ΓΡΑΦΕΙ Ο Γιάννης Παιδής
Σε μία φάση άγριας κόντρας μεταξύ του μεγαλομέτοχου της ΠΑΕ και της διοίκησης της ερασιτεχνικής και οργανωμένων φιλάθλων βρίσκεται δυστυχώς η ΑΕΛ σε μία περίοδο που η ομάδα προσπαθεί να βρει το δρόμο της και την ηρεμία της ενόψει του δύσκολου πρωταθλήματος της SL.
Και επειδή τώρα πολλά λέγονται για το ποιος μπορεί ή δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το όνομα ΑΕΛ, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους ξεκαθαρίζοντας τα εξής:
«Εχει επικρατήσει να μιλάμε για το ερασιτεχνικό σωματείο κάθε ΠΑΕ (πχ ερασιτεχνική ΑΕΛ). Η πραγματικότητα είναι ότι το σωματείο αποτελεί τη μήτρα της κάθε ΠΑΕ, η οποία δανείζεται την ονομασία του με την προσθήκη “ΠΑΕ”. Δηλαδή υπάρχει η ΑΕΛ (το μητρικό σωματείο) και η ΠΑΕ ή ΚΑΕ ΑΕΛ (η εκάστοτε εταιρία). Μπορεί να υπάρξει ΑΕΛ χωρίς ΠΑΕ (τελευταία φορά αυτό έγινε πριν 3 χρόνια), αλλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία από τις τρεις “ΠΑΕ ΑΕΛ” της ιστορίας δίχως το σωματείο “Αθλητική Ένωση Λάρισας – ΑΕΛ” που τις ίδρυσε.
Στην πρόσφατη ιστορία της ΑΕΛ, το μητρικό σωματείο διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη θέση της πρώτης “ΠΑΕ ΑΕΛ” σε ειδική εκκαθάριση το 2003 και στη σύσταση της “ΠΑΕ ΑΕΛ 1964” με μεγαλομέτοχο τον Νίκο Σωτηρούλη. Μάλιστα, για να διευκολύνει τη σύσταση της δεύτερης, το σωματείο άλλαξε την καταστατική του επωνυμία με την προσθήκη “1964”, ώστε η νέα ΠΑΕ να μην έχει πρόβλημα σύγχυσης και συνύπαρξης με την παλιότερη που δεν είχε ακόμη οριστικά εκκαθαριστεί και υπήρχε “στα χαρτιά”».
Κατά συνέπεια ΠΑΕ χωρίς μητρικό σωματείο δεν μπορεί να υπάρξει και ας σταματήσει η παραφιλολογία γύρω από αυτό το θέμα.
Ταυτόχρονα με το όνομα όμως αρχίσαμε να μιλάμε για τις σχέσεις ΠΑΕ – ερασιτεχνικής και αφού ασχολούμαστε με αυτές τις σχέσεις ας θυμηθούμε ότι στο παρελθόν, περίοδος Πηλαδάκη, υπήρξε κατά τη γνώμη μας μια εκμετάλλευση του ονόματος ΑΕΛ για προσωπικό όφελος του επιχειρηματία, αφού ο κ. Πηλαδάκης μέσω της ερασιτεχνικής ΑΕΛ εξασφάλισε τη δυνατότητα εκμετάλλευσης οικοπέδου 142 στρεμμάτων για 49 έτη από τη ΓΓΑ στην δική του εταιρία Γήπεδο Αθλητικές Εγκαταστάσεις Λάρισας ΑΕ”.
Φυσικά υπήρξαν διαχρονικά πολλές ευθύνες και λανθασμένοι χειρισμοί από διοικούντες την ερασιτεχνική και σίγουρα τίποτα από όσο γίνονται μέχρι σήμερα δεν προήλθαν από παρθενογένεση.
Ειδικά την περίοδο που έγιναν οι αγοραπωλησίες της ΠΑΕ και οι προσπάθειες Πηλαδάκη να εξασφαλίσει άλλα ΑΦΜ, όταν είχαμε διοικητικές κόντρες στην ερασιτεχνική και ταύτιση κάποιων με τις θέσεις Πηλαδάκη, περί μονοδρόμου «εξεύρεσης επενδυτή» για την αγορά της ομάδας.
Yπάρχουν πολλές ευθύνες για το πέρασμα της ΠΑΕ από τον Πηλαδάκη στην Πλεξίδα και κανείς δεν ξεχνά τη στάση κάποιων διοικητικών, αλλά και των Monsters, παρότι οι εγγυήσεις και διασφαλίσεις που έχουν συμφωνηθεί, δεν τηρήθηκαν.
Αλήθεια τι έγινε με την πρόταση για συλλογική ιδιοκτησία στην ΠΑΕ ΑΕΛ που κατέθεσε ομάδα εργασίας επιστημόνων;
Τι έκαναν όλοι αυτοί οι διοικητικοί όταν ο Πλεξίδας (που οι ίδιοι «προώθησαν») πούλησε τις μετοχές του στον Κούγια και οι οποίοι σήμερα σήκωσαν μπαϊράκι;
Πώς αντέδρασαν όταν η ομάδα πέρασε σε νέο επενδυτή και τι έχουν να πουν ως υπέρμαχοι του προβληματικού μοντέλου του “ενός”, τώρα που ζουν τις συνέπειες της κραυγαλέα λανθασμένης επιλογής τους;
