Με τον πλέον σαφή τρόπο ο Λαρισαίος βουλευτής του Ποταμιού Κώστας Μπαργιώτας με τη σημερινή του συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει προοπτική για το κόμμα του αν συνεχίσει το μοναχικό του δρόμο, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην ηγεσία του Ποταμιού για αλλαγή πορείας.
Αλλωστε και ο τρόπος με τον οποίο προλογίζει τη συνέντευξή του στην προσωπική του σελίδα στο facebook δείχνει ότι ο Λαρισαίος βουλευτής που οριοθετεί πολιτικά τον εαυτό του στην κεντροαριστερά και στη σοσιαλδημοκρατία, είναι έτοιμος να ανοίξει την πόρτα της εξόδου από το Ποτάμι.
«Συνέντευξη μου στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Αυτές ειναι οι απόψεις που απο το καλοκαίρι υποστηρίζω σε όλες τις ευκαιρίες εσωκομματικά. Καθώς ο χρόνος τελειώνει, για τη χώρα, το Ποτάμι και την κεντροαριστερά, ειναι καιρος να αφήσουμε την αμφισημία και να πάψουμε να κρυβόμαστε. Ειναι καιρος για πράξεις», προλογίζει ο Κ. Μπαργιώτας.
Σε αυτή καθ’ αυτή τη συνέντευξή του αναφερόμενος στο Ποτάμι τονίζει:
«Η παγίωση ενός μικρού πολιτικού σχήματος που θα κινείται από εκλογές σε εκλογές μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην πολιτική ζωή της χώρας», και προσθέτει: «βασικός παράγοντας τόσο για την δημοσκοπική καθίζηση του Ποταμιού όσο και για τις απώλειες μελών, στελεχών και βουλευτών υπήρξε η αμφιθυμία η οποία χαρακτήριζε, και ακόμη χαρακτηρίζει την στάση του τόσο στο μείζον ζήτημα της σύγκλισης με τα κόμματα και τις κινήσεις του ευρύτερου χώρου όσο και στο θέμα της αποσαφήνισης των στρατηγικών του επιλογών».
Ο κ. Μπαργιώτας εκτιμά ότι η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στον χώρο είναι περισσότερο αναγκαία πάρα ποτέ, τονίζει ότι «δεν μπορεί να ευοδωθεί καμιά ενωτική προσπάθεια χωρίς την συνεργασία και τη σύγκλιση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με το Ποτάμι και τις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου» και υποστηρίζει ότι «το οργανωτικό σχήμα της ΔΗΣΥ, παρά τις αδυναμίες, μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη ενδιάμεση λύση στο δρόμο για τη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού φορέα».
Αναλυτικά στη συνέντευξή του στην Φωτεινή Γιαννούλη και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για τα εσωκομματικά και τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά αλλά και για τον Κ.Μητσοτάκη τονίζει:
Τους τελευταίους μήνες έχουμε παρακολουθήσει τη διαγραφή του κ. Φωτήλα, την ανεξαρτητοποίηση της κ. Μάρκου, την αποχώρηση του κ. Ιλχάν, ενώ ακούγεται ότι και άλλοι βουλευτές αναζητούν αλλού στέγη. Τι συμβαίνει κ. Μπαργιώτα, το Ποτάμι στερεύει;
Το Ποτάμι δημιουργήθηκε σαν μια προσπάθεια ανασύστασης του μεσαίου χώρου σε μια εποχή ήττας και κατακερματισμού. Στο ιδρυτικό συνέδριο στο Λαύριο προσέλκυσε σημαντικούς ανθρώπους από όλες τις κοινωνικές ομάδες και στρώματα. Δυστυχώς, η πορεία που ακολούθησε έκτοτε δεν ήταν αυτή που όλοι επιθυμούσαμε και για την οποία όλοι μοχθήσαμε. Πολλοί απογοητεύτηκαν, απομακρύνθηκαν ή στέκονται απογοητευμένοι. Βουλευτές και στελέχη προβληματίζονται και αγωνιούν. Η παγίωση ενός μικρού πολιτικού σχήματος που θα κινείται από εκλογές σε εκλογές μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Σήμερα, το Ποτάμι βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Πρέπει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν την στρατηγική του, το πολιτικό του στίγμα και την πολιτική του δράση εφεξής. Νομίζω πως βασικός παράγοντας τόσο για την δημοσκοπική του καθίζηση όσο και για τις απώλειες μελών, στελεχών και βουλευτών υπήρξε η αμφιθυμία, η οποία χαρακτήριζε και ακόμη χαρακτηρίζει την στάση του Ποταμιού τόσο στο μείζον ζήτημα της σύγκλισης με τα κόμματα και τις κινήσεις του ευρύτερου χώρου όσο και στο θέμα της αποσαφήνισης των στρατηγικών του επιλογών. Όσο δεν θέλει ή δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει πολιτικούς στόχους και να οριοθετήσει με πολιτικούς όρους συμμάχους και αντιπάλους, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ανακάμψει.
