Ανακοίνωση με την οποία επαναλαμβάνει την απόφαση απουσίας των συμβούλων της παράταξης από την αυριανή τελετή ανακήρυξης του Προέδρου της Δημοκρατίας ως επίτιμου δημότη Λάρισας εξέδωσε η παράταξη Νέα Λάρισα, καλώντας τονπρόεδρο του δ.σ. να διατηρήσει κενές τις θέσεις των συμβούλων της στην ειδική συνεδρίαση και παράλληλα να γνωστοποιήσει στον ΠτΔ τις παρακάτω δύο επιστολές.
Αναλυτικά στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
“Κατά τη συνεδρίαση αυτή με μοναδικό θέμα την ανακήρυξη του κου Προκόπη Παυλόπουλου ως Επίτιμου Δημότη της πόλης μας – όπως και στις 21/4/2016 δημόσια δηλώσαμε κατά τη συζήτηση στο ΔΣ- ΔΕΝ θα παρευρεθούμε.
Ζητάμε από σένα ως Πρόεδρο του ΔΣ και από τα μέλη του Προεδρείου, κατ’εφαρμογή των διατάξεων του κανονισμού αλλά και των ηθικών κανόνων δεοντολογίας λειτουργίας του ΔΣ και σεβασμού της υπόστασης των μελών του:
Να παραμείνουν κενές οι θέσεις μας στα έδρανα (όπως και όλων των δημοτικών συμβούλων που θα είναι απόντες) και να μην επιτραπεί να καταληφθούν από οιονδήποτε.
Σου αποστέλλουμε τα συνημμένα κείμενα τα οποία και ζητούμε να τεθούν επίσημα εκ μέρους του Προεδρείου του ΔΣ υπόψιν του ου Προκόπη Παυλόπουλου, πριν την Ειδική Συνεδρίαση του ΔΣ της Κυριακής, 15/5/2016”.
Οι επιστολές:
Στην πρώτη επιστολή της παράταξης αναφέρονται τα παρακάτω:
“Πάντα η παρουσία του Ανώτατου Πολιτειακού Θεσμού αποτελεί ύψιστη τιμή για την πόλη μας. Και υπό την έννοια αυτή καλωσορίζουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Λάρισα για τον Πανηγυρικό Εορτασμό του Πολιούχου Αγίου μας, του Αγίου Αχιλλείου.
Δεν θα είμαστε παρόντες βέβαια- όπως και το δηλώσαμε στη δημόσια τοποθέτησή μας – στην ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου όπου θα ανακηρυχτεί «Επίτιμος Δημότης Λάρισας» ο κος Προκόπης Παυλόπουλος, μετά από ομόφωνη απόφαση των παρόντων μίας οριακής πλειοψηφίας.
Οι θέσεις μας θα είναι κενές την Κυριακή όμως, στα έδρανά μας θα είναι οι αιτιάσεις και τα ερωτήματα που απευθύναμε για λογαριασμό του Λαρισαϊκού λαού προς τον κο Προκόπη Παυλόπουλο.
Αυτά που μας απέτρεψαν να ψηφίσουμε θετικά για την ανακήρυξή του και τα οποία ζητούν επιτακτικά απαντήσεις.
Είναι τα ερωτήματα που ανάγονται:
Στην καταστρατήγηση των Συνταγματικών διατάξεων».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνέχιση ισχύος ενός αντισυνταγματικού και αντιλαϊκού νόμου που επιβάλει έναν “επαχθές φόρο- κατοχής” στα ακίνητα, τον ΕΝΦΙΑ για τον οποίο Ο ΙΔΙΟΣ κατέθεσε εμπεριστατωμένη και πλήρη νομική εισήγηση για την κατάργησή του
Στην καταστρατήγηση αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης από την Νομοθετική (Βουλή) και Εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση) και τη μη συμμόρφωσή τους με αυτές τις αποφάσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματική μείωση των συντάξεων σε μη επιτρεπτά επίπεδα, με ειδική αναφορά στους Στρατιωτικούς
Στην κατάφωρα αντισυνταγματική υποβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και διολίσθηση προς την de facto κατάργησή της αυτοτέλειας και αυτοδυναμίας της, με την διαρκή μείωση των θεσμοθετημένων και μη απόδοση βάση των αρμοδιοτήτων της πόρων.
