είπαν ότι ο άνθρωπός μας πεθαίνει. Μας είπαν ότι εκτός από καρδιακή ανεπάρκεια, δεν λειτουργούσε το συκώτι του, ενώ και ο ένας πνεύμονάς του ήταν γεμάτος με υγρό.
Σε ερώτησή μας για το πότε μπορεί να συνέβη αυτό μας είπαν κατηγορηματικά ότι “αυτό δεν γίνεται σε 2-3 ημέρες, αλλά χρονολογείται 15-20 ημέρες πριν”. Άρα δηλαδή το είχε και στον Ερυθρό Σταυρό, όπου μας είχαν πει ότι δεν έχει τίποτα».
Στέλιος Κονταρίνης: «Εγκληματική η αδιαφορία στον Ερυθρό Σταυρό, θα κινηθούμε νομικά»
Εξίσου εξοργισμένος από τον χαμό του πατριού του, τον οποίο τον είχε σαν πατέρα του, είναι ο γιος της συζύγου του κ. Κανάκη, Στέλιος Κονταρίνης.
Αφού μας εξιστόρησε τον Γολγοθά που βίωσε ο πατριός του, εξέφρασε το μεγάλο του παράπονο για την «εγκληματική», όπως τη χαρακτήρισε, αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισαν τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή στον Ερυθρό Σταυρό.
Μάλιστα μας αποκάλυψε ότι μετά την κηδεία του Γιάννη Κανάκη, αυτός και η οικογένειά του θα κινηθούν νομικά κατά του ΕΣΥ.
Ο Γιάννης Κανάκης είδε το πρώτο φως της μέρας στις 27 Αυγούστου του 1927 στην Καβάλα.
Συνολικά αγωνίστηκε σε 172 επίσημους αγώνες με την Ένωση (ανυπολόγιστος ο αριθμός σε φιλικά και σε διάφορα τουρνουά που εκείνα τα χρόνια είχαν αξία εφάμιλλη των επίσημων διοργανώσεων) και είχε σημειώσει 69 γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος Αθήνας, Ελλάδας και Κυπέλλου.
Μαζί με τον Νεστορίδη αποτέλεσαν ένα μεγάλο δίδυμο που ήταν ο «φόβος και ο τρόμος» για τις αντίπαλες άμυνες.
Τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τα κρέμασε μεσούσης της πρώτης σεζόν της ιστορίας της Α’ Εθνικής, έχοντας σημειώσει το πρώτο γκολ της ομάδας στη νικηφόρα πρεμιέρα με αντίπαλο τον Εθνικό τον Νοέμβριο του 1959.
Ο εκλιπών διετέλεσε και αρχηγός της ομάδας, ενώ είχε αγωνιστεί και μία φορά με την Εθνική Ανδρών το 1951. Υπηρέτησε την ΑΕΚ και από άλλο πόστο, καθώς επί προεδρίας Λουκά Μπάρλου, ήταν έφορος της μεγάλης ομάδας που έφτασε στο νταμπλ του 1978 και το πρωτάθλημα του 1979.
www.i-diadromi.gr