Σας ανησυχεί η δημοκοπική συρρίκνωση του Ποταμιού; Τι πιστεύετε ότι φταίει; O Σταύρος Θεοδωράκης έχει ευθύνη για την μειωμένη απήχηση του κόμματος;
Ο Σταύρος Θεοδωράκης πιστώνεται τη δημιουργία του Ποταμιού και την αρχική του επιτυχία. Υπήρξε μια τολμηρή κίνηση που ανέτρεψε το πολικό σκηνικό της εποχής. Όσοι συνταχθήκαμε μαζί του δεν μπορούμε να το παραβλέπουμε. Ως επικεφαλής ενός κόμματος με αναιμικές εσωκομματικές διαδικασίες αναπόφευκτα χρεώνεται και τις βασικές επιλογές σε πρόσωπα και πολιτικές και, κατά το μάλλον ή ήττον, τη φθίνουσα πορεία του κόμματος. Φυσικά, ευθύνες αναλογούν σε όλους μας και λάθη κάναμε όλοι. Άλλωστε, αυτό που έχει σημασία δεν είναι η απόδοση ευθυνών και η εσωστρέφεια. Προέχει η συγκρότηση μιας νέας στρατηγικής μέσα στο νέο πλαίσιο που έχει δημιουργήσει η εντεινόμενη κινητικότητα στο χώρο του κέντρου. Είναι μια κρίσιμη στιγμή που χρειάζεται τόλμη και ανανέωση.
Tο Ποτάμι πρέπει να κατέβει αυτόνομο στις εκλογές ή πιστεύετε ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες συνεργασία με τη ΔΗΣΥ τη ΔΗΜΑΡ και τις άλλες δυνάμεις του χώρου;
Το Ποτάμι υπήρξε φορέας τολμηρών πολιτικών απόψεων. Σε πολλές περιπτώσεις υιοθετήσαμε και προωθήσαμε τις πιο ριζοσπαστικές, εκσυγχρονιστικές θέσεις. Ταυτόχρονα, πολλοί από εμάς έχουμε σαφείς πολιτικές και ιδεολογικές συγγένειες με την κεντροαριστερά και την σοσιαλδημοκρατία που ιστορικά -και παρά τα προβλήματα- παρήγαγαν τις σοβαρότερες εκσυγχρονιστικές προσπάθειες στη χώρα. Όχι τυχαία, η επιτροπή διαλόγου μεταξύ των κομμάτων κατέληξε σε ένα κείμενο κοινών πολιτικών θέσεων, που θεωρώ πως αποτελεί και σήμερα μια στέρεη βάση σύγκλισης και συνεργασίας. Θεωρώ πως η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στο χώρο, ικανού να επηρεάσει άμεσα την κυβερνησιμότητα της χώρας και να σύρει τους «μονομάχους» των άκρων σε μια συναινετική διαδικασία, είναι περισσότερο αναγκαία πάρα ποτέ. Πιστεύω πως η επιδίωξη συγκλίσεων και συμμαχιών στο χώρο του κέντρου είναι καθήκον όλων μας. Δεν μπορεί να ευοδωθεί καμιά ενωτική προσπάθεια χωρίς την συνεργασία και τη σύγκλιση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με το Ποτάμι και τις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου. Θεωρώ πως το ζήτημα του αρχηγού και των οργανωτικών λύσεων που θα επιλεγούν είναι δευτερεύοντα σε σχέση με την πιεστική ανάγκη της ενοποίησης. Το οργανωτικό σχήμα της ΔΗΣΥ, παρά τις αδυναμίες, μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη ενδιάμεση λύση στο δρόμο για τη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού φορέα.