Στην μη διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του Ελληνικού λαού για την εξασφάλιση ενός κατώτερου επιπέδου διαβίωσης όπως οι Διεθνείς Συνθήκες του ΟΗΕ ορίζουν, είναι αποδεκτές από τα κράτη και εφαρμόστηκαν στο παρελθόν για λαούς που δοκιμάζονταν από οικονομική κρίση.
Αποστέλλουμε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το κείμενο που καταθέσαμε στο ΔΣ στις 23/10/2015 κατά την ειδική συνεδρίαση του για τον επέτειο της απελευθέρωσης της Λάρισας από το Γερμανικό ζυγό.
Είναι το κείμενο που αναφέρεται αναλυτικά και επικαιροποιεί μία «νέα συμφωνία της Ελλάδας με τις Ευρωπαϊκές χώρες και τις άλλες χώρες της Παγκόσμιας Οικονομίας στα πλαίσια της Ιστορικής Αμοιβαιότητας (Γερμανία 1953 – Ελλάδα 2016»
Αναμένουμε φυσικά από τον κο Προκόπη Παυλόπουλο να ομιλήσει επί αυτών ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Γιατί «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Και θα είμαστε οι πρώτοι που θα του το αναγνωρίσουμε”.
Η 2η επιστολή
Στη 2η επιστολή με τίτλο “μια συμφωνία για την Ελλάδα” αναφέρονται τα εξής:
Μία «συμφωνία για την Ελλάδα» στα πλαίσια της «Ιστορικής Αμοιβαιότητας»
Τι θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει μία «συμφωνία για την Ελλάδα» στα πλαίσια της «Ιστορικής Αμοιβαιότητας» (Γερμανία 1953 – Ελλάδα 2016)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΟΛΟΙ
- Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΜΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ (& ΔΙΕΘΝΟΥΣ) ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
«Εκ μέρους, όλων των χωρών της ΕΕ- δεδομένης και της εκπεφρασμένης σύμφωνης άποψης επ’ αυτού και των άλλων ανεπτυγμένων χωρών- δυνάμεων της Παγκόσμιας Οικονομίας (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ & των άλλων χωρών των BRICS)- ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ότι:
Η Ελλάδα, ως μέλος των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Οργανισμών που συμμετέχει αλλά, και εκ της στρατηγικής της θέσης, πρέπει να αποτελεί διαρκώς ένα «κεντρικό και σταθερό στοιχείο» στην ευρύτερη Γεωπολιτική περιοχή η οποία έχει σημαντικά αποθέματα Οικονομικής ισχύος, Κοινωνικής επιρροής αλλά και, υψηλής επικινδυνότητας για την σταθερότητα της Παγκόσμιας Κοινότητας».
- ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΕΣΑΑΠΟ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ»
«Με βάση τις Αρχές & Αξίες των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, οι χώρες της ΕΕ (καθώς και κάθε άλλη χώρα ή οργανισμός που δύναται να συμμετέχει) ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ& ΕΠΑΝΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ (όπως έγινε αποδεκτό από την Παγκόσμια κοινότητα και στο παρελθόν για Ευρωπαϊκή χώρα) ότι:
- Μεταξύ των χωρών της ΕΕ και, στα πλαίσια εξεύρεσης λύσης σε οποιοδήποτε ζήτημα προκύπτει και αφορά μία χώρα έναντι των άλλων χωρών-πιστωτών, διεξάγονται «συνομιλίες», απορρίπτοντας την ορολογία «διαπραγματεύσεις» ως μία ορολογία μη αποδεκτή, μη συμβατή με τις Συνθήκες και την ιστορικά ακολουθούμενη Διεθνή πρακτική.
- Οι «συνομιλίες» που διεξάγονται μεταξύ των χωρών της ΕΕ-πιστωτών και της Ελλάδας ως ενδιαφερόμενης χώρας πραγματοποιούνται στη βάση της «αρχής των μεταξύ ίσων χωρών).
