Σπάνια άλλο είδος ενδύματος έχει απασχολήσει τόσο την οικουμένη όσο το σουτιέν, με το οποίο εξάλλου είμαστε όλοι εξοικειωμένοι, οι κυρίες επειδή το φορούν και οι κύριοι επειδή το φαντασιώνονται.
Και βέβαια ακόμα και το σουτιέν έχει μπόλικες και ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθεί, καθώς μετρά αρκετά χρονάκια ζωής και οι περιπέτειές του δεν είναι παίξε γέλασε…
Σουτιέν και αρχαία Ελλάδα
Δεν είναι καθόλου μυστικό ότι ο στηθόδεσμος έχει αρχαιοελληνική σφραγίδα, κάτι που τον κάνει δηλαδή παλιότερο και από το Κολοσσαίο ακόμα! Ήταν βέβαια πρωτόγονος στην αισθητική του και σχεδόν ερασιτεχνικός, μιας και κάθε κυρία έπρεπε να τον φτιάξει στο σπίτι τυλίγοντας μια μάλλινη ή λινή λωρίδα υφάσματος γύρω από στήθος και δένοντάς τη τελικά στην πλάτη.
Κι ενώ μπορεί να μην ακούγεται κάτι σπουδαίο, στήριζε μια χαρά ό,τι έπρεπε να στηρίξει και έκανε χαρούμενες πολλές Αθηναίες. Παρά τους τόσους αιώνες ζωής του όμως, σουτιέν που να μοιάζει με το σημερινό δεν θα εμφανιζόταν στον κόσμο πριν από τον 16ο αιώνα και την τρελή μόδα των κορσέδων. Κι ενώ ο ελληνικός στηθόδεσμος ήταν εκεί απλώς για άνεση, οι καταπιεστικοί κορσέδες έγιναν υποχρεωτικοί για τις κυρίες της μεσοαστικής και αριστοκρατικής τάξης στους επόμενους αιώνες, αφήνοντας ζοφερή κληρονομιά στην υγεία τους…
Το σουτιέν μπορεί να αποδειχθεί φονικό
Ακόμα και κάτι τόσο αθώο φαινομενικά όσο το σουτιέν μπορεί να αποδειχθεί ολότελα επικίνδυνο, κι εδώ έχουμε όχι έναν, αλλά τουλάχιστον δύο νεκρούς από σουτιέν να το προσυπογράφουν! Για όλα φταίει το σύρμα που περιέχουν τα σουτιέν και έχει τραυματίσει συχνά πολλές κυρίες, αν και τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα πιο τρομακτικά.
Ήταν το 1999 στο κεντρικό Λονδίνο όταν κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας ένας κεραυνός έσκασε κάπου κοντά και σκότωσε δύο γυναίκες που φορούσαν σουτιέν. Το σύρμα είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού και οι συνεπαγωγές είναι εδώ κάτι παραπάνω από προφανείς…
Ο Χάουαρντ Χιουζ και το πιο τρελό σουτιέν όλων των εποχών
Λαμπρός αεροπόρος, μεγαλοπαραγωγός του Χόλιγουντ και μεγιστάνας τελικά, ο Χιουζ ήταν πολλά πράγματα, από διάνοια μέχρι υποχονδριακός και ερημίτης. Ταυτοχρόνως, ήταν κι ένας άνθρωπος που ήξερε τι λαχταρούσε το κινηματογραφόφιλο κοινό ήδη από τη δεκαετία του 1940. Όπως το έλεγε ο ίδιος, ο κόσμος «θέλει στήθη που να αψηφούν τη βαρύτητα με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορείς να προσγειώσεις ένα διπλάνο πάνω τους»!
Κι έτσι το 1943 ήταν έτοιμος να κάνει πράξη τη διαίσθησή του στην ταινία «The Outlaw». Έχοντας προσλάβει την «προικισμένη» Τζέιν Ράσελ δεν ήταν προφανώς αρκετό για τον Χιουζ, που είχε βαλθεί να κάνει το στήθος της τον απόλυτο πρωταγωνιστή του φιλμ. Χρησιμοποίησε λοιπόν τεχνολογία αιχμής από τον χώρο της αεροναυπηγικής για να τονώσει το ήδη πλούσιο στήθος της Ράσελ και να το κάνει να φτάσει στον θεό!
