Στην κοιτίδα της Αναγέννησης, στον τόπο που γέννησε και ανέδειξε μυθικές μορφές, όπως ο Ντάντε Αλιγκέρι, ο Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, χτυπά η καταπράσινη καρδιά της Ιταλίας. Αμπελώνες, χαμηλοί λόφοι, μεσαιωνικά κάστρα, ήσυχα χωριά και πολλές αγροικίες ανάμεσα σε κυπαρίσσια, ελιές, στάχυα και ηλιοτρόπια.
Οι Τοσκανοί, όπως τους ονόμασαν οι Ετρούσκοι, είναι περήφανοι για τον τόπο τους και αφοσιωμένοι στις ρίζες και στις κοινότητές τους. Με περίσσιο μεράκι και πολλή δουλειά, κατάφεραν να μετατρέψουν τη γη τους σε ένα παγκόσμια γνωστό αγροτουριστικό παράδεισο και ταυτόχρονα σε ένα διάσημο υπαίθριο μουσείο!
Η περιοχή της Τοσκάνης, με πληθυσμό 3,8 εκατομμύρια και πρωτεύουσα την Φλωρεντία, βρίσκεται στη βορειοδυτική Ιταλία. Οι Τοσκανοί της υπαίθρου, όμως, αποφεύγουν κάθε ταύτιση με τους Φλωρεντινούς αριστοκράτες της πρωτεύουσάς τους. Η τοσκανική φιλοξενία, στα αγροκτήματα, κρατάει εδώ και αιώνες, από τότε που ταξιδιώτες, έμποροι και προσκυνητές έπρεπε να βρουν ένα καταφύγιο και λίγη τροφή κατά μήκος των διαδρομών τους.Αργότερα, τον 18ο αιώνα, η Τοσκάνη έγινε σημείο αναφοράς των οπαδών του ρομαντικού κινήματος, που ήθελαν να ανακαλύψουν το νόημα της φύσης.
Παρόλα αυτά όμως, η τοσκανική ύπαιθρος περνούσε δύσκολες μέρες. Στα τέλη του 19ου αιώνα, η αγροτική κοινότητα δεν ήταν πλέον σε θέση να συντηρήσει τον εαυτό της, με αποτέλεσμα πολλά σπίτια και αγροκτήματα να εγκαταλείπονται από τους ιδιοκτήτες. Η κρίση της υπαίθρου άρχισε να γίνεται αισθητή σε ολόκληρη τη χώρα. Και όλοι γνώριζαν ότι, αν συνεχιζόταν, αυτή η κατάσταση θα προκαλούσε μόνιμες βλάβες στην κοινωνία, την οικονομία, την ιστορία και τον πολιτισμό της Ιταλίας. Κι εδώ δεν κολλάει το ρητό «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», γιατί οι Ιταλοί, την είχαν πράγματι πρώτα!
Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη
Εκτός από την πολύτιμη γνώση, η εθνική κυβέρνηση είχε και την επιθυμία να διασώσει την ψυχή της χώρας, δηλαδή την αγροτική ζωή του τόπου. Έτσι, γεννήθηκε το όραμα της διατήρησης αλλά και της προώθησης της υψηλής κληρονομιάς του τόπου, της παράδοσης, των προϊόντων, αλλά κυρίως της στήριξης των ανθρώπων της επαρχίας.
Το 1985 έγινε κάτι πολύ σημαντικό. Το κράτος αναγνώρισε επίσημα τον αγροτουρισμό, με εθνική νομοθεσία. Εφάρμοσε νέες κατευθυντήριες οδηγίες και κανονισμούς για κάθε περιφέρεια, για κάθε δραστηριότητα, για κάθε προϊόν. Να αναφέρουμε, επίσης, ότι η Ιταλία είναι η μόνη χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ειδικούς νόμους που ρυθμίζουν τον αγροτουρισμό αυστηρά και μόνο ως «γεωργική δραστηριότητα».
Πράσινο οικονομικό θαύμα
Σήμερα στην Τοσκάνη και στις γύρω περιοχές της, συντελείται ένα οικονομικό θαύμα. Το θαύμα του αγροτουρισμού. Οι αγρότες της επαρχίας παραμένουν στη γη τους. Καλλιεργούν αμπέλια και παράγουν απίθανα κρασιά. Διακρίνονται όμως όχι μόνο σαν αγρότες, αλλά και σαν ιδιοκτήτες μικρών ή μεγάλων επιχειρήσεων αγροτουρισμού και άλλων εξειδικευμένων μονάδων. Μια επιτυχία που βασίζεται στην τεχνογνωσία αιώνων. Έδωσαν ζωή ακόμα και σε εγκαταλελειμμένα μοναστήρια, ιεροδιδασκαλεία, αγροικίες και επαύλεις. Μέσα στο μεσαιωνικό τους περιβάλλον, έφτιαξαν χώρους εστίασης υψηλού επιπέδου και ξενώνες. Στις υπαίθριες αγορές, έβγαλαν στο φως εκπληκτικά αντικείμενα της παραδοσιακής τέχνης.Επίσης, τα τελευταία 30 χρόνια, το φαινόμενο του αγροτουρισμού έχει συμβάλει σε μια ολοκληρωμένη αγροτική ανάπτυξη και αποτελεί μία από τις κύριες πηγές εισοδήματος για τους αγρότες. Οι φάρμες τους προσελκύουν εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, σε περιοχές της χώρας που για χρόνια ήταν αγνοημένες, ακόμα και από τους ίδιους τους Ιταλούς. Το αποτέλεσμα; Μια ευάλωτη οικονομικά και απομονωμένη περιοχή, σήμερα ανθεί και συμβάλλει σημαντικά στην εθνική οικονομία της Ιταλίας.