Πώς σχολιάζετε την κίνηση στην οποία συμμετέχουν η κ. Διαμαντοπούλου, ο κ. Ραγκούσης και ο κ. Φλωρίδης;
Παρακολουθώ την εξέλιξη της προσπάθειας με μεγάλο ενδιαφέρον. Η κινητοποίηση σημαντικών στελεχών, όπως είναι οι παραπάνω, και ο πολιτικός διάλογος που παράγουν προωθεί νομίζω την ιδέα της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς. Η δε εμπειρία σε ευρωπαϊκά fora στελεχών, όπως η κ. Διαμαντοπούλου, είναι χρήσιμη στη δεδομένη δύσκολη συγκυρία. Πιστεύω πως τελικά θα βρεθεί η πολιτική πλατφόρμα που θα μπορέσει να οδηγήσει στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων του χώρου.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ξαναγίνει ο δεύτερος πόλος του πολιτικού συστήματος απέναντι στην ΝΔ;
Νομίζω πως η μεταπολίτευση φτάνει στο τέλος της οριστικά με την διάλυση των τελευταίων ψευδαισθήσεων. Η Αριστερά επιδεικνύει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά πολιτικού αμοραλισμού, λαϊκισμού και παλαιοκομματισμού που επέδειξαν και οι προκάτοχοί της. Σήμερα, αποτυγχάνει παταγωδώς στην κυβέρνηση η «αριστερή» εκδοχή μιας παρωχημένης και φθαρμένης πολιτικής αντίληψης. Ούτε το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 90 μπορεί να αναστηθεί ούτε η ΝΔ μπορεί να συνεχίσει αλώβητη, διατηρώντας ανέγγιχτα το πολιτικό προσωπικό και τις αντιλήψεις που οδήγησαν στη δημοσιονομική εκτροπή του 2009. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν, να ανακτήσουν τον πλήρη πολιτικό έλεγχο σε μια κοινωνία που έχει μεταλλαχθεί οριστικά υπό το βάρος της κρίσης. Όμως, ο χώρος της Κεντροαριστεράς και της προοδευτικής Σοσιαλδημοκρατίας μπορεί και πρέπει να ξαναγίνει κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό. Αυτό μόνο υπό την προϋπόθεση πως θα μπορέσει να ανανεωθεί σε ιδέες, ανθρώπους και κυρίως πολιτικές πρακτικές, να μετεξελιχθεί δηλαδή σε ένα μοντέρνο προοδευτικό κόμμα ευρωπαϊκού τύπου και να μπορέσει να προσεγγίσει τη νεολαία δίνοντάς της ελπίδα και προοπτική. Οι εποχές δεν προσφέρονται για αναπαλαιώσεις. Νέοι καιροί, νέοι άνθρωποι, νέα ήθη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσκαλέσει επανειλημμένως τις ευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις σε κοινό μέτωπο. Θα ανταποκριθείτε;
Κάθε ειλικρινής και επεξεργασμένη πρόταση που πέφτει στο τραπέζι, από όπου και αν προέρχεται, πρέπει να εξετάζεται με σοβαρότητα. Ο κ. Μητσοτάκης επαγγέλλεται μεταρρυθμίσεις. Αποφεύγει, όμως, συστηματικά να γίνει συγκεκριμένος. Επιλέγοντας ως τακτική το διαρκές αίτημα των εκλογών -ως περίπου πανάκεια για τη χώρα- προσπαθεί να ξαναφέρει το κόμμα του στην εξουσία, χωρίς να μπει στη βάσανο της ανανέωσης του δυναμικού ενός πολιτικού σχηματισμού συνταυτισμένου από πολλές πλευρές με τον παλιό, πελατειακό τρόπο διακυβέρνησης. Η ΝΔ δεν διατήρησε μόνο τη συνοχή της μέσα στην κρίση. Διατήρησε και τα πολιτικά και ιδεολογικά αντανακλαστικά που επέδειξε στην περίοδο 2004-2009 και σε μεγάλο βαθμό τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά. Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αποδείξει πως εννοεί τις μεταρρυθμιστικές του προθέσεις. Οφείλει να δώσει στις «μεταρρυθμίσεις» μορφή και περιεχόμενο. Οφείλει να καταθέσει ένα δεσμευτικό πολιτικό σχέδιο και με βάση αυτό να επιδιώξει συνεργασίες.