- Αποτελεί απαράβατη αρχή ο σεβασμός της Δημοκρατικής έκφρασης του λαού κάθε χώρας της ΕΕ ( είτε έμμεσα μέσα από το Κοινοβούλιο είτε άμεσα μέσα από καθολική ψηφοφορία εκλογών ή, δημοψηφίσματος). Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί αυτή η εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση να αποτελεί για τις «συνομιλίες» αιτιολογία διακοπής ή, επιβολής μίας και μόνο πρότασης εκατέρωθεν. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή στηρίζεται επαρκώς αιτιολογημένα στην μονοσήμαντη εύνοια των άλλων χωρών-πιστωτών έναντι της μίας χώρας. Το αντίθετο μάλιστα, η λαϊκή έκφραση του λαού αυτής της χώρας θα πρέπει να αποτελεί μία νέα αφετηρία για αμοιβαία αναγνώριση μίας διορθωτικής εναλλακτικής πορείας των «συνομιλιών» μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών στη βάση πάντα, των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
- ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (& ΚΑΘΕ ΧΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΕ)
«Οι «συνομιλίες» σχετικά με τα ζητήματα της Ελλάδας που έχουν σχέση με το Ελληνικό Χρέος, την αποκατάσταση της Ελληνικής πίστωσης και την επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας θα στηρίζονται στις εξής αρχές:
- Η ελάφρυνση του χρέους αφορά το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος ταυτόχρονα
- Η εξόφληση του χρέους δεν μπορεί να γίνει με επαχθείς όρους, αφού αυτό επιτείνει το πρόβλημα της υπερχρέωσης, διακυβεύει τον Εθνικό πλούτο και την Εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα.
- Η αντιμετώπιση του χρέους πρέπει να συνδυάζεται με την ανάπτυξη της οικονομίας
- Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι σε θέση να αποπληρώσει, διατηρώντας παράλληλα ένα υψηλό επίπεδο ανάπτυξης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Αποπληρωμή χωρίς να φτωχαίνει.
- Κάθε μονομερής ενέργεια επιβολής της βούλησης των άλλων συνομιλούντων χωρών δεν συνάδει με τις πιο πάνω αρχές.
- Αναγνωρίζεται ως βασική επιδίωξη για την Ελλάδα το Θετικό Εμπορικό Ισοζύγιο. Στα πλαίσια αυτά αναγνωρίζεται η δυνατότητα στην Ελλάδα αντικατάστασης των εισαγωγών της με δική της παραγωγή και, με τη σύμφωνη γνώμη των άλλων χωρών-πιστωτών για μείωση των εξαγωγών τους προς την Ελλάδα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από διαδικασίες «παγώματος» ή, προσωρινών αλλαγών με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή, και μόνιμων αλλαγών σε Κοινές συνθήκες Ευρωπαϊκής Πολιτικής που διέπουν την παραγωγή και διακίνηση προιόντων εντός της ΕΕ αλλά, και προς και, από χώρες εκτός ΕΕ».
- ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
«Ο υπολογισμός της ικανότητας αποπληρωμής της Ελλάδας απαιτεί να αντιμετωπισθούν μερικά προβλήματα όπως:
- Η μελλοντική παραγωγική ικανότητα της Ελλάδας, μέσα από μία Παραγωγική Ανασυγκρότηση που θα αφορά την παραγωγική ικανότητα των εξαγωγών της καθώς και την ικανότητα υποκατάστασης των εισαγωγών της.
- Η δυνατότητα – διευκόλυνση της πώλησης των Ελληνικών προιόντων στο εξωτερικό (εντός και εκτός ΕΕ).
- Η πρόβλεψη των μελλοντικών εμπορικών συνθηκών
- Τα δημοσιονομικά και εσωτερικά οικονομικά μέτρα που θα απαιτηθούν για τη διασφάλιση πλεονάσματος από τις εξαγωγές».
- ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
«Η διευθέτηση του Ελληνικού χρέους με στόχο να γίνει βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο συμφωνείται να γίνει:
- Με τη σχέση εξυπηρέτησης του χρέους και των εσόδων από τις εξαγωγές να μην υπερβαίνει το 5%. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ξοδεύει περισσότερο από το 1/20 των εσόδων της από τις εξαγωγές της για να εξυπηρετεί το χρέος της.
- Με διαγραφή (ή, και «υπερακόντιση» του για μετά από 80 χρόνια) του χρέους που θα αντιπροσωπεύει μείωση κατά 62,6%.
- Με περίοδο χάριτος στη διάρκεια της οποίας οι τοκοχρεωλυτικές πληρωμές θα ορισθούν σε πολύ χαμηλό επίπεδο
- Με επιτόκια που θα αναφέρονται σε : Μηδενικό ( 0 %) επιτόκιο για το 18% του μη διαγραφέντος χρέους, επιτόκιο 2,5% για το 39% και, 4,5% για το υπόλοιπο 43%.
- Με Διαγραφή των τόκων ανατοκισμού επί των οφειλών που προέκυψαν από το PSI και προστέθηκαν στο Δημόσιο χρέος καθώς και μετά τη μονομερή παύση πληρωμών του Ιουνίου.
- Εισάγεται η έννοια της «δυνατότητας μεταφοράς» (transfercapacity) πόρων από την Ελλάδα προς τις άλλες χώρες-πιστωτές. Η καταβολή τοκοχρεολυσίων θεωρείται ότι αποτελεί πληρωμή για τρέχουσες συναλλαγές, δηλαδή προέρχεται από τρέχοντα έσοδα. Αποκλείεται δηλαδή, η χρησιμοποίηση κεφαλαιακών πόρων, όπως εισροών για επενδύσεις, αποθεματικού κεφαλαίου, εισπράξεων από ιδιωτικοποιήσεις, πόρων ασφαλιστικών ταμείων και Οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης κλπ για την εξυπηρέτηση του χρέους.
- Με τη δυνατότητα η Ελλάδα να μπορεί να πληρώνει είτε στο κοινό νόμισμα (ευρώ) είτε σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα ή, συναλλακτικό μέσο εκτός Ευρωζώνης (πχ λίρες, δολάριο, χρυσό). Δεδομένης δε της ένταξης στην Ευρωζώνη και στο κοινό νόμισμα και, της αδυναμίας «ρευστοποίησης του χρέους» (που σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν προέβη κράτος έχοντας τη δυνατότητα «κοπής και πληρωμής σε Εθνικό νόμισμα»), η Ελλάδα να μπορεί να αποδίδει ποσοστό του χρέους της (έως και 50%) προς χώρες της Ευρωζώνης με τη χρήση «Εθνικών Υποσχετικών» (ομολόγων ή, IOU με «κλειδωμένη» στιγμιαία ισοτιμία ίση με το μ.ο. των τρεχούμενων επιτοκίων της ΕΚΤ & της αγοράς).
- Με τη δυνατότητα η Ελλάδα να μπορεί να αποδέχεται απρόσκοπτα εφεξής, Δωρεές από Κράτη και Διεθνούς Οργανισμούς στα πλαίσια «Διακρατικών Αναπτυξιακών Συμφωνιών» είτε με τη μορφή «εμπροσθοβαρούς καταβολής προβλεπόμενων εσόδων» είτε ως «αντισταθμιστικά οφέλη».
