Εύθυμη κοινωνικοαστυνομική ιστορία, Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ – Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Ο Αξ/κός υπηρεσίας του αστυν. Τμήματος είχε δεχθεί αμοιβαία τα παράπονα των δύο γυναικών ,στις οποίες απηύθυνε συστάσεις για συμμόρφωση ,αφού σύμφωνα με τα καταγγελόμενά τους, η μία τίναζε τις κουβέρτες και τα ρούχα από την επάνω βεράντα και έριχνε νερά από το πλύσιμο της βεράντας και των γλαστρών, τα οποία έπεφταν στα απλωμένα ρούχα της κάτω βεράντα
του διαμερίσματος στο οποίο διέμενε η μία από τις καταγγέλλουσες.
Η άλλη καταγγέλλουσα όμως την κατηγόρησε ότι έχει κλείσει την σκάλα με απλώστρα ρούχων και άλλα αντικείμενα και εμποδίζει την πρόσβαση ,ενώ επίσης με τον καθημερινό θόρυβο και φωνές τις ώρες κοινής ησυχίας δεν αφήνουν την οικογένειά της να κλείσει μάτι. Παρά τις προηγηθείσες εκατέρωθεν συστάσεις εκ μέρους της Αστυνομίας οι καταγγελίες συνεχίζονταν από τις δύο γυναίκες και έτσι ο αρμόδιος αξ/κός αναγκάσθηκε να τις καλέσει κατ αντιπαράσταση για τελευταία φορά για να διευθετηθεί το ζήτημα. Πραγματικά οι δύο γυναίκες προσήλθαν στο γραφείο του αξ/κού και ”ενώπια ενωπίω”, ο αξ/κός τις κάλεσε να εκθέσουν τις καταγγελίες τους . Έτσι λοιπόν άρχισε ο ”ενδιαφέρων” αντίλογος των δύο γυναικών.
–<< Εσύ καλέ έχεις το θράσος να έρχεσαι στην Αστυνομία και λές διάφορα ψέμματα ότι δήθεν σου λερώνω τα ρούχα σου,ενώ εσύ δεν μας αφήνεις να κλείσουμε μάτι μεσημέρι-βράδυ με τις φωνές σας και έχεις κλείσει και την σκάλα με την απλώστρα σου.
–Τι λές καλέ ; Μόλις εγώ βγάζω μπουγάδα και απλώνω ρούχα,εσύ τινάζεις τις κουβέρτες σου επίτηδες γιατί είσαι κομπλεξική και τα βρωμόνερά σου πέφτουν πάνω στα πλυμένα ρούχα μου και τα ξαναλερώνουν και έρχεσαι εδώ και μου λές ότι έχω και θράσος; Πρέπει να ντρέπεσαι,ξετσίπωτη.
—Ποιά λές καλέ ξετσίπωτη ,εμένα ; Εσύ που έχεις πάρει με πρωτόκολλο όλους τους Αεροπόρους ; Έχει βουήξει όλη η γειτονιά. Ο περιπτεράς κρατάει τα πρακτικά. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαριώ….
–Ποιά καλέ,εγώ,εγώ ; Βρε τι να σου πώ. Την Κυριακή που μας πέρασε ξεσήκωσες με τα ουρλιαχτά σου όλο το βράδυ την γειτονιά , με κάποιον Αποστόλη ,ολονυκτία κάναμε…. Μήπως θές να σου πώ και τι έλεγες ; Αχ Αποστόλη μου, αχ Αποστόλη μου και άλλο και άλλο θέλω Αποστόλη μου και πολλά άλλα που δεν λέγονται….Ποιός είναι ο Αποστόλης ; Μήπως είναι ο άνδρας σου ; Η κάνω λάθος, γιατί τον άνδρα σου δεν τον λένε Αποστόλη…..Ο κυρ-Πέτρος από την διπλανή οικοδομή έβγαλε στασίδι στην βεράντα του και θα κάπνισε και ένα πακέτο τσιγάρα,για να απολαύσει την ακρόαση…και οι φοιτητές από την απέναντι πολυκατοικία βγήκαν έξω με μπύρες και φώναζαν κάνοντας πλάκα,ξέρεις τι έλεγαν ; ”Και άλλο φίλε Αποστόλη,να γλεντήσει όλη η πόλη ”…..μόνο party που δεν έκαναν,ρεζίλι έγινες…. >>.Μετά από αυτά τα ”αξιόλογα απομνημονεύματα” ο αξ/κός κατάλαβε ότι όχι μόνο οι δύο ”κυρίες” δεν έκαναν πίσω και η ατμόσφαιρα ”μύριζε μπαρούτι”, οπότε αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήσει ένα [πονηρό] αστυνομικό τρόπο [χωροφυλακίστικο] ,-χωρίς βέβαια να το εννοεί στην πράξη- και τις είπε ότι αν δεν σταματήσουν την αντιπαλότητα και τις καταγγελίες, αφού υπέδειξε και την οδό της Δικαιοσύνης,θα έλθει στην δυσάρεστη θέση να μεταφέρει στους συζύγους τους τον λόγο της παρουσίας τους στο αστυν. Τμήμα και τον διάλογό τους…..Τότε οι δύο ”κυρίες” ….κεραυνοβολήθηκαν. Σε χρόνο ”μηδέν” υποσχέθηκαν ”αλλήλαις” ότι δεν θα ξαναμαλώσουν και ότι θα προσπαθήσουν …..να γίνουν και φίλες…
Ο……… Αποστόλης και οι….. Αεροπόροι έδωσαν ακαριαία τη λύση και ”καθάρισαν την μπουγάδα” σε χρόνο ….ασύλληπτο.
Τελικά και ο Άγιος φοβέρα θέλει…….
