Αφιέρωμα στο χωριό τους που έκαψαν οι Γερμανοί στις 20/4/1943
Στις 20 Απριλίου 2017, συμπληρώνονται εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την καταστροφή της Σκαμνιάς από τους Γερμανούς και οι απανταχού Σκαμνιώτες θυμούνται:
-Το όμορφο παραδοσιακό κεφαλοχώρι που ζούσαν από αιώνες οι πρόγονοί τους.
-Το χωριό που καταστράφηκε και δεν ξανακτίστηκε και οι Σκαμνιώτες διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο.
-Το χωριό, με το μόνο κτίσμα που δεν έκαψαν οι Γερμανοί, είναι η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. ΚΤΙΣΜΑ που αποτελεί το σημείο αναφοράς για όλους τους Σκαμνιώτες.
-Η Σκαμνιά ήταν το μεγαλύτερο Ελληνόφωνο χωριό που συνδέονταν πάντοτε με την ιστορική Μονή της Αγίας Τριάδας του Σπαρμού.
– Υπήρχαν μόνιμα στέκια των μοναχών στο χωριό και η επικοινωνία ήταν συνεχής.
-Εξάλλου η Μονή είναι κτισμένη στην τοποθεσία, που ονομάζεται ‘Σκαμνιώτικες Ράχες.’
Το χωριό βρισκόταν μακριά από τα μεγάλα κέντρα της περιοχής που βρισκόταν οι Γερμανοί κατακτητές. Δηλαδή τη Λάρισα και την Ελασσόνα, έτσι προσφέρονταν για κρησφύγετο των αντάρτικων αντιστασιακών ομάδων.
– Η προσπέλαση στην περιοχή ήταν δύσκολη και μπορούσε να γίνει μόνο με τα πόδια.
-Η πρώτη επίθεση που δέχτηκε το χωριό ήταν ο βομβαρδισμός από τα Γερμανικά αεροπλάνα, στις 5 Μαρτίου του 1943.
-Καταστράφηκε ολοσχερώς, πυρπολήθηκε, στις 20 Απριλίου του 1943. Έτσι έσβησε το χωριό Σκαμνιά με τα τριακόσια πετρόκτιστα σπίτια, αρκετά από τα οποία ήταν διώροφα. Οι Σκαμνιώτες προσπαθώντας να συνέλθουν από την καταστροφική λαίλαπα των Γερμανών, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, έμπλεξαν με τον εμφύλιο. Αναγκάσθηκαν να μετακινηθούν σε κεντρικά μέρη για να απομονωθούν οι αντάρτες.
Μετά τον εμφύλιο έκτισαν το καινούργιο χωριό στη νέα θέση που βρίσκεται τώρα, κοντά στα κτήματα. Οι περισσότεροι Σκαμνιώτες, όμως, μετανάστευσαν στο εσωτερικό και κάποιοι στο εξωτερικό.
Σήμερα ένας μικρός αριθμός Σκαμνιωτών ζει στο νέο χωριό τη Συκαμινέα, επτά χιλιόμετρα μακριά από τη Σκαμνιά των Απανταχού Σκαμνιωτών.
Ο συνεκτικός κρίκος που ενώνει τους απανταχού Σκαμνιώτες είναι το όνομα Σκαμνιά και η ύπαρξη της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στη θέση του παλιού χωριού.
Οφείλουν να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν και να τιμούν τη μνήμη οι νεώτεροι. Η μνήμη αποτελεί τη γέφυρα που συνδέει τις παλαιές με τις νέες γενεές . Αν χαθεί η μνήμη θα σβήσει η Σκαμνιά για τους απανταχού Σκαμνιώτες.
Χωρίς την ιδέα της Σκαμνιάς οι απανταχού Σκαμνιώτες μπορούν να συνυπάρχουν και να αισθάνονται Σκαμνιώτες;
Οι Aπανταχού Σκαμνιώτες έχουν καθήκον να διασώσουν, την ιστορική μνήμη, την παράδοση, την ιδέα και την πίστη και να τα κληρονομήσουν στις νέες γενιές των απανταχού Σκαμνιωτών.
Η διάσωση της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, η οποία όπως φαίνεται από μια επιγραφή, κτίστηκε περί το 1510 και ο οικισμός της Σκαμνιάς που επέζησε, με αμιγή Ελληνικό πληθυσμό, για αιώνες, μέχρι να καταστραφεί τον Απρίλιο του 1943, αποτελούν ιστορικά μνημεία. Ιδιαίτερα, για τους απανταχού Σκαμνιώτες, είναι αυτά που τους συνδέουν σε οποιαδήποτε γωνιά της γης και αν βρίσκονται.
Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας αντιπροσωπεύει τα ιερά και τα όσια των Σκαμνιωτών, η Σκαμνιά την ιστορική μνήμη και την παράδοση, και ο κατεστραμμένος οικισμός μαρτυρεί τη βαρβαρότητα των κατακτητών.
Είναι δικαίωμα των απανταχού Σκαμνιωτών να έχουν την δυνατότητα να πρόσβασης σε αυτά τα πατρογονικά μνημεία, όταν επισκέπτονται τις προγονικές εστίες.
Λίγα χιλιόμετρα ασφαλτόστρωση του δρόμου θα βοηθήσει να μείνουν ζωντανοί οι μνημειακοί δεσμοί που συνδέουν τις παλαιότερες με τις νέες γενιές των απανταχού Σκαμνιωτών.
Αν χαθούν αυτά που συνδέουν τους απανταχού Σκαμνιώτες, τότε θα έχουν επιτύχει τον απώτερο σκοπό τους οι βάρβαροι κατακτητές, που κατέστρεψαν τη Σκαμνιά
Η διαιώνιση της μνήμης, της ιστορίας, της παράδοσης και της πίστης, είναι μια ηχηρή απάντηση στις βαρβαρότητες, οι οποίες μπορεί να καταστρέφουν τις ανθρώπινες εστίες, αλλά είναι ανίκανες και αδυνατούν να καταστρέψουν τις ανθρώπινες αξίες, που τους συνδέουν.
