Ανακοίνωση της παράταξης Παρεμβάσεις -Συνεργαζόμενοι Λάρισας με αφορμή τη συμπλήρωση 26 χρόνων από τη δολοφονία του
Ο Νίκος Τεμπονέρας το βράδυ στις 9 Γενάρη 1991 έγινε σύμβολο του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα των καθηγητών, των μαθητών, των φοιτητών, της σπουδάζουσας νεολαίας.
Στάθηκε στη πρώτη γραμμή του αγώνα συνεπής με τη πολιτική-συνδικαλιστική του αντίληψη, σταθερός στο συλλογικό του αξιακό σύστημα, μακριά από προσωπικές «σκέψεις» και «ηρωισμούς». Σήμερα η θυσία του Νίκου είναι επίκαιρη, γιατί εκφράζει ένα νέο τύπο ανθρώπου και πολίτη, ένα νέο τύπο εκπαιδευτικού, ένα νέο τύπο εργαζόμενου, αυτού που έχουμε ανάγκη στα νέα δεδομένα του λαού, του σχολείου, της εργασίας:
– Εξέφρασε ο Νίκος ως άνθρωπος και πολίτης τον συλλογικό άνθρωπο, το συλλογικό πολίτη που μαζί με τους «άλλους» υπερασπίστηκε έμπρακτα το δικαίωμα όλων να αγωνίζονται μαχητικά ενάντια σε δυνάμεις οπισθοδρόμησης και κεντρικού ελέγχου, όπως ήθελε η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη της Ν.Δ.. Μια κυβέρνηση που δοκίμασε τις πρώτες αναδιαρθρώσεις και τα πρώτα δημοσιονομικά μέτρα ενάντια στο λαό και τη χώρα, σηματοδοτώντας αυτό που ζούμε σήμερα στα όρια της ανοχής και του φόβου από τονεπελαύνοντα νεοφιλελευθερισμό.
– Εξέφρασε ο Νίκος ως εκπαιδευτικός την απόλυτη αλληλεγγύη στη νέα γενιά, στους μαθητές που πάλευαν, θυσιάζοντας και τις διακοπές τους μέσα στα σχολεία για ένα σχολείο γνώσης για όλους, αγωγής με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας και πολιτισμού. Ενάντια στον ατομικό ανταγωνισμό, τον χειραγωγημένο μαθητή-πολίτη, τον μαθητή – πειθήνιο όργανο που επεδίωκε να διαμορφώσει η εκπαιδευτική πολιτική της εποχής.
– Εξέφρασε ο Νίκος ως εργαζόμενος τη συλλογική του συνείδηση μέσω του σωματείου, κόντρα στη λογική της ανάθεσης σε κάποιους αντιπροσώπους που μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε γραφειοκράτες, φερέφωνα κομματικών γραμμών, αδύναμους και άβουλους σε καιρούς επικίνδυνους. Αντίθετα, στην πρωτοπορία του εκπαιδευτικού κινήματος εκείνες τις χαλεπές μέρες η Α΄ΕΛΜΕ Αχαΐας μαζί με άλλους –μια άτυπη δηλαδή επιτροπή αγώνα- συμπαραστάθηκε αλληλέγγυα στο μαθητικό κίνημα στην πράξη, δεν φοβήθηκε τη «λογοδοσία» στα συντηρητικά αντανακλαστικά κάποιων «νοικοκυραίων» και αψήφησε τους κινδύνους είτε από τους εκφραστές της εξουσίας, είτε από τα φασιστικά «φίδια» που από τότε εκτρέφονταν και δρούσαν, πληρώνοντας με τη ζωή του.
√ Για το δικό μας νέο σχολείο που ονειρευόμαστε και οφείλουμε συλλογικά να ανιχνεύσουμε, χωρίς διακρίσεις και ταξικούς-οικονομικούς φραγμούς.
√ Για τη δική μας κοινωνία, στη δική μας χώρα, κοινωνία αλληλεγγύης, δημοκρατίας, ελευθερίας και ισότητας για όλους.
√ Για την ανατροπή κάθε νεοφιλελεύθερης αντιεργατικής πολιτικής κάθε Κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΝΑΤΟ, και την ρήξη με τις δυνάμεις που τις εκπροσωπούν.
