Ενδιαφέρουσα ήταν η εκδήλωση που έγινε χθες από την πρωτοβουλία διαλόγου για την αναγκαιότητα του Κομμουνιστικού ρεύματος της εποχής μας με θέμα: «Ανιχνεύοντας την Ελληνική πραγματικότητα – αναγκαιότητα και δυνατότητα ανατροπής της».
Ο ομιλητής Αλέκος Αναγνωστάκης απάντησε στα ερωτήματα:
Πως φτάσαμε μέχρι εδώ; Ποια πολιτική ηττήθηκε στον κύκλο που έκλεισε με τη δεύτερη εκλογή Τσίπρα; Ποια είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας;
Επίσης, περιέγραψε ένα πλαίσιο ανάτασης του εργατικού κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς ώστε να υπάρξει μια ανάσα του κόσμου της εργασίας και της ανεργίας από τη σημερινή κατάσταση, αλλά και οι όροι μιας φιλολαϊκής εξόδου από τη χώρα.
Τόνισε πως το ελληνικό κεφάλαιο, προκειμένου να υπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τα δικά του συμφέροντα και να περάσει τις αναγκαίες γι’ αυτό αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, έχει κάνει πολιτική επιλογή. Συμφώνησε στη δημιουργία μηχανισμών άμεσης εποπτείας (τρόικα-κουαρτέτο) για να αλλάξει καταθλιπτικά τους συσχετισμούς σε βάρος του «έθνους των εργαζομένων» ώστε να περάσει το σύνολο των μέτρων που διαφοροποιούν ριζικά και αντιδραστικά τους όρους και τις αμοιβές στην εργασία.
Σημείωσε πως εδώ και 8 χρόνια επιχειρείται στο όνομα της κρίσης, του χρέους και των ελλειμμάτων, μια από τις σφοδρότερες αναδιανεμητικές μεταπολεμικές πολιτικές πλούτου, γης, κατοικιών και ιδιωτικοποιήσεων υπέρ των πιο ισχυρών μερίδων του διεθνούς- ευρωπαϊκού κυρίως – αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου. Βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου υλοποιείται μια πολιτική παραδειγματικού χαρακτήρα και εκφοβισμού όλης της εργατικής τάξης της Ευρώπης.
Τόνισε δε την ανάγκη εκπόνησης από τη μαχόμενη Αριστερά μιας πολιτικής συγκέντρωσης δυνάμεων, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ώστε σε πρώτη φάση να αναχαιτιστεί η υλοποιούμενη αντιδραστική πολιτική, να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ της εργατικής πολιτικής.
Τέλος σημείωσε πως το σημερινό κομμουνιστικό κίνημα δεν μπορεί να κάνει μεγάλα βήματα προς το μέλλον αν αυτοκριτικά δεν συζητήσει, δεν αναζητήσει και δεν βρει τις ουσιαστικές απαντήσεις στα ζητήματα αυτά.
Χωρίς μια καινοτόμα αλλά και δεμένη με την ιστορία, επαναστατική και κομμουνιστική στρατηγική, κάθε τακτική προσπάθεια για τη συγκρότηση μετώπου και την ανάπτυξη κινήματος είναι καταδικασμένη να στριφογυρίζει γύρω από «αριστερές παρενθέσεις», γύρω από ηρωικές ή ταπεινωτικές συνθηκολογήσεις.
Αλλά και χωρίς μια τακτική που να ανταποκρίνεται στις σημερινές εργατικές και λαϊκές ανάγκες και την τέχνη της σύνδεσής της με τα μεγάλα ζητήματα, κάθε στρατηγική προσπάθεια θα μένει μετέωρη.
Στη συνέχεια ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με κοινό στοιχείο την ανάγκη να βγουν οι λαϊκές δυνάμεις από τη σημερινή κατάσταση με θετικούς όρους.