- ΑΜΕΣΑ ΕΜΠΡΟΣΘΟΒΑΡΗ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
«Προωθούνται άμεσα τα παρακάτω μέτρα-ρυθμίσεις:
- Παράταση ενός (1) χρόνου με άμεση απόδοση του υπολοίπου ποσοστού των πόρων του ΕΣΠΑ με 100% χρηματοδότηση (χωρίς Εθνική συμμετοχή)
- Άμεση έναρξη του ΣΕΣ με απόδοση των πόρων με 100% χρηματοδότηση (χωρίς Εθνική συμμετοχή)
- Διευθέτηση της Εθνικής συμμετοχής του ΣΕΣ (2014-2020) είτε μέσα από το επόμενο Πρόγραμμα Ανάπτυξης (2020-2027)με σταδιακή αύξηση της Εθνικής συμμετοχής, είτε μέσα από ανταποδοτικά συγχρηματοδοτούμενα έργα με χρόνο έναρξης το 2020
- Οικονομική ενίσχυση σε ποσοστό 100% «σχεδίων συνδυασμένων έργων – δράσεων – υπηρεσιών» με προσδιοριζόμενους βασικούς στόχους την Ενίσχυση της Παραγωγικής διαδικασίας με απομείωση του κόστους παραγωγής, ενίσχυση της ποιότητας και διασφάλισης της διάθεσης μέσα από «Πρωτόκολλα Συνεργασίας» των ΟΤΑ ως Περιφερειακών Εθνικών Συντονιστών και εταίρους Επιστημονικούς και Παραγωγικούς φορείς και Επιμελητήρια, Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Εφαρμοσμένων Πρακτικών και Επιχειρηματικά σχήματα του Ιδιωτικού τομέα.
- Επανεξέταση ρυθμίσεων και περιορισμών από Ευρωπαϊκές συνθήκες, κανονισμούς και οδηγίες σε προϊόντα (πρωτογενούς τομέα), σε υπηρεσίες (Παιδείας, Καινοτομίας, Πολιτισμού και Τουρισμού) και Υποδομές (Υγείας, Υδάτων, Ενέργειας, Μεταφορών και Δικτύων) που αποτελούν τα συγκριτικά πλεονασματικά πεδία της Ελλάδας με αναμενόμενη μεγάλη προστιθέμενη αξία».
- Αλλαγή της φιλοσοφίας Χρηματοδότησης Επιχειρήσεων και Επενδύσεων εντός της Ελλάδας. Με «Χρηματοδότηση –Εγγυοδοσία» αποδεχόμενου «ελεγχόμενου εγκεκριμένου ρίσκου» συγκεκριμένων και, ολοκληρωμένων τεχνικοοικονομικά επενδυτικών προτάσεων εκ μέρους ενός «Εθνικού Φορέα Επενδύσεων &Επιχειρηματικότητας» (με πόρους που θα προέρχονται από τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου, της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και Ιδιωτών Επενδυτών- συμπεριλαμβανομένων και φορέων επενδύσεων των Τραπεζών). Ο Φορέας αυτός πέραν της «χρηματοδότησης – εγγυοδοσίας» θα παρέχει ως υποχρέωση και δικαίωμα τεχνική και διοικητική υποστήριξη και, επίβλεψη εξέλιξης και υλοποίησης τους Επενδυτικού σχεδίου. Θα προβλέπεται επίσης να έχει ποσοστό επί της απόδοσης της επένδυσης ώστε, ο εκτοκισμός της αποπληρωμής του παρεχόμενου κεφαλαίου να εξασφαλίζεται από εκεί και όχι από τον επενδυτή».
- ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
«Σε κάθε περίπτωση που προκύπτουν διαφορές μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών της ΕΕ αποφασίζεται ότι:
- Σε γενικές γραμμές αρμόδια θα είναι τα Εθνικά Δικαστήρια της ενδιαφερόμενης χώρας. Ρητά δε, και σε ορισμένες περιπτώσεις (όπως όταν «η εκτέλεση της απόφασης αντιτίθεται προς τη δημόσια τάξη») δίνεται η δυνατότητα στα Εθνικά Δικαστήρια να μπορούν να αρνηθούν την εκτέλεση ενός αλλοδαπού δικαστηρίου ή Αρχής διαιτησίας
- Άμεσα καθιερώνονται μηχανισμοί διαιτησίας για την επίλυση τυχόν διαφορών μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών.
- Η ενδιαφερόμενη χώρα διατηρεί το δικαίωμα έναρξης νέων διαβουλεύσεων σε περίπτωση αδυναμίας τήρησης των όρων της Συμφωνίας εκ μέρους της. Αυτό θα σήμαινε και δυνατότητα αναστολής των πληρωμών για να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι, αν συνέβαινε μία ουσιαστική αλλαγή που περιόριζε τη διαθεσιμότητα των πόρων.
