ΓΡΑΦΕΙ Ο Χρ. Κέλλας, βουλευτής Ν. Λάρισας, αν. Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της ΝΔ
Ο Αριστοτέλης έλεγε “Έξις δευτέρα φύσις”, δηλαδή η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου. Η ρήση αυτή, είναι η ορθότερη εξήγηση για τον κυβερνητικό παραλογισμό που ζούμε σήμερα.
Οι άνθρωποι που ανήγαγαν σε επιστήμη τον άκρατο λαϊκισμό, το ψέμα, την παραποίηση της αλήθειας, τη μετακύληση των ευθυνών και τον διχαστικό λόγο ως μέσο πειθούς, κλήθηκαν να κυβερνήσουν. Είναι απολύτως λογικό, λοιπόν, και ως Κυβερνώντες, να συνεχίζουν στις ίδιες τακτικές. Τακτικές που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού τους, συνήθεια – δεύτερη φύση τους.
Στις 23 Ιουνίου του 2016, μόλις έξι μήνες πριν, ο Πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας, από το συνέδριο του Economist, είχε δηλώσει αυτολεξεί, πως “όλοι γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον η Ελλάδα να πιάσει πλεόνασμα 3,5% μετά το 2018”.
Όπως συνήθως, άλλα έλεγε, άλλα συμφωνούσε!
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας συμφώνησε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για πολλά χρόνια.
Στο τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο του 2015 (Ν.4336/2015).
Στο συμπληρωματικό μνημόνιο και την έκθεση συμμόρφωσης για τη 2η αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ιούνιος 2016).
Στο Euro group της 5ης Δεκεμβρίου 2016, με μια δυνητική υπόσχεση που αφορά τη μείωση του χρέους κατά 20% το έτος 2060, κάνοντας λόγο, μάλιστα, για ιστορική μέρα για τη χώρα, καθώς όπως ισχυρίστηκε “άνοιξε” ο δρόμος της ελάφρυνσης του χρέους.
Ο κ. Τσίπρας, του οποίου αυτοσκοπός είναι να γαντζωθεί στην εξουσία, ήδη από το 2015, λοιπόν, συμφώνησε σε αυτά τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, επιβάλλοντας διαρκή λιτότητα στους Έλληνες, μια λιτότητα – αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας, της οποίας οι προοπτικές ανάπτυξης εξαϋλώνονται.
Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 22/5/2016, από το βήμα της βουλής, πρότεινε τη μείωση του στόχου πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2% του ΑΕΠ μετά το 2018.
Τότε ο κ. Τσίπρας, απαντώντας ειρωνικά, μίλησε για “μαγικές λύσεις”.
Μετά από όλα αυτά, σήμερα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, για άλλη μια φορά θριαμβολογεί παραποιώντας την αλήθεια.
Θριαμβολογεί, γιατί δεν έκλεισε ακόμη η 2η αξιολόγηση, γεγονός που ανεβάζει περισσότερο τον εθνικό λογαριασμό και αυξάνει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές!
Θριαμβολογεί, για την πλήρη παραδοχή της για δημοσιονομικό κενό το 2018, πράγμα που καθιστά δεδομένη τη λήψη νέων μέτρων!
Θριαμβολογεί, γιατί συμφώνησε σε αύξηση επιτοκίων, που βραχυπρόθεσμα θα «ανεβάσει» περαιτέρω το χρέος.
Θριαμβολογεί, γιατί θέτει, με τον πλέον επίσημο τρόπο, τη χώρα σε μόνιμη αυστηρή επιτήρηση, καθιερώνοντας τον “κόφτη” και δυσβάσταχτα μέτρα.
Θριαμβολογεί, γιατί συμφώνησε πως για να υπάρξει κάτι θετικό στην οικονομία, θα πρέπει όλα να κυλήσουν ρολόι μέχρι το 2040!
Και τέλος, θριαμβολογεί γιατί συμφώνησε πως, υπό πολλούς όρους και προϋποθέσεις, μπορεί να υπάρξει το 2060 μείωση του χρέους κατά 20% του ΑΕΠ.
Για ακόμη μια φορά, λοιπόν, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ συμφώνησαν στα πάντα, χωρίς να πάρουν απολύτως τίποτα!
Εκτός αν στην Κυβέρνηση είναι λάτρεις της θεωρίας της σχετικότητας και της διαστολής του χρόνου, θεωρώντας ότι 15.695 ημέρες ως το 2060, ίσως να μην είναι και πολλές σε ένα παράλληλο σύμπαν…
Την ώρα, μάλιστα, που οι παγκόσμιοι συσχετισμοί αλλάζουν και οι διεθνείς συμμαχίες είναι πιο απαραίτητες από ποτέ, ο κ. Τσίπρας επιλέγει την πενταήμερη «απόδραση» στην Κούβα.
Την ώρα που πετσοκόβονται μισθοί, συντάξεις και επιδόματα, ο κ. Τσίπρας, επιλέγει το «άνοιγμα» Πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, πρωτοτυπία για την Ελληνική Δημοκρατία από σύστασης του κράτους.
Την ώρα που ο κ. Τσίπρας ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς, αποφασίζει να στείλει στα ακριτικά νησιά τον έτερο συγκυβερνήτη, κ. Καμμένο, με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, για να “μεταφέρουν μήνυμα” κοινής εξωτερικής πολιτικής!
Η εικόνα της χώρας σήμερα θυμίζει τη σκηνή του Τιτανικού, με το πλοίο να βυθίζεται και τους μουσικούς, ατάραχους, να συνεχίζουν να παίζουν…
Όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν αντιληφθεί ότι έχουν να κάνουν όχι με μια κακή, αλλά με μια επικίνδυνη Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση που αδυνατεί να δει την πραγματικότητα, μια Κυβέρνηση που προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, δεν έχει απολύτως κανέναν ενδοιασμό να συμφωνήσει τα πάντα και κυρίως μια Κυβέρνηση που αν δει πως η πτώση της είναι αναπόφευκτη, δε θα διστάσει να αφήσει πίσω της καμένη γη.
Δυστυχώς, έκλεψαν την ψήφο του ελληνικού λαού, χωρίς να την τιμήσουν ούτε για μια στιγμή.
Η όσο το δυνατόν γρηγορότερη φυγή τους καθίσταται, πλέον, Εθνική Υπόθεση.
Ως εδώ.