Αυτό ήταν πράγματι το πιο «ανορθωτικό» σουτιέν της Ιστορίας που έκανε για μια ακόμα φορά τον εκκεντρικό Χιουζ παγκόσμια είδηση. Η Ράσελ δεν το είδε βέβαια ακριβώς έτσι, καθώς η εφεύρεση δεν ήταν καθόλου άνετη και δεν μπορούσε να τη φορέσει πάνω από πέντε λεπτά στο γύρισμα χωρίς αφόρητους πόνους στο στήθος. Χωρίς να το ξέρει ο παραγωγός, η ηθοποιός το πέταξε τελικά και έσφιξε πολύ το δικό της σουτιέν ώστε να του δώσει το αποτέλεσμα που τόσο λαχταρούσε…
Το κάψιμο των σουτιέν της δεκαετίας του 1960 ήταν ολότελα μύθος
Η ολομέτωπη φεμινιστική αντεπίθεση της δεκαετίας του 1960 έχει σφραγιστεί στις συνειδήσεις μας με τα κολεγιοκόριτσα να αποδεσμεύονται από τα σουτιέν τους και να τα παραδίδουν δημοσίως στην πυρά. Παρά την απήχηση της ιστορίας όμως, η επίσημη Ιστορία μάς λέει ότι κανένα σουτιέν δεν κάηκε ποτέ σε καμιά διαμαρτυρία.
Η αποκάλυψη ήρθε μάλιστα από το στόμα της δημοσιογράφου της εφημερίδας «New York Post», Lindsy Van Gelder, που κάλυπτε τα γεγονότα, η οποία εξομολογήθηκε το 1992 ότι ήταν όλα δικό της κόλπο. Η ρεπόρτερ δικαιολογήθηκε ότι εκείνη την εποχή τα αμερικανικά Μέσα ασχολούνταν αποκλειστικά με το κάψιμο των δελτίων επιστράτευσης του Πολέμου του Βιετνάμ αγνοώντας επιδεικτικά το γυναικείο κίνημα, γι’ αυτό και σκαρφίστηκε την ιστορία με το κάψιμο των σουτιέν, μπας και ενδιαφερθεί τόσο ο Τύπος όσο και το κοινό.
Και πάλι ατύχησε όμως, μιας και όταν το έμαθαν οι άντρες δημοσιογράφοι το γελοιοποίησαν μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε, πυροδοτώντας όλη τη λάθος δημοσιότητα που δεν ήθελε καθόλου ο φεμινισμός. Κι έτσι μέχρι τη δεκαετία του 1980 οι φτιαχτές φωτογραφίες με τις κοπέλες να καίνε διαμαρτυρόμενες τα σουτιέν τους είχαν μείνει για τα καλά στις συνειδήσεις της Δύσης…
Η εφευρέτρια του σύγχρονου σουτιέν που την πάτησε από τον άντρα της
Παρά το γεγονός ότι στη δεκαετία του 1960 έγινε σύμβολο της αντρικής καταπίεσης, το πρώτο μοντέρνο σουτιέν είχε θεωρηθεί μέσο απελευθέρωσης της γυναίκας. Συγκρινόμενο με τους βικτοριανούς κορσέδες, το σουτιέν επέτρεπε στις κυρίες να κινούνται ελεύθερα, να εργάζονται στις φάμπρικες και να μη λιποθυμούν φυσικά από το ανελέητο σφίξιμο.
Ήταν λοιπόν αρκετά ειρωνικό ιστορικά ότι το σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης διολίσθησε στην αντρική καταπίεση και δεν απέδωσε ποτέ τις δέουσες τιμές στην εφευρέτριά του. Το σουτιέν όπως το ξέρουμε σήμερα κατοχυρώθηκε εμπορικά το 1914 στις ΗΠΑ από την Caresse Crosby, η οποία βλαστήμησε με τους κορσέδες και έβαλε την οικιακή της βοηθό να ράψει μαζί δυο ροζ μαντίλια και λίγα εκατοστά κορδέλας.
Όταν φόρεσε τη δημιουργία της σε μια μάζωξη της καλής κοινωνίας, οι υπόλοιπες έπαθαν την πλάκα τους με το πόσο εύκολα μπορούσε η Crosby να κινείται στον χώρο και να εκτελεί περίτεχνες χορευτικές φιγούρες. Όλες το ήθελαν και η οραματίστρια έστησε έτσι μια εταιρία, αν και θα έμπαινε τελικά εμπόδιο η μοίρα, που εδώ είχε τη μορφή του συζύγου της.
Την ώρα που οι παραγγελίες έπεφταν βροχή, ο κύριος Crosby βαρέθηκε αυτές τις μασκαράτες και την ανάγκασε να πουλήσει την πατέντα της έναντι 1.500 δολαρίων. Και μόλις συνέβη αυτό, το πολεμικό συμβούλιο των ΗΠΑ απαγόρευσε τους κορσέδες, αυξάνοντας εκθετικά τη ζήτηση για σουτιέν! Κι έτσι η Crosby πέρασε στα «ψιλά» της Ιστορίας και κανείς δεν τη μνημονεύει ως τον άνθρωπο που απελευθέρωσε τη γυναίκα από τον κορσέ…
