Διακήρυξη της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης για τις εκλογές στο ΕΚΝΛ
Στην 5ετία 2010-2014 έγινε μια -χωρίς προηγούμενο για δημοκρατική χώρα- επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και επιχειρήθηκε η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Σε μεγάλο βαθμό αυτό επιτεύχθηκε μέσω της ανατροπής των συλλογικών εργασιακών σχέσεων και της κατάργησης των ρυθμιστικών διατάξεων που καθόριζαν το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη λειτουργία των συλλογικών συμβάσεων.
Μετά τις ισοπεδωτικές αλλαγές στο συλλογικό εργατικό δίκαιο, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ήταν σε μεγάλο βαθμό το φυσιολογικά αποτέλεσμα της μετατόπισης από τις εθνικές, κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις στις επιχειρησιακές και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, το 2015 οι επιχειρησιακές συμβάσεις επικρατούν σχεδόν καθολικά αντιπροσωπεύοντας το 94% του συνόλου των συλλογικών συμβάσεων. Το μέγεθος της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων προκύπτει ακόμα και από το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Μία ανεξάρτητη επιτροπή από ακαδημαϊκούς φτάνει στο συμπέρασμα ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε μέσα στην κρίση έχει αφαιρέσει μια σειρά από βασικά εργασιακά δικαιώματα τα οποία και πρέπει να επανέλθουν.
Είναι πλέον καθαρό ότι το βασικό χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η αναδιανομή εισοδήματος και εξουσίας από τους πολλούς στους λίγους. Έχουμε βιώσει μια τεράστια διαδικασία υποτίμησης της εργασίας, με στόχο την δημιουργία εργαζομένων που θα μάθουν να ζουν με λιγότερα. Η ανατροπή αυτής της τάσης ορίζει σήμερα το βασικό μέτωπο για τις δυνάμεις της εργασίας. Διαγράφει την βασική διαχωριστική γραμμή με βάση την οποία πρέπει να σχηματιστούν οι απαραίτητες συμμαχίες και να οριστούν οι φίλοι και οι εχθροί.
«Να βάλουμε ξανά μπροστά τα εργατικά συμφέροντα, να αλλάξουμε τα συνδικάτα!»
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το εργατικό κίνημα πρέπει να αναλάβει δράση. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τις ευθύνες που έχουμε, να χαράξουμε μια καινούργια πορεία. Οι σημερινές ηγεσίες των συνδικάτων συνέβαλαν στην απαξίωση τους στα μάτια των εργαζομένων και της κοινωνίας και την ίδια στιγμή κατάφεραν να κάνουν τα συνδικάτα λιγότερο αποτελεσματικά στις διεκδικήσεις τους και στους αγώνες τους. Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα που θα είναι ζωντανό κομμάτι των κοινωνικών αγώνων. Ένα εργατικό κίνημα που δεν θα προχωράει στην βάση μιας κλειστής συντεχνιακής αντίληψης αλλά θα προσπαθεί να δημιουργεί ανοιχτές συμμαχίες και να περιλαμβάνει το σύνολο των εργαζομένων. Οι σημερινές ηγεσίες των συνδικάτων έκλεισαν τα μάτια τους μπροστά στις έκρηξη των ελαστικών και ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Αποκλείσανε έτσι μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης από τη δυνατότητα τους να οργανωθούν και να διεκδικήσουν. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα η συνολική μας αποδυνάμωση.
«Να κάνουμε τη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά υπόθεση των συνδικάτων και της κοινωνίας»
Σήμερα μπορούμε μέσα από την δράση μας να ανατρέψουμε αυτή την πορεία. Να μαζικοποιήσουμε τα συνδικάτα μέσα από ένα διεκδικητικό πλαίσιο στη βάση των πιο ζωτικών και άμεσων εργατικών συμφερόντων. Η διαπραγμάτευση γύρω από το ζήτημα των εργασιακών πρέπει να γίνει δική μας μάχη. Με πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις και ενημέρωση των εργαζόμενων και συνολικότερα της κοινωνίας. Μέσα από τη δράση μας να σπάσουμε το πλαίσιο των εκβιασμών και την επιθυμία των νεοφιλελεύθερων κέντρων εντός και εκτός χώρας για νέα μέτρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Να αποτρέψουμε αρνητικές εξελίξεις στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, στο λοκ αουτ και να μπλοκάρουμε αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που θα χτυπάνε τη οργάνωση των εργαζομένων και το δικαίωμα μας στις αγωνιστικές δράσεις όπως η απεργία.
Την ίδια στιγμή όμως να διεκδικήσουμε και να επιβάλουμε μέσα από την δράση μας την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ο αγώνας για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα που έχουμε να δώσουμε ενάντια στην επισφάλεια και στις νέες εργασιακές σχέσεις. Την ίδια στιγμή ένα κρίσιμο μέτωπο για το εργατικό κίνημα οφείλει να είναι και η αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας που έχει γνωρίσει έκρηξη τα τελευταία χρόνια. Μέσα από την μαύρη-αδήλωτη εργασία ή συνολικότερα την μη τήρηση ακόμα και της σημερινής διαλυμένης εργατικής νομοθεσίας η εργοδοσία επιτίθεται στα τελευταία μας δικαιώματα. Η μάχη για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και για την καταπολέμηση της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας είναι και μάχη για την επαναθεμελίωση του ασφαλιστικού συστήματος. Τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατήθηκαν τόσα χρόνια αλλά την ίδια στιγμή διαλύονται και από την έκρηξη των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την μαύρη εργασία και την τεράστια ανεργία.
Διεκδικούμε και παλεύουμε για:
Ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων
Κατάργηση του συστήματος διαμόρφωσης κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση, καθορισμός κατώτατου μισθού αποκλειστικά μέσω της ΕΓΣΣΕ.
Επαναφορά της επεκτασιμότητας των ΣΣΕ
Επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης
Επαναφορά της Μετενέργειας των ΣΣΕ στα πλαίσια του Ν. 1876/90
Κατάργηση της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακής σύμβασης από “ένωση προσώπων”
Επαναφορά των αρμοδιοτήτων και ενίσχυση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ)
Καμία αλλαγή στα όρια των ομαδικών απολύσεων, όχι στην κατάργηση του μηχανισμού προέγκρισης
Καμία αντιδραστική αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο
Καμία περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Θεσμικό πλαίσιο περιορισμού εργοδοτικών αυθαιρεσιών στην μερική και εκ περιτροπής απασχόληση. Προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων που βρίσκονται σε τυπικό ή άτυπο καθεστώς δανεισμού
Χτύπημα της ανασφάλιστης εργασίας και συνολικά της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας.
